Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Refleksja przed Bożym Narodzeniem

Niebawem świętować będziemy tajemnicę Bożego Narodzenia. Jest to tajemnica Bożej miłości. "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał ... " (J 3, 16). Miłość Boża na miejsce swego narodzenia wybrała ubogą betlejemską szopę po to właśnie, aby być pośród naszych codziennych, zwyczajnych spraw: tych radosnych, ale także tych bolesnych, wywołujących sprzeciw i lęk przed nieznanym jutrem.

Bóg po raz kolejny pragnie wkroczyć w nasze życie - takie często pogmatwane, zagonione, zapracowane - aby spełnić nasze nadzieje, aby przypomnieć nam wszystkim o naszej godności i o tych wartościach, za którymi przecież tak bardzo tęsknimy. Bóg pragnie wkroczyć w nasze życie także po to, aby przypomnieć nam o swojej miłości i aby nas z sobą pojednać. Pozwólmy Bogu przychodzącemu w Jezusie wejść do domów, naszych serc, aby uczynił je świętymi i nieskalanymi. Pozwólmy, aby przypomniał nam wszystkim, iż jesteśmy Jego dziećmi. Pozwólmy Mu na to wszystko, bo może wtedy rzeczywiście te Święta wydostaną się z bolesnej plątaniny, tego co w naszym życiu nie jest Boże.

Wyjdźmy na spotkanie Nowonarodzonego! Niech codzienny trud, podejmowany z miłości, zaprowadzi nas - tak jak betlejemskich pasterzy ¬do stajenki, w której czeka Pan Życia. Niech doświadczenie bliskości Boga napełni naszą codzienność światłem, którego blask pozwoli poznać innym, że oto spotkaliśmy Pana. Musimy być echem słów aniołów, którzy prawdę o Bogu miłującym człowieka obwieścili pasterzom. Nie wolno nam zmarnować żadnej okazji, aby swoim bliskim, przyjaciołom i całemu światu powtarzać, że Miłość zstąpiła na ziemię dla każdego z nas i nikt nie może czuć się samotny, opuszczony, osierocony czy wyklęty.

Z okazji zbliżających się Świąt Narodzenia Pańskiego życzę wszystkim Drogim Parafianom, aby ten czas był pełen prawdziwie rodzinnego ciepła i miłości. Niech choć w tych dniach znikną troski, żale i kłopoty, a usta wyśpiewują - płynące z gorącego serca - radosne pieśni na cześć Pana. Niech z naszego modlitewnego pochylenia nad Światłością złożoną w żłobie wyrosną owoce pogłębionej wiary, zaufania i wierności Bogu. Boże Dziecię niech błogosławi na każdy nowy dzień, a Jego Matka niechaj wspiera i oręduje za nami zarówno w radosnych, jak i trudnych chwilach naszej wspólnoty.

ks. Eugeniusz Twardoch

do spisu treści
 

Zabierz mnie do siebie...

"Zło, które komuś wyrządziłeś, wróci do ciebie niczym bumerang,
podobnie jak powróci do ciebie radość, którą sprawiłeś w czyimś sercu."
Aldona Różanek

Jest grudzień miesiąc przepojony rodzinnymi świętami. W Mikołaja, jak też w Boże Narodzenie w sposób szczególny zastanawiamy się nad losem dzieci, które zostały osamotnione z powodu śmierci rodziców lub też z braku troski rodziców. Oglądając program telewizyjny "Kocham Cię" - widzimy ile jest dzieci niechcianych, niekochanych, nieszczęśliwych. Są ludzie, którzy zabierają takie dzieci do domów na święta, obdarowują je paczkami z różnych okazji. Jest to piękne, ale to nie wszystko. Biorąc dziecko z Domu Dziecka na wakacje lub na święta oferuje mu się namiastkę domu, pokazuje się to, czego ono nie ma na co dzień, nie zapewnia mu się tym poczucia bezpieczeństwa. Jeszcze dotkliwiej poczuje powrót do szarej rzeczywistości, do sierocińca. Bywa też dużo ludzi dobrej woli, którzy biorą dzieci na zawsze zastępując im prawdziwą rodzinę. Dbając o wyżywienie, zapewniają im miłość, troskę i wykształcenie. Widać, jak takie dziecko jest wdzięczne za każdy gest, za każde słowo, za bajkę wyszeptaną do snu, za każdy rodzicielski pocałunek. Rozmowy z tak małym człowieczkiem są potrzebne, pouczające.
Zazwyczaj rodzice chrzestni, którzy to w dniu Chrztu Świętego przysięgają przed Bogiem, iż będą pomagać wychowywać dziecko, starają się w razie konieczności przejąć rodzicielskie obowiązki. Zgodnie z przyrzeczeniem w przypadkach losowych dbają lub powinni dbać o chrześniaka. Dla wielu ten obowiązek ma tylko wymiar finansowy, kupują dziecku prezent urodzinowy lub też rower czy zegarek na Pierwszą Komunię. Dużo strasznych rzeczy słyszy się o dzieciobójstwach, o wyrzucaniu noworodków na śmietnik. Niejedna rodzina byłaby niezmiernie szczęśliwa biorąc opuszczone dziecko w adopcję. Zapewniając dziecku beztroskie, spokojne, radosne dzieciństwo niejednokrotnie zapewniamy sobie tym spokojną starość.

Grażyna Gunia

do spisu treści
 

Westchnienia grudniowe

do spisu treści
 

Ludwik Konarzewski senior
(1885-1945)

Ciąg dalszy ze "Znaku Pokoju" - listopad 2003

Był to okres zwany modernizmem, secesją czy Młodą Polską, a wszystkie te określenia jeszcze nie wyczerpują rozmaitości nurtów, postaw i sposobów rozumienia sztuki, jakie wówczas funkcjonowały. Impresjonizm, symbolizm, czerpiący z tradycji lokalnej, z romantyzmu i z historiografii Matejki, sztuka dekoracyjno-linearna, chłopomania a także szczere zainteresowanie folklorem i tematyką ludową, hasła "sztuki dla sztuki", dekadentyzm i sny o potędze, wszystko to wirowało i przeplatało się w życiu i twórczości ówczesnych artystów. Bogactwo duchowe Krakowa rekompensowało naszemu bohaterowi skromne warunki życiowe, aż tak skromne, iż nocować musiał czasami pod mostem Dębnickim. Akademię ukończył w wyróżnieniem w 1910 roku, zawarł też studenckie przyjaźnie, między innymi z Janem Wałachem z Istebnej, wraz z którym wyjechał do Paryża, gdzie ukończył Ecole des Beaux Arts, odwiedzili też Wiedeń, Monachium i Rzym. Po powrocie do kraju poznaje siostrę przyjaciela, Jadwigę Wałachównę, z którą żeni się w 1914 roku. Wesele odbyło się w dzielnicy Istebnej zwanej Andziołówką. Państwo młodzi i ich goście wystąpili w pięknych, regionalnych strojach, wszystkie tradycyjne etapy uroczystości, jak przystało na młodopolskiego artystę, przebiegły według miejscowego zwyczaju; orszak weselny przemaszerował od kościoła w Istebnej do Andziołówki, tańczono zbójnickiego, odśpiewano kolejne przyśpiewki. W realizacji planów budowy domu w Istebnej przeszkodziła I Wojna Światowa, która zastała młodych u ojca Ludwika, Stanisława, w Kamieńczyku nad Bugiem. Zostali internowani, a następnie zesłani na Syberię, gdzie przebywali we wsi Graczówka i w miasteczku Buzuług do końca 1919 roku.

Podczas czterech lat pobytu na obczyźnie oboje poświęcili się pracy społecznej i pedagogicznej, organizując nauczanie nie tylko rysunku i malarstwa, ale również języka polskiego i historii, urządzając wystawy, jasełka, utrzymując kontakty z polską organizacją emigracyjną "Sokół", wygłaszając odczyty rocznicowe, ucząc pieśni religijnych i patriotycznych. Tam narodziło się pedagogiczne zajęcia Ludwika, które będzie dla niego najważniejsze do końca życia. Tam też powstało wiele szkiców i obrazów przedstawiających wsie i miasteczko, sceny na jarmarkach, portrety a także płótna religijno-narodowe, alegoryczne, w których malarz przekazuje swoje zatroskanie i tęsknotę za krajem ojczystym. Spora ich część, którą wysłał na zbiorową wystawę do Moskwy, niestety zaginęła. Po powrocie do Polski, szukając dla siebie miejsca do osiedlenia, przyjechali Konarzewscy w rodzinne strony żony artysty, gdzie Ludwik zakłada od razu szkołę plastyczną. Wkrótce przenoszą się do Istebnej, gdzie stopniowo budują dom z pracownią i muzeum, kapliczkę w podziękowaniu za szczęs1iwy powrót z Syberii, domek dla ojca, pensjonat i wreszcie budynek szkoły plastycznej. Konarzewski wybrał góry nie tylko dlatego, że stąd pochodziła jego żona, ale również z powodu swoich pobytów na Huculszczyźnie i w Zakopanem. Pobyty te obudziły w nim prawdziwe umiłowanie gór i górali.

do spisu treści
 

Spotkanie po latach

W sobotę 18 października odbyło się spotkanie 50-lat¬ków rocznika 1953 w 35 rocznicę ukończenia Szkoły Podstawowej w Czernicy. Spotkanie rozpoczęło się o godzinie 16 w "Zameczku". Kolegów oraz wychowawczynie panie Annę Bluszcz oraz Adelę Potyka powitał kolega Jerzy Jedynak. Po odśpiewaniu tradycyjnego sto lat uczczono minutą ciszy zmarłych kolegów i koleżanek naszego rocznika: Olgę Dziedzioch, Kornelię Bobrzyk, Romana Kolonko, Leona Cebulę, Bronisława Jeszkę. Następnie wszyscy udali się na Mszę Św. do naszego kościoła, którą odprawił ksiądz proboszcz Eugeniusz Twardoch, na organach przygrywał kolega Z. Żurek.
Po Mszy Św. kontynuowano wspólne biesiadowanie, wspomnieniom nie było końca. W spotkaniu uczestniczyło 32 kolegów, którzy zjechali z okolicy i z zagranicy. W dobrej zabawie, która trwała do godzin rannych pomagali dysk-dżokeje. Na zakończenie pragnę podziękować w imieniu moim i kolegów organizatorom spotkania kol. Henryce Postawka-Warło, Anieli Wieczorek-Appel, Jerzemu Jedynakowi oraz Jerzemu Świętemu.

Roman Gunia

do spisu treści
 

10-lecie Klubu Emeryta w Czernicy

Zbliża się jubileusz 10-lecia istnienia Klubu Emeryta w Czernicy. Szybko minął czas działalności naszego Klubu. Przez okres 10 lat odbyło się dużo spotkań wycieczek, oraz różnych imprez okolicznościowych, takich jak: Barbórka, Gwarki organizowanych przez samych członków. Nasi członkowie uczestniczyli w różnych imprezach organizowanych przez Ośrodek Kultury w Czernicy. Starali się jak mogli. Pracowali wszyscy aktywnie w urządzeniu swojego lokum w "Zameczku". Nigdy nie szczędzili czasu i pieniędzy, by to miejsce sobie przygotować, ażeby mogli się spotykać ze swoimi małżonkami przy kawie i herbacie. Wielu członków odeszło do wieczności między innymi Norbert Świenty, Leon Dzierżawa, Władysław Zszywacz, Konrad Pielczyk. Albert Miera, August Nowak, Jerzy Witek, Antoni Korbica. Na ich miejsc e przyszli nowi. Spotykają się w każdy czwartek na skacie przy piwku. Gra w karty stała się pasją niektórych członków i chwała im za to. Z okazji 10-lecia istnienia Klubu odbędzie się 29 listopada msza w kościele MNP Królowej Polski w Czernicy. Zaś o godzinie 17.00 odbędzie się Biesiada Górnicza Z tej okazji życzę wszystkim członkom Klubu i emerytom z Czernicy i Łukowa dużo zdrowia i spokojnego życia. W następnym numerze szczegółowo opiszemy działalność naszego Klubu.

Prezes Klubu Emeryta
Franciszek Kulik

do spisu treści
 

Górnicy

do spisu treści
 

Życzenia dla Górników

W dniu Święta Górniczego
wszystkim Górnikom

sukcesów w pracy i pomyślności w życiu osobistym
oraz spełnienia marzeń

życzy Redakcja Znaku Pokoju

do spisu treści
 

Życzenia świąteczne

do spisu treści
 

Plan kolędy 2003/4

do spisu treści
 

Gminne Centrum Informacji
(Parter budynku Urzędu Gminny Gaszowice)
gcigaszowic@wp.pl
przyjdź, zobacz, skorzystaj

W piątek tj. 17 października br. w budynku Urzędu Gminy otwarto Gminne Centrum Informacji (GCI). Dzięki środkom uzyskanym z Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej wyremontowano i wyposażono placówkę. W świeżo wyremontowanym pomieszczeniu stoi sześć nowych komputerów, które będą służyć do aktywnego poszukiwania pracy. Każdy, kto nie ma dostępu do komputera, będzie mógł odwiedzić placówkę i skorzystać ze sprzętu jakim dysponuje GCI. Do gaszowickiego centrum może przyjść każdy poszukujący pracy oraz uczniowie Gimnazjum.

W obsłudze komputera pomogą mu pracownicy Urzędu Gminy, oraz trzej stażyści. Zadaniem GCI jest zapewnienie dostępu do najnowszej techniki i wyrobienie odpowiednich umiejętności u ludzi, którzy nie mają możliwości samodzielnie ich nabyć, poprzez przybliżenie społeczności lokalnej szerokiego wachlarza usług teleinformatycznych oraz ich praktycznego wykorzystania w życiu co-dziennym. Zadania realizowane w Gminnym Centrum Informacji będą różnorodne.
Głównym celem utworzenia GCI jest:
• umożliwienie mieszkańcom terenów wiejskich dostępu do informacji o rynku pracy poprzez wykorzystanie Internetu (szukanie ofert pracy w serwisach internetowych),
• udostępnianie nowoczesnych technologii: komputer, Internet, bazy danych umożliwiające poruszanie się po współczesnym rynku pracy,
• udzielanie pomocy osobom rozpoczynającym działalność gospodarczą przy wypełnianiu wniosku o rejestrację a także udzielanie informacji: gdzie zarejestrować działalność, gdzie uzyskać nr NIP, Regon itd.
• udostępnianie aktualnych przepisów prawa miejscowego i ustaw dostępnych w Internecie,
• pomoc przy pisaniu, składaniu i realizacji wniosków na dofinansowanie projektów (np. do wojewódzkiego urzędu pracy, fundacji, funduszy etc.),
• udostępnianie informacji z zakresu prawa pracy, poradnictwa zawodowego, podnoszenia kwalifikacji,
• informowanie o możliwości podjęcia praktyki, stażu, wolontariatu,
• pomoc bezrobotnym: w poszukiwaniu pracy, przy przygotowaniu: CV, podania o pracę itd.
• udostępnianie sprzętu komputerowego (na miejscu) w celu: korzystania z Internetu, redagowania i przepisywania pism, prac dyplomowych, skanowania itd.,
• Organizowanie kursów, szkoleń i konferencji, np.: szkolenia w zakresie podstaw obsługi komputera, edytorów tekstu, arkuszy kalkulacyjnych,
• inne usługi w zależności od zapotrzebowania lokalnej społeczności.

GCI będzie starało się pomagać mieszkańcom lokalnych społeczności w znalezieniu pracy odpowiedniej do ich kwalifika¬cji, zarówno w miejscowych firmach, jak i w większych aglomeracjach miejskich.  Głównym narzędziem wykorzystywanym w działalności Gminnego Centrum Informacji jest Internet. W trakcie działania, GCI coraz lepiej pozna potrzeby lokalnej społeczności i dostosuje swoje usługi do jej potrzeb. Oznacza to, że nastąpi wzrost rodzaju i liczby usług świadczonych przez ten ośrodek.
Pracownik GCI może udzielić wskazówek dotyczących wyglądu i zachowania podczas rozmowy kwalifikacyjnej; porad jak poprawić swój wizerunek, co uwypuklić, a co zatuszować, jak najlepiej się zaprezentować. Wszystkie te informacje mogą stanowić o przyszłym sukcesie osoby poszukującej pracy. Należy uzmysłowić bezrobotnemu, iż przyszły pracodawca chce zatrudnić jak najlepszego kandydata.
Jeżeli mimo wszystko osoba poszukująca pracy nie czuje się na siłach, aby samemu napisać swoje dokumenty - CV i list motywacyjny, wówczas może skorzystać z pomocy pracowników GCI. Dobrze napisane i wydrukowane dokumenty kilkakrotnie zwiększają szansę otrzymania zaproszenia na rozmowę kwalifikacyjną, a co za tym idzie, szansę otrzymania upragnionej pracy.

W kolejnych numerach "Echa Gaszowice" i "Znaku Pokoju": wzór CV (życiorys), wzór listu motywacyjnego oraz porady jak się przygotować do rozmowy kwalifikacyjnej. Zachęcamy do odwiedzania placówki wszystkich zainteresowanych.

do spisu treści
 

Aktywizacja zawodowa absolwentów

STATUS ABSOLWENTA nabywa osoba, która w okresie 12 miesięcy od dnia ukończenia szkoły zarejestrowała się w Powiatowym Urzędzie Pracy. Musi to być szkoła:
- ponadpodstawowa, publiczna lub niepubliczna albo szkoła wyższa państwowa lub niepaństwowa - dla młodzieży lub dorosłych. W przypadku szkoły dla dorosłych nabywasz statut absolwenta jeżeli w ostatnich 12 miesiącach nauki nie byłeś zatrudniony,
- szkoła specjalna,
- studia podyplomowe lub doktoranckie podjęte w okresie 6 miesięcy od ukończenia szkoły wyższej
- dzienne kursy zawodowe trwające co najmniej 24 miesiące jeżeli w okresie ostatnich 12 miesięcy ich trwania osoby nie były zatrudnione

Absolwentem jest też osoba niepełnosprawna, która uzyskała uprawnienia do wykonywania zawodu. Status absolwenta może być przedłużony o czas odbywania służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego absolwentów szkół wyższych, służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, ćwiczeń wojskowych oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służbie zastępczej.
Bezrobotni mają obowiązek zgłaszania się do Powiatowego Urzędu Pracy w ustalanych terminach w celu potwierdzenia swej gotowości do podjęcia pracy, szkoleń i kursów.

SZKOLENIA:
1. Absolwentowi skierowanemu przez Powiatowy Urząd Pracy na szkolenie przysługuje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku.
2. Osobom pobierającym stypendia w okresie odbywania szkolenia przysługują świadczenia, z tyt. wypadków przy pracy i chorób zawodowych powstałych w związku ze szkoleniem oraz w drodze do i z miejsca szkolenia.
3. Świadczenia o których mowa w pkt. 2 z wyjątkiem renty inwalidzkiej lub rodzinnej, wypłacane są z Funduszu Pracy przez Powiatowy Urząd Pracy na podstawie orzeczenia orzecznika ZUS po sporządzeniu protokołu okoliczności i przyczyn wypadku przez zespół powypadkowy jednostki szkolącej lub po stwierdzeniu przez państwowego inspektora sanitarnego choroby zawodowej.
4. Absolwent, który z własnej winy nie ukończył szkolenia jest zobowiązany do zwrotu jego kosztów chyba, że powodem nieukończenia szkolenia było podjęcie zatrudnienia.
5. Osobom, które pobierają stypendium przysługuje ono również za okres udokumentowanej niezdolności do pracy (choroby lub macierzyństwa).

STAŻ ABSOLWENCKI
1. Staż - oznacza nabycie umiejętności praktycznych do wykonywania pracy poprzez wykonywanie zadań w miejscu pracy absolwenta, bez nawiązania stosunku pracy z pracodawcą.
2. Na wniosek lub za zgodą absolwenta Powiatowy Urząd Pracy może skierować go do odbycia u pracodawcy stażu przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.
3. Staż odbywa się na podstawie umowy zawartej przez Powiatowy Urząd Pracy z pracodawcą, który wyraził zgodę na jego odbycie, według programu określonego w umowie.
4. Nadzór nad odbywaniem stażu przez absolwenta sprawuje Powiatowy Urząd Pracy.
5. W czasie odbywania stażu absolwentowi przysługuje stypendium wypłacane przez Powiatowy Urząd Pracy w wysokości kwoty zasiłku.

STYPENDIA DLA OSÓB UCZĄCYCH SIĘ:
1. Bezrobotnemu absolwentowi zamieszkałemu w regionie uznanym za zagrożony wysokim bezrobociem strukturalnym, który po utracie statusu absolwenta, w ciągu 6 miesięcy podjął naukę w szkole ponadpodstawowej dla dorosłych, Urząd Pracy na jego wniosek przyznaje stypendium w wysokości 60% kwoty zasiłku.
2. Podstawą wypłaty stypendium jest zaświadczenie wystawione przez szkołę potwierdzające rozpoczęcie i kontynuację nauki.
3. Stypendium nie przysługuje absolwentowi w przypadku przerwania nauki, podjęcia zatrudnienia lub utraty statusu bezrobotnego.

ROBOTY PUBLICZNE:
1. Absolwenci na swój wniosek mogą zostać skierowani przez Powiatowy Urząd Pracy na zasadach robót publicznych, do wykonania przez okres do 6 miesięcy pracy związanej z niewyuczonym zawodem, w wymiarze nieprzekraczającym połowy wymiaru czasu pracy w instytucjach publicznych oraz organizacjach zajmujących się problematyką: kultury, sportu, oświaty, opieki zdrowotnej.
2. Powiatowy Urząd Pracy zwraca pracodawcy, który zatrudni absolwentów skierowanych do tych prac, część poniesionych kosztów na wynagrodzenia oraz składki na ubezpieczenia w wysokości uprzednio uzgodnionej jednak nie przekraczającej połowy najniższego wynagrodzenia.

UMOWY ABSOLWENCKIE - polegają na zatrudnieniu przez pracodawcę absolwenta na okres 12 lub 18 miesięcy na podstawie umowy zawartej między Urzędem Pracy a pracodawcą. W trakcie takiego zatrudnienia Urząd zwraca pracodawcy część poniesionych kosztów osobowych z tyt. zatrudnienia absolwenta.

UTRATA STATUSU BEZROBOTNEGO
1. Nie spełniasz warunków określonych w ustawie jako osoba bezrobotna.
2. Uzyskasz jakiekolwiek wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej.
3. Otrzymasz pożyczkę z Funduszu Pracy na podjęcie własnej działalności gospodarczej lub rolniczej.
4. Dwukrotnie odmówisz bez uzasadnienia przyczyny przyjęcia zatrudnienia. Utracisz wtedy status na okres 6 miesięcy.
5. Nie stawisz się w Powiatowym Urzędzie Pracy w wyznaczonym terminie i nie powiadomisz w ciągu 5 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa. Pozbawienie statusu bezrobotnego następuje na okres 3 miesięcy od dnia niestawienia się w Powiatowym Urzędzie Pracy.
6. Odmówisz poddania się badaniom lekarskim mającym na celu ustalenie zdolności do pracy - pozbawienie statusu następuje na okres 3 miesięcy od dnia tej odmowy.
7. Na własną prośbę wyrejestrujesz się.

Szczegółowe informacje można uzyskać w Powiatowym Urzędzie Pracy.
Dodatek sponsorowany przez Ministerstwo Gospodarki. Pracy i Polityki Społecznej

do spisu treści
 

Mikołaju Święty

Św. Mikołaj urodził się prawdopodobnie w bogatej rodzinie zamieszkałej w Patarze w Lycji (prowincja Azji Mniejszej) około roku 300. Greckie imię Mikołaj znaczy tyle, co "zwycięski lud". Mikołaj już w chłopięcym wieku odznaczał się wielką pobożnością. Za zgodą rodziców wybrał sobie stan duchowny. Kształtowaniem jego duchowości dość wcześnie począł zajmować się jego stryj również Mikołaj, który był biskupem Miry. To właśnie on widząc w młodym Mikołaju powołanie kapłańskie, przygotowywał go do stanu duchownego. Św. Mikołaj był człowiekiem wielkiej dobroci i skromności. Kiedy został kapłanem, cechy te pogłębiły się w nim jeszcze; uważał, ze stan kapłański zobowiązuje go do większego wysiłku dla Boga i ludzi. Wybrany został biskupem zaniedbanej podówczas diecezji Myry, którą zarządzał z wielką troską i wiarą. Tam właśnie zasłynął swą świętością, zapałem i cudami. Św. Mikołaj zmarł 6 grudnia pomiędzy rokiem 345 a 352. Zaraz po śmierci poczęto oddawać mu cześć należną świętym. Niewielka ilość autentycznych informacji na jego temat chętnie uzupełniana była kolorowymi szczegółami legend. Pierwszą biografię Mikoła¬ja napisano w IX wieku, najbardziej jednak upowszechniła się jego biografia spisana przez Szymona Metaphrastesa w wieku X.

Historycy greccy utrzymują, że Mikołaj cierpiał uwięzienie i nie wyparł się wiary podczas prześladowań Dioklecjana. Obecny był na Soborze w Nicei, gdzie potępiał arianizm. Jedna z opowieści twierdzi, że nawet uderzył heretyka Ariusza. Dodają także, że Mikołaj zmarł w stolicy swej diecezji, Myrze. Niestety brak konkretnych dowodów historycznych, potwierdzających te fakty.
Już w czasach Justyniana (VI wiek) w Konstantynopolu znajdowała się bazylika zbudowana ku czci św. Mikołaja. Od IX wieku na wschodzie oraz od XI na zachodzie był on jednym z najpopularniejszych świętych, a także przedmiotem licznych legend. Mówią one o nim jako o młodym człowieku, który zdecydował się poświęcić swoje pieniądze na działalność charytatywną, a całe swe życie na nawracanie grzeszników.

Legendy mówią też, że choć mógł on odnaleźć jedność z Bogiem w życiu monastycznym, uznał, że nie chce zamykać się w klasztorze. Chciał bowiem iść w ślady Jezusa wędrującego po Palestynie. Podczas jednej ze swych podróży uciszył fale morza - dlatego też uważany jest za patrona żeglarzy i podróżników.

Pewien obywatel Patary utracił swój majątek i ponieważ nie mógł zapewnić posagu swym trzem córkom, groziło im zejście na złą drogę. Słysząc o tym, Mikołaj wziął mieszek ze złotem i wrzucił go przez okno do domu tego człowieka. Najstarsza córka wyszła dzięki temu za mąż. Podobnie uczynił też wobec dwóch pozostałych dziewcząt. Stąd często przedstawiano go na obrazach z trzema mieszkami. Błędna interpretacja tego wizerunku (myślano, że są to gło¬wy dzieci) przyczyniła się do powstania innej (makabrycznej!) historii, według której Mikołaj wskrzesił trzech chłopców zamordowanych wcześniej i zakonserwowanych przez właściciela gospody.

Inna legenda mówi o tym, że Mikołaj pojawił się marynarzom pochwyconym przez sztorm u wybrzeży Lycji i doprowadził ich bezpiecznie do portu. Dlatego też często można spotkać kościoły poświęcone temu świętemu znajdujące się blisko brzegu morza. Jeszcze inne podanie twierdzi, że pojawił się we śnie Konstantynowi i sprawił, że ten ocalił od śmierci trzech niesłusznie oskarżonych urzędników. Inna wersja tej historii mówi, że gubernator Myry przyjąwszy łapówkę zgodził się wydać na śmierć trzech niewinnych ludzi. Gdy kat miał już pozbawić ich życia, pojawił się biskup tego miasta, Mikołaj i powstrzymał od wykonania wyroku, a następnie zwrócił się do gubernatora z tak przekonującą mową, że ten przyznał się do swego występku i poprosił o wybaczenie.

Gdy Myra dostała się w ręce Saracenów, miasta włoskie wykorzystały okazję, by zdobyć relikwie Mikołaja. Zostały one wykradzione przez kupców włoskich i dotarły do Bari na południu Włoch w roku 1087. Wybudowano tam nowy kościół ku czci świętego, a przy jego konsekracji obecny był papież Urban II. W ten sposób kult świętego Mikołaja stał się jeszcze popularniejszy, a sanktuarium stało się jednym z centrów pielgrzymkowych średniowiecznej Europy. U grobu św. Mikołaja dokonywały się liczne cuda.
Popularne wyobrażenie "świętego Mikołaja" (Santa Claus, Sint Klaus) jest niestety mieszanką elementów różnych kultur ludowych: niderlandzki zwyczaj obdarowywania dzieci prezentami w dniu jego święta miesza się tu z wyobrażeniem czarodzieja, który karze niegrzeczne dzieci, grzeczne zaś nagradza, a także z postacią germańskiego bóstwa Thora, który kojarzony był z zimą i jeździł na saniach zaprzężonych w kozy.
 
W średniowiecznej Europie dzień św. Mikołaja był okazją do wyboru "chłopca-biskupa", który sprawował rządy aż do święta Młodzianków (28.12). Zwyczaj ten dotrwał jeszcze do naszych czasów w Montserrat w Katalonii. Emblematem św. Mikołaja w sztuce są trzy kule. Czasem ukazywany jest jako młody mężczyzna wrzucający trzy złote kule w okno trzech biednych dziewczyn lub wskrzeszający troje dzieci z beczki z marynatą. Czasem jako ratujący rozbitków z wraku statku, przywracający życie niesłusznie powieszonemu człowiekowi, a nawet jako noworodek chwalący Boga. Szczególną czcią otaczany jest w Bari, Monserrat, i w Rosji, gdzie z uwagi na przypisywane mu liczne cuda nazwany jest "Cudotwórcą".

do spisu treści
 

List do Mikołaja

do spisu treści