Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Wspomnienie

Czekamy na nie z utęsknieniem lub niepokojem. Jakie będą tym razem te najpiękniejsze ze świąt. Przeżyłam już wiele świąt, ale z największym rozrzewnieniem wspominam te z dzieciństwa. Pamiętam miły świąteczny nastrój, matkę krzątającą i przygotowującą kolację wigilijną, białe mroźne zimy, choinkę pachnącą lasem, ustrojoną i ustawioną na honorowym miejscu w izbie. Nosy dzieci przylepione do szyby, wyglądające pierwszej gwiazdki. Gdy ukazała się na niebie zasiadaliśmy do uroczystej kolacji. Ojciec odmawiał modlitwę przed kolacją i rozpoczynał dzielenie się opłatkiem od mamy, potem dzielił się z dziećmi. Zawsze było zostawione puste miejsce, oczekujące na zbłąkanego podróżnego. W tym szczególnym dniu nikt nie powinien być sam. Podczas kolacji mama śpiewała kolędy, a my jej wtórowaliśmy. Gdy kolacja się skończyła, zbieraliśmy prezenty złożone pod choinką. Potem całą rodziną szliśmy na pasterkę. Pierwszy dzień świąt spędzaliśmy w gronie rodzinnym. Ten dzień był dla rodziny. W drugi dzień świąt odwiedzaliśmy dalszą rodzinę i znajomych. Tak zapamiętałam moje święta Bożego Narodzenia z dzieciństwa, jedne z najpiękniejszych świąt. Każdy z nas chowa w sercu taki obraz, który łączy go z najbliższymi, dawno nieżyjącymi ludźmi. To święta prawdziwie rodzinne. Miło jest w tym szczególnym dniu znaleźć się w rodzinnym gronie i życzyć swym najbliższym dobrego roku i spotkania w przyszłym przy stole wigilijnym.

Grażyna Gunia

do spisu treści
 

Barbórka

Z okazji Barbórkowego święta
wszystkim górnikom życzymy

przede wszystkim zdrowia, pogody ducha oraz nadziei i optymizmu na lepsze jutro.

Nie zapomną górnicy tej ważnej daty, a podczas mszy barbórkowej swojej patronce Barbarze za opiekę wręczą kwiaty. Ona ochrania was, górnicy, od nieszczęśliwych wypadków, podczas pracy czuwa nad wami przez te kilka godzin , byście mogli każdego dnia szczęśliwie powrócić do swoich rodzin, gdzie wypatrują was wasze żony, dzieci, matki oczekujące szczęśliwego powrotu z codziennej pracy. W pracy pod ziemią czają się na Was różne niebezpieczeństwa, nawet takie, które są czasem nie do przewidzenia. Niech więc św. Barbara ma was w swojej opiece, strzeże, dodaje siły i wytrwałości w waszym zawodzie.

Parafianka

do spisu treści
 

Życzenia świąteczne

do spisu treści
 

Rozważanie adwentowe

Prószą puszyste płatki śniegu, drzewa nabierają uroku przybierając białą szatę, a miesiąc grudzień otulony śnieżnobiałym płaszczem, jest zwiastunem nadchodzącej zimy. W tym okresie przypada czas czterotygodniowego adwentu, czyli przygotowania się do oczekiwania narodzenia Jezusa. Codziennie idą do Kościoła rzesze wiernych, by uczestniczyć we mszy roratniej. Dzieci oświetlają sobie drogę lampionami, by czuwać do czasu trwania adwentu. Kiedyś adwent zwano czterdziestnicą, ponieważ trwał czterdzieści dni i rozpoczynał się po św. Marcinie. W późniejszym czasie został zredukowany do czterech tygodni, które mają nam przypominać cztery wieki, jakie ludzkość czekała na Zbawiciela. Roraty to jedno z najstarszych nabożeństw ku czci Matki Bożej. Odprawiane były już za czasów Bolesława Wstydliwego i jego żony Kingi. To nabożeństwo prawdopodobnie przyszło do nas z Węgier, zapuszczając korzenie w polskiej ziemi. Symbolem adwentowym jest przystrojona świeca, która pali się na ołtarzu do czasu trwania adwentu, czyli oczekiwania jeszcze nienarodzonego Jezusa. W dawnych czasach okres adwentu przeżywano uroczyście i z wielką powagą, bowiem w tym czasie nie spożywano potraw mięsnych. A przysłowie mówiło: "W adwenta same posty i święta". Według starego zwyczaju podczas adwentu dziewczęta w chatach przy lampach naftowych wykonywały z papieru i bibuły różne ozdoby choinkowe. Po skończonym adwencie nadchodzą oczekiwane święta. Są obchodzone w rodzinnym gronie przy śpiewie kolęd, przy świeżo pachnącej ustrojonej choince. Po wieczerzy wigilijnej i po dzieleniu się opłatkiem, tradycyjnym zwyczajem jest obdarowywanie się prezentami. W dawnych czasach był taki zwyczaj, że przed wieczerzą uchylało się okno, a dzieciom mówiono, że to Dzieciątko roznosi prezenty. O północy wszyscy, z całymi rodzinami, podążają na pasterkę, by starym zwyczajem śpiewem kolęd powitać narodzone Dzieciątko.

Parafianka

do spisu treści
 

Dyskusja w sprawie imienia szkoły
List otwarty przesłany do Dyrektora Szkoły Podstawowej w Czernicy

Od pewnego czasu pojawiają się informacje, iż Dyrektor wraz z Gronem Pedagogicznym Szkoły Podstawowej w Czernicy pragnie, aby czernickiej szkole nadano imię Powstańców Śląskich. Bez wątpienia czas powstań śląskich to okres niezwykle ważny dla naszej ziemi. Warto jednak się zastanowić, przy całym szacunku dla wydarzeń historycznych z lat 1919-1921, czy ta propozycja jest w pełni uzasadniona.
Otóż pamięć Powstańców Śląskich w Czernicy jest już mocno czczona. Znajdują się tu cztery pomniki, z czego trzy dotyczą Powstańców Śląskich. Są to Pomnik Powstańców Śląskich przed szkołą (zbudowany w 1930 roku, odbudowany w 1966), Pomnik Powstańców Śląskich na cmentarzu (wzniesiony w 1947 roku), Pomnik Jana Barcioka - Powstańca Śląskiego zamordowanego w czasie II wojny Światowej przez hitlerowców - postawiony przy kościele w 1970 roku. W Czernicy również trzy ulice noszą nazwy związane z Powstańcami Śląskimi. Są to ulice: Powstańców, Barcioka i Biskupa (Franciszek Biskup był powstańcem śląskim i naczelnikiem gminy Czernica). Tylko trzy inne postaci otrzymały zaszczyt patronowania ulicom w Czernicy (Jan III Sobieski, Mikołaj Rej i Józef Haller).
Należy pamiętać, iż z Czernicą są związane znane i wybitne osoby, którymi nie może się poszczycić żadna sąsiednia miejscowość. Są to na pewno Henryk Mikołaj Górecki i ks. Jan Kapołka.
Henryk Mikołaj Górecki - urodził się 6 grudnia 1933 roku w Czernicy. Jest on jednym z najwybitniejszych współczesnych kompozytorów. Zdobywał nagrody na najbardziej prestiżowych festiwalach na świecie, w tym dwukrotnie na paryskim festiwalu, organizowanym pod patronatem UNESCO. W 1976 roku otrzymał nagrodę państwową I stopnia. Od 1994 roku jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Jego "Symfonia Pieśni Żałobnych" sprzedała się w kilkuset tysiącach egzemplarzy. O Czernicy mówi: "Czernica jest dla mnie symbolem. Czernica jest moją Czernicą. To takie pierwsze miejsce, za którym tęsknię i chętnie się tam wybieram". W 2003 roku będzie obchodził 70-te urodziny.

Ksiądz Jan Kapołka - wieloletni proboszcz parafii, związany nie tylko z kościołem, ale z całą społecznością lokalną, powszechnie ceniony i szanowany. Propagował wiedzę i naukę wśród młodzieży, dążył do tego, aby młodzież Czernicy i Łukowa uczyła się w szkołach średnich i podejmowała studia. Zarchiwizował w postaci fotograficznej i kronikarskiej wiele wydarzeń z życia Czernicy. Niezmiernie był związany z Czernicą, kiedy był już na emeryturze i los go zaprowadził do Łazisk powtarzał: "moja kochana Czernica, moi kochani Czerniczanie, ja o was zawsze pamiętam". Przekazał Czernicy wielotysięczny księgozbiór.
W Czernicy jest tylko jedna szkoła, istniejąca od 1830 roku i nigdy - na szczęście, mimo różnych propozycji - nie nadano jej żadnego imienia. Może warto uwzględnić ten fakt i przez szacunek dla ponad 170¬letniej historii pozwolić, aby nazywała się Szkołą Podstawową w Czernicy.
Nadanie szkole imienia jest sprawą istotną nie tylko dla dyrektora i nauczycieli aktualnie pracujących w szkole, ale dla całej społeczności lokalnej. Konieczna wydaje się konsultacja i ewentualnie referendum wśród wszystkich mieszkańców Czernicy i Łukowa Śląskiego.
Mamy świadomość, iż Dyrektor nie musi brać pod uwagę opinii powyżej przedstawionych. Wyrażamy jednak nadzieję, że nasz głos nie zostanie zlekceważony.

Mieszkańcy Czernicy i Łukowa Śląskiego (podpis pod Listem złożyło 69 osób)

*** *** *** *** *** *** ***

P.S. Redakcja prosi wszystkie osoby zainteresowane tematem o wyrażenie opinii i podanie konkretnej propozycji imienia szkoły przez skrzynkę kontaktową Znaku Pokoju. Prosimy o opinie imienne.

do spisu treści
 

Kwiatki Jana Pawła II

Nakładem Wydawnictwa Znak ukazały się anegdoty o Janie Pawle II pod nazwą "Kwiatki Jana Pawła II". Opowiadają one o "zwyczajnym" człowieku, który jest otwarty na Boga i to go czyni "niezwyczajnym".


W trakcie jednej z wizytacji parafialnych biskupa Wojtyłę witał mały chłopiec, który mówił tak cicho, że Biskup poprosił go, by postarał się mówić głośniej, bo nic nie słyszy. Wtedy chłopak krzyknął gromkim głosem: "Jak nie słyszysz, to się nachyl!".
Wojtyła posłuchał. A kiedy przyszedł czas na homilię, powiedział: "Jeden z najmłodszych przedstawicieli waszej wspólnoty parafialnej przypomniał mi, że mam się nachylić, aby usłyszeć to, co chcecie mi powiedzieć. Otóż ja moim posługiwaniem pasterskim właśnie pochylam się nad Wami ... "

Źródło: relacja o. Anzelma J. Szteinke

W 1967 roku arcybiskup-metropolita krakowski został mianowany kardynałem. W drodze do Rzymu arcybiskupowi Wojtyle towarzyszył wówczas ksiądz Tadeusz Pieronek. Wspomina on, że - kiedy jechali już samochodem do Watykanu - Wojtyła, ubrany w strój kardynalski przypomniał sobie nagle, iż nie ma ... czerwonych skarpetek. Zatrzymali się zatem przy sklepie oferującym "wszystko dla księży", ale tu czerwonych skarpetek nie było; zostały wykupione - najprawdopodobniej przez innych kardynałów. Pieronek pytał o nie jeszcze w dwóch innych sklepach. Bezskuteczne ...
Ponieważ przejeżdżali akurat obok mieszkania księdza Deskura, który miał za sąsiadów kilku kardynałów, ksiądz Pieronek zaszedł do niego z nadzieją, że uda mu się pożyczyć nieszczęsne skarpetki. Drzwi otworzyła zakonnica, która - jak się okazało - dopiero co oddała ostatnią parę jednemu z purpuratów.
Tak więc kardynał Wojtyła odbierał czerwony biret w stroju niekompletnym z punktu widzenia kościelnej etykiety. Kiedy po uroczystości wychodzili z Kaplicy Sykstyńskiej, Wojtyła zwrócił się do księdza Pieronka: "Wiesz, nie było tak źle. Oprócz mnie jeszcze dwóch kardynałów nie miało czerwonych skarpetek!" .

Źródło: bp T. Pieronek

do spisu treści
 

Ćwicz razem z nami

Minęły już dwa miesiące od kiedy zainteresowane gimnastyką panie zaczęły pracę nad modelowaniem swojego ciała. Początkowo nieśmiałe, cichutkie i skromne posłusznie wykonywały kolejno demonstrowane przeze mnie ćwiczenia. Obecnie uśmiechnięte, ciekawe co będzie dalej, nastawione na pracę nad sobą poddają się kolejności wykonywanych ćwiczeń. Zawsze towarzyszy nam muzyka, która pozwala zapomnieć o codziennych problemach, relaksuje, dodaje energii. Wykonywane przez nas ćwiczenia są łatwe i przyjemne. Materiał do ćwiczeń obejmuje cztery grupy: ćwiczenia ramion i obręczy barkowej oraz ćwiczenia nóg i pasa biodrowego. Wykonywane są w napięciu i rozluźnieniu, w miejscu stojąc, klęcząc i leżąc. Stosuje się wiele ugięć, skurczów, krążeń i wymachów. Wszystko oczywiście zgodnie z zasadą stopniowania trudności. Nie może się zdarzyć, że na naszych zajęciach dochodzi do przeforsowania, ponieważ każda z pań dostosowuje tempo ćwiczeń do swoich możliwości.

Po co nam w życiu gimnastyka?
Gimnastyka w ogólnych zarysach ma na celu: zachowanie sprawności układu ruchu, polepszenie wydolności układu krążenia i oddychania, podtrzymanie ogólnej sprawności fizycznej, wytworzenie dobrego samopoczucia i wiary we własne siły, odprężenie i zrównoważenie systemu nerwowego, regulowanie przemiany materii. Ponadto gimnastyka wpływa korzystnie na estetykę naszego wyglądu, lekkość poruszania się i oczywiście urodę. Dostarcza wielu miłych wrażeń.
Mam nadzieję, że powyższe argumenty pozwolą przełamać wiele oporów u osób, które chętnie przyłączyły by się do ćwiczeń z nami.
Zapraszam więc jeszcze raz wszystkie panie (wiek 30 - 60 lat), które pragną skorzystać z walorów tej wspaniałej dyscypliny w czwartki o godz. 18-tej. Cena 1 zł na godzinę. Dzień ten można zmieniać na życzenie grupy.
Pełna podziwu dla już ćwiczących Pań!

Z. Mrozek

do spisu treści
 

Chcę pomóc

"Oddam, Przyjmę, Sprzedam, Odkupię".
Często przechowujemy w domach niepotrzebne sprzęty, odzież w dobrym stanie, bo szkoda nam wyrzucić. Przekazując anonimowo konkretnej osobie wspomagamy ją w trudnej sytuacji. Bardzo trudno jest prosić o pomoc, a także ją przyjmować, ale coraz częściej stajemy wobec problemów materialnych, którym nie możemy sprostać. Zainteresowanych prosimy o kontakt z p. Grażyną Pierchałą w Ośrodku Zdrowia w Czernicy we wtorek i czwartek od godz. 9.00 - 14.00.

do spisu treści
 

Informacje powyborcze

Serdecznie dziękuję wszystkim wyborcom, którzy oddali na mnie głos w wyborach do Rady Powiatu. Chciałbym również poinformować, że na pierwszym posiedzeniu Rady zostałem wybrany jej wiceprzewodniczącym.

Roman Kubek

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Składam serdeczne podziękowania wszystkim moim wyborcom, którzy oddali na mnie głos w wyborach do Rady Powiatu Rybnickiego.

Genowefa Zwinka-Dąbrowska

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

W związku z wyborem mojej osoby na stanowisko WÓJTA pragnę podziękować WSZYSTKIM za udział w wyborach. Szczególne podziękowania składam Tym, którzy w głosowaniu poparli moją osobę. Wszystkich zapewniam, że dołożę wszelkich starań, aby razem z Radą Gminy zrealizować program wyborczy. Moja służba dla Gminy Gaszowice zawsze będzie najważniejsza a wszelkie działania będą służyły poprawie życia naszych mieszkańców.

Z poważaniem
Andrzej Kowalczyk

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Wyniki wyborcze z poszczególnych miejscowości:

W dniu 10 listopada odbyła się II tura wyborów wójtów, burmistrzów i prezydentów miast i w wyniku przeprowadzonego głosowania Wójtem Gminy Gaszowice został wybrany pan Andrzej Kowalczyk. Wszystkim wybranym życzymy samych sukcesów i satysfakcji z odpowiedzialnej pracy na rzecz wszystkich mieszkańców Gminy Gaszowice.

Przewodnicząca Gminnej Komisji Wyborczej
Sabina Mańczyk

do spisu treści
 

Jubileusze

 17 października 2002 roku w Ośrodku Kultury w Czernicy, Urząd Stanu Cywilnego w Gaszowicach zorganizował spotkanie dla par małżeńskich obchodzących w bieżącym roku 50-lecie i 55-lecie pożycia małżeńskiego. jubilaci zostali odznaczeni medalami przyznanymi przez Prezydenta RP za długoletnie pożycie małżeńskie. Medale zostały wręczone przez Wójta Gminy inż. Andrzeja Kowalczyka.

Odznaczone zostały następujące pary:

W uroczystości brały udział władze samorządowe oraz proboszczowie parafii Czernica i Szczerbice.

Halina Bobrzyk

do spisu treści
 

Czas oczekiwania

Grudzień - miesiąc jak każdy, a jednak inny, mający w sobie to coś, co decyduje o jego szczególności. Jest przepełniony niepewnością, oczekiwaniem, radością. Przez cały rok podświadomie czekamy na niego, aby móc powrócić do najpiękniejszych dni naszego dzieciństwa. Najbardziej znaną formą czekania w tym czasie jest Adwent. Czekamy na przyjście na świat naszego Pana Jezusa Chrystusa. Każdy przeżywa ten czas inaczej. Dla jednego jest to zwykły czas, nie widzi w nim nic szczególnego za wyjątkiem śniegu, chodzenia po sklepach i przedświątecznej gorączki. Dla innych Adwent to czas przygotowania się do świąt nie tylko w sposób materialny, ale także duchowy. Osiągamy to dzięki wierze i uczestnictwa w mszach roratnich, mszach poświęconych Matce Pana, naszej Matce w niebie. Zapalając w każdą niedzielę adwentu jedną świecę na wieńcu adwentowym, odliczamy czas na przyjście Zbawiciela.

Jednak Adwent to nie tylko Roraty. 4-go grudnia przypada święto przede wszystkim znane górnikom - Barbórka. W tym dniu szczególnie oddają cześć swojej patronce - św. Barbarze, dziękując Jej za opiekę i wstawiennictwo u Boga w tak ciężkiej pracy oraz proszą o dalsze łaski. 8-go grudnia jest szczególnym dniem w Adwencie. Przypada wtedy święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Bóg zachował Ją od grzechu pierworodnego ze względu na godność Matki Zbawiciela, boskość Jego Osoby i przyszłe zasługi. Pomiędzy tymi dwoma świętami jest dzień, na który szczególnie czekają dzieci. Jest to wspomnienie św. bp. Mikołaja z Miry. Z dobroci serca biskupa zrodziła się piękna tradycja obdarowywania się prezentami. Każdy wypatruje już dzień wcześniej staruszka w czerwonym płaszczu, z długą siwą brodą i workiem na plecach, kiedy przyjedzie w saniach zaprzęgniętych w renifery.

Gdy zbliża się koniec Adwentu, całkowicie jesteśmy przygotowaniami do świąt. Chodzimy po sklepach, kupujemy prezenty, przygotowujemy wigilijną wieczerzę, ubieramy choinkę. Według tradycji na wigilijnym stole powinno się znaleźć dwanaście potraw (tylu, ilu było Apostołów), których spróbowanie (każdej po trochu) ma przynieść nam w nadchodzącym roku zdrowie. Choinka także ma wiele znaczeń. Samo drzewko jest symbolem życia, jest znakiem, że przez drzewo przyszedł grzech i przez drzewo przyjdzie zbawienie.

Siadając do stołu wigilijnego łamiemy się opłatkiem - symbolem pokoju, przebaczenia, pojednania, miłości. Chlebem, który w czasie Mszy św. przemienia się w Ciało Chrystusa. Opłatek układamy na sianku, aby przypominał nam, że Jezus narodził się w stajence na sianku, że jest On takim samym człowiekiem jak my. Przy stole zostawiamy wolne miejsce. Jest ono przeznaczone dla osoby samotnej w ten szczególny dzień. Może to być sąsiad, ciocia albo ktoś obcy, nie mający się gdzie podziać w święta. Nie zapominajmy opowiedzeniu "Gość w dom - Bóg w dom". Po skończonej wieczerzy siadamy całymi rodzinami przy choince, rozpakowujemy prezenty, śpiewamy kolędy, jak kiedyś trzej królowie tak my idziemy przywitać Maleńkiego, uczestnicząc w pasterce.

Jednak zastanówmy się choć przez chwilę czym dla każdego z nas jest Adwent, co mogę zrobić, aby głębiej przeżyć ten czas radosnego oczekiwania, aby z czystym sercem przywitać naszego Pana. Życzę każdemu, aby w te święta mógł odnaleźć w życiu radość i miłość Syna Bożego w sobie, aby mógł cieszyć się z tego, że Bóg zamieszkał wśród nas.

P. A. S.

do spisu treści
 

Życzenia dla górników

W imieniu samorządu Gminy Gaszowice oraz wszystkich jej mieszkańców
składam całej Górniczej Braci i Ich Rodzinom

najserdeczniejsze życzenia szacunku i uznania, pomyślności i osobistego szczęścia
z okazji Barbórkowego Święta

Andrzej Kowalczyk Wójt Gminy Gaszowice

do spisu treści
 

Przygoda Ślązaków

Roz przez przypadek i jakimś trafem spotkali się Ślązoki z Polakiem. I tak od słowa do słowa, jedno ku drugimu nie umieli się dogodać po swojimu. Zapytoł Polak Ślązoków. Moi panowie, czy tutaj u was na Śląsku istnieje jakaś możliwość znalezienia pracy? Jo bych ci tak radził iść na gruba, bo inakszy to twoja zguba, a jak cie na dół sniesom to zarobisz chłopie to i 50-siąt. A co to jest ta gruba, czy to czasem nie moja zguba? A kaj chłopie "gruba" to na Śląsku najlepszy fach, ale tam musisz rwać, a nie ino fajnie mówić. Rozwoż se to dobrze chłopie a nie rób tego pochopnie. Jak chcesz na grubie papiory skłodać to sie piyrsze musisz nauczyć po śląsku godać, bo inakszy to cie chłopie bydzie szkoda i mosz przerombane u Ślązoków, bo oni nie ciyrpiom takich Poloków. A potym dostaniesz do rynki łopata i przekonosz się jako na grubie jest robota. Ale wiysz chłopie, ty nom nie zdosz do łopaty, tyś jest za piyknie obleczony, po tej sprawie to ty chłopie musisz być bardzo bogaty. Moi Panowie zapraszam na przekąskę, a ja zostanę waszym Wojewodą Śląska.

Parafianka

do spisu treści
 

Oczekiwanie św. Mikołaja

do spisu treści