RZYMSKOKATOLICKA PARAFIA NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY
KRÓLOWEJ POLSKI w CZERNICY
__________________________________________________________________________________________________________________

Artykuły archiwalne Znaku Pokoju  -  139/2012  /  kwiecień

 

Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu


Spis streści:

- Ecce Agnus Dei

- Triduum paschalne
- Życzenia wielkanocne
- Życzenia na rocznicę święceń kapłańskich
- Zakończenie projektu
- Zmiana warty przy grocie MB
- Mistrzostwa gminy w mini piłce ręcznej
- W dokumentach historycznych

- Nekrologi
 

 

Ecce Agnus Dei

„Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha. On bowiem jest prawdziwym Barankiem, który zgładził grzechy świata (…) i zmartwychwstając przywrócił nam życie” (z prefacji wielkanocnej).
Popatrzmy na postać symbolizującą zmartwychwstałego Jezusa, na tle złotej mozaiki. Na wielkanocnej chorągiewce słowa: ”Ecce Agnus Dei” (Oto Baranek Boży), a w drugiej ręce - baranek, który z tymi słowami stanowi całość symbolu paschalnego.
W Baranku paschalnym Bóg Ojciec objawił wszystkim ludziom swą nieskończoną miłość - w Jezusie ukrzyżowanym, w Jego krzyżu, cierpieniu, śmierci i Jego zmartwychwstaniu. W śmierci na Krzyżu Jezus ofiarował Bogu Ojcu siebie samego, swoje życie. Bóg Ojciec przyjął ofiarę Syna.

Ten fakt największej miłości, lapidarnie ujął francuski pisarz G. Bernanos: „Ludzkie konanie Jezusa na Krzyżu, jest przede wszystkim aktem Miłości”. We wzajemnej miłości Ojca i Syna zostaliśmy odkupieni, jak pisze apostoł Piotr w pierwszym Liście: „Zostaliście wykupieni nie srebrem lub złotem, co przemija, ale drogocenną Krwią Chrystusa - jako Baranka niepokalanego”.
Bóg Ojciec objawił swą nieskończoną Miłość do wszystkich ludzi, również w zmartwychwstaniu Jezusa, które nastąpiło w niedzielę. Dlatego każda niedziela jest odtąd pamiątką zmartwychwstania Jezusa żyjącego na wieki. Wtedy skończyła się droga krzyżowa Jezusa, Jego męka i krzyż. Były one czasowe w życiu doczesnym Jezusa, a dla nas zbawienne: „Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera”.

Podobnie będzie z nami - krzyże naszej codzienności, wszelkie cierpienia, trudy obecnego życia - przeżywane w miłości do Chrystusa, również skończą się w śmierci i zbawczej wieczności. Zauważmy w kontekście tej refleksji, że tak naprawdę istnieje tylko jedna autentyczna i prawdziwa miłość w tym świecie, ta ofiarna miłość Chrystusa, którą Jezus nas miłuje, a Bóg Ojciec obejmuje nią również nas w Krzyżu i śmierci swego Syna i Jego zmartwychwstaniu.

Dziś wielu ludzi uległo magii innej miłości - materialnej, konsumpcyjnej, posiadania, opartej na kulcie człowieka, czyli samego siebie, kulcie władzy, sukcesu, a nie na służbie ludziom i dobru wspólnemu. Ta filozofia życia prowadzi do pustki duchowej, pustki egzystencjalnej, a w konsekwencji do depresji i smutku - jak pisze w swoich dziełach E. Frankl, współczesny psychiatra, który wnikliwie zanalizował sytuację człowieka: „W tym stanie człowiek sięga i zażywa różne używki: narkotyki, alkohol, bawi go przemoc, brutalizm życia, nadużycia seksualne. Te „lekarstwa” nie ratują człowieka, ale pogłębiają beznadzieję życia”. Nadzieja życia i pełny jego wymiar, pokój i radość, sens i wartość - są jedynie tylko w ofiarnej miłości Krzyża i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa: „Zmartwychwstałem i zawsze jestem z Tobą. Położyłeś na mnie swą rękę. Przedziwna jest Twoja wiedza” (z Mszy wielkanocnej).
To dzięki wierze w Jego zmartwychwstanie, Jezus może przemieniać nasze serca, może nadawać nowy kształt naszemu życiu, zwłaszcza, gdy przenika naszą codzienną modlitwę, codzienne zmagania i trudy, pracę i odpoczynek. To Jezus może kształtować historię twojego życia, a to dlatego, że „Chrystus powstawszy z martwych, już więcej nie umiera. Śmierć nie ma już nad Nim władzy. Alleluja (słowa Mszy świętej).

I wreszcie: Bóg Ojciec miłuje nas wszystkich nieskończoną miłością w każdej Mszy Świętej. Eucharystia jest Ofiarą Miłości, a dokonuje się tak blisko każdego z nas. Dokonuje się największe wydarzenie świata, zwłaszcza w akcie Przeistoczenia - naszych darów chleba i wina - w Ciało i Krew Baranka Jezusa, na odpuszczenie grzechów. Owocem tej ofiarnej Miłości Boga, jest Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę. Eucharystia jest ucztą miłości zmartwychwstałego Pana i zapowiedzią uczty zbawionych.

„Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem”. (J 13,34)

ks. Ryszard
 

o spisu treści

 


 

Triduum paschalne

Kolorystyka i piękno tradycji świąt Bożego Narodzenia sprawia, iż uznajemy je za najbliższe sercu i czekamy na nie zawsze z wielką niecierpliwością. Jednak w sensie znaczenia oraz treści najważniejszymi świętami chrześcijańskimi są i powinny pozostać święta Zmartwychwstania Pańskiego. Tu chrześcijaństwo ma swój początek, w Zmartwychwstaniu Jezusa znajdujemy dopełnienie proroctw starotestamentalnych dotyczących osoby Mesjasza. W świetle Zmartwychwstania odczytujemy naukę samego Jezusa, że „na to się narodził, i na to przyszedł na świat, aby dać świadectwo prawdzie” oraz że przyszedł właśnie na tę godzinę (por. J 12,27).

WIELKI CZWARTEK

„W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali Paschę do spożycia? On odrzekł: Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka, i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie chcę urządzić Paschę z moimi uczniami. Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę” (Mt 26,17-19)”.
Ten dzień w tradycji Kościoła jest szczególnie ważny. Podczas uroczystego spożywania chlebów przaśnych wraz z pieczonym barankiem i gorzkimi ziołami Jezus, w tak zwanej Modlitwie Arcykapłańskiej, prosi Ojca za swoimi uczniami oraz całym Kościołem: „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno” (J 17, 21). Prosi, by nie ustała wiara uczniów nawet w obliczu prześladowań. Jezus ustanawia dwa wielkie sakramenty: Eucharystię oraz kapłaństwo. W tradycji Kościoła Wielki Czwartek jest świętem kapłanów oraz Dniem Eucharystii. W wielu parafiach właśnie w tym dniu dzieci sześcioletnie przystępują do wczesnej Komunii świętej. W naszej wspólnocie parafialnej tego dnia przeżywamy tzw. „odnowienie Pierwszej Komunii”, czyli uroczystą, pierwszą rocznicę przystąpienia dzieci do Stołu Pańskiego.
W godzinach porannych biskupi w swoich katedrach odprawiają msze z poświęceniem oleju Krzyżma świętego. Krzyżmo, to olej z oliwek, zaprawiany balsamem nardowym, poświęcony przez biskupa i przeznaczony dla sprawowania sakramentów. Używa się go podczas chrztu oraz przy bierzmowaniu. Mniej znanym rytem jest namaszczenie olejem Krzyżma dłoni nowo wyświęcanego kapłana. Biskup tego dnia poświęca również Oleum Infirmorum, czyli olej do sakramentu namaszczenia chorych.
W Diecezji Katowickiej przez wiele lat praktykowany był zwyczaj udzielania święceń kapłańskich w tym „najbardziej kapłańskim” dniu. Wszyscy kapłani mający 26 lat kapłaństwa i więcej, zostali wyświęceni przez biskupa właśnie w Wielki Czwartek.
W godzinach wieczornych we wszystkich parafiach odprawia się Liturgię Wielkiego Czwartku - Mszę świętą Wieczerzy Pańskiej. Liturgia kończy się uroczystym przeniesieniem Najświętszego Sakramentu do ciemnicy. Tabernakulum pozostaje puste, wieczna lampka wygaszona, z ołtarza zdejmuje się obrus. W kościołach milkną organy, dzwony na wieżach kościelnych oraz dzwonki ołtarzowe. Wierni czuwają z Chrystusem na adoracji w ciemnicy. (Ciemnica to piwnica w pałacu Kajfasza. Po wstępnym przesłuchaniu przed Radą Arcykapłańską wydano wyrok śmierci na Jezusa, ale wyrok ten musiał zostać zatwierdzony przez namiestnika rzymskiego - Piłata, dlatego Jezusa przetrzymano w podziemiach pałacu Kajfasza do następnego dnia. W piątek Piłat po ponownym rozpoznaniu sprawy wydał wyrok skazujący, umywając ręce od odpowiedzialności za śmierć Niewinnego).

WIELKI PIĄTEK

Wielki Piątek jest jedynym dniem w roku, kiedy na całym świecie nie odprawia się ani jednej Mszy świętej. Następuje tzw. cisza eucharystyczna. Wierni gromadzą się na nabożeństwach Drogi Krzyżowej oraz wieczornej Liturgii Wielkiego Piątku. Składa się ona z następujących części:
- cichej adoracji w postawie leżącej na stopniach ołtarza - największego uniżenia przed Bogiem;
- czytań fragmentów Biblii: proroctwa Izajasza, fragmentu Listu do Hebrajczyków oraz obszernego opisu Męki Pańskiej
   w relacji św. Jana Apostoła i Ewangelisty;
- odsłonięcia i adoracji Krzyża;
- przyjęcia Komunii świętej.
Ceremonie Wielkiego Piątku kończy procesja z Najświętszym Sakramentem do Bożego Grobu. Kolorem liturgicznym tego dnia jest czerwień, znak MĘCZEŃSTWA, ale i MIŁOŚCI. Wielki Piątek jest dniem ciszy, modlitwy, adoracji. Wierzący zachowują post ścisły, jednocząc się z cierpiącym i umierającym Chrystusem.
Dekoracja Bożego Grobu ma również swoją głęboką wymowę. Choć góruje nad nią krzyż - znak haniebnej śmierci - jest on przepasany białym płótnem, zapowiadającym rychłe Zmartwychwstanie i bogactwo łaski, jaka płynąć będzie z Krzyża Zbawienia.

WIELKA SOBOTA

Jest nazywana wigilią Zmartwychwstania. Liturgię odprawia się już w kolorze białym. Poszczególne jej części naprowadzają nasze myśli na Chrystusa, który jest mocniejszy od śmierci.
Chociaż przez cały dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu w Bożym Grobie, a wierni podchodzą, by ucałować krzyż, pojawia się coraz więcej elementów Zmartwychwstania: święcenie potraw wielkanocnych, szczególnie jajek - znaku nowego życia, pieczywa - symbolu Eucharystii, wędlin - pamiątki baranka paschalnego.
W polskiej tradycji święcenie pokarmów zajmuje bardzo ważne miejsce, pamiętać należy jednak, że poświęcone jajko nie może zastąpić przyjęcia Boga Żywego w sakramentach. Niestety obserwujemy, że wielu uśpionych katolików zatrzymuje się tylko na święceniu pokarmów, nie uczestnicząc w najważniejszej Liturgii Wielkanocy - Eucharystii.
Ceremonie Wielkiej Soboty rozpoczyna liturgia światła. Na zewnątrz kościoła poświęca się świecę paschalną oraz ogień - symbole żyjącego Jezusa, który oświeca i ogrzewa. W uroczystym Orędziu Paschalnym wspomina się wydarzenia Starego Testamentu zapowiadające Mesjasza, który zwycięży śmierć i szatana, a wierzącym ukaże światło zbawienia. Następnie czyta się nawet do ośmiu fragmentów Pisma Świętego. Uroczysty śpiew ALLELUJA kończy czas smutku, a zaczyna świętowanie Zmartwychwstania.
Od wieków Wielka Sobota była dniem, kiedy katechumenom udzielano chrztu. Relikwią tamtej tradycji jest liturgia odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych z zapalonymi świecami w dłoniach oraz poświęcenie wody do chrztu. Pamiętajmy, że każde pokropienie wodą święconą, czy znak przeżegnania się wodą święconą (np. przy wejściu do kościoła czy wyjściu z domu) jest „małym odnowieniem” chrztu świętego. Jest to piękna i ze wszech miar godna polecenia praktyka pobożnościowa.
Najważniejszą częścią Liturgii Wielkiej Soboty jest Eucharystia, msza święta ze śpiewem prefacji o Zmartwychwstaniu i specjalnymi fragmentami Modlitwy Eucharystycznej przeznaczonymi na ten dzień. Radosnym ogłoszeniem ZMARTWYCHWSTANIA jest procesja rezurekcyjna z Najświętszym Sakramentem wokół kościoła. Procesja taka może odbyć się wieczorem na zakończenie ceremonii, bądź wczesnym rankiem.
W ten oto sposób pod osłoną znaków, ceremonii, śpiewów towarzyszymy Jezusowi od Wieczerzy Paschy, poprzez Ogrójec, Ciemnicę, Drogę Krzyżową, aż na Golgotę i razem z Maryją oraz zalęknionymi uczniami czekamy na tryumf Zmartwychwstania.

Każdemu, kto pobożnie przeżył Triduum Paschalne, uczestnicząc w tej świętej liturgii, życzę, by mógł w głębi serca usłyszeć przyjacielskie wołanie po imieniu, jak w poniższej scenie ewangelicznej:
„Maria Magdalena natomiast stała przed grobem płacząc. A kiedy (tak) płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: Niewiasto, czemu płaczesz? Odpowiedziała im: Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono.
Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz? Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę. Jezus rzekł do niej: Mario!” (J 20, 11-16)

ks. Eugeniusz

o spisu treści

 


 

Życzenia wielkanocne

„miłość wstanie
chociaż podeptana
zagubiona zapomniana
nawet martwa
ukaże się zdumionym kobietom
pozwoli dotknąć
uchwycić jak dobrej dłoni
a w Emaus
da się poznać bez reszty
aby już
pozostać zawsze”

głębokiego a zarazem radosnego przeżywania
pamiątki Zmartwychwstania Pańskiego

życzy Redakcja


do spisu treści

 


 

Życzenia na rocznicę święceń kapłańskich

CZCIGODNY KSIĘŻE PROBOSZCZU

04.04.1985 roku, odpowiedziałeś Bogu „tak” na Jego słowa „Pójdź za mną”.

Wierny swemu powołaniu obchodzisz kolejną rocznicę. Dziękujemy za czas pełen radości, trudu, doświadczeń i zmagań. Na dalsze lata Twojej posługi pragniemy Ci życzyć:

Bożej miłości,
Matczynej opieki,
ludzkiej dobroci,
żelaznego zdrowia,
anielskiej cierpliwości,
wytrwałości Hioba
i tego, abyś pozostawił po sobie wiele pięknych,
niewidocznych śladów w ludzkich sercach,
ale i tych widocznych, jak ten, którym jest nasza piękna świątynia.
Niech Twoje wysiłki włożone w jej prawidłowe funkcjonowanie
przełożą się na ogrom skarbów zgromadzonych w niebie.

Szczęść Boże!
 

do spisu treści

 


 

Zakończenie projektu
Koniec sportowych zmagań mieszkańców Łukowa Śląskiego!

Happening, który odbył się 28.03.2012 roku zakończył trwający pół roku projekt „Aktywna Jesień – Zamiast nudy sportowe trudy”, który był realizowany przez Stowarzyszenie „Ruch Wspierania Inicjatyw Społecznych – U’RWIS” oraz Koło Gospodyń Wiejskich z Łukowa Śląskiego. Uczestnicy happeningu zadeklarowali, że nadal będą spotykać się na zajęciach ruchowych, by zadbać o własne zdrowie i sprawność ruchową.

Głównym celem projektu była aktywizacja osób starszych z terenu wsi Łuków Śląski oraz integracja międzypokoleniowa. W ramach projektu utworzono ponad 30 osobową grupę, która mile i, co najważniejsze, aktywnie spędzała wolny czas. Przynajmniej raz w tygodniu – bez względu na warunki atmosferyczne – Panie i (jeden !!!) Pan spotykali się, by spędzić czas na sportowych zmaganiach. Grupa wychodziła na kilkukilometrowe spacery z kijkami, bądź brała udział w zajęciach aerobiku czy fitness. Zajęcia odbywały się pod okiem wykwalifikowanej Pani instruktor i były dopasowane do wieku i możliwości fizycznych uczestniczących w nich osób. Po wysiłku na wszystkich uczestników czekał napój oraz poczęstunek.

Oprócz zajęć rekreacyjno-ruchowych, uczestnicy spotykali się ze specjalistami, którzy odpowiadali na ich pytania. „Podczas tych spotkań uczestnicy zadawali mnóstwo pytań. Dowodzi to, że na takie spotkanie jest zapotrzebowanie” – mówi Barbara Watoła, koordynatorka projektu.

„Często nie mamy możliwości, by zapytać, nie wiemy gdzie się zwrócić czy najzwyczajniej się boimy. Podczas tych spotkań można zadać pytanie, poradzić się, rozwiać ewentualne wątpliwości, porozmawiać” – dodaje. Psycholog opowiadał o problemach i chorobach ludzi starszych oraz ich sytuacji na tle rodziny i społeczeństwa, zaś rehabilitant pokazał metody profilaktyki w procesie starzenia się oraz sposoby aktywizacji osób starszych.

Na spotkaniu z słuchaczem ratownictwa medycznego uczestnicy, oprócz wiedzy czysto teoretycznej na temat pierwszej pomocy, mogli przeprowadzić masaż serca na manekinie. Uczyli się zasad pierwszej pomocy, od wezwania pomocy, poprzez najprostsze czynności przy osobie poszkodowanej, opatrywanie ran, aż po resuscytację krążeniowo - oddechową.
Podczas spotkania z dietetykiem można było dowiedzieć się, jakie proste zmiany wprowadzić w sposobie żywienia, by znacznie poprawić jakość swojego życia. Dietetyk odpowiadał na pytania uczestników, dotyczące zdrowia i żywienia oraz przestrzegał przed wyborem nieodpowiedniej diety, która będzie niezgodna z indywidualnym zapotrzebowaniem, gustem oraz prowadzonym stylem życia.

Ze względu na utrudniony dostęp do specjalistycznej opieki zdrowotnej ludzi mieszkających na terenach wiejskich ostatnie spotkanie odbyło się z lekarzem -kardiologiem i poświęcone było zdrowotnym aspektom dojrzałego życia. Prowadzący mówił o chorobach układu krążenia i cukrzycy, z którymi niejednokrotnie muszą się borykać osoby starsze. Przystępnym językiem lekarz starał się uzmysłowić słuchaczom, co należy robić, by zminimalizować ryzyko zawału, jak sobie radzić z nadciśnieniem tętniczym czy zapobiegać miażdżycy. Głównym celem spotkania było uświadomienie zebranym, jak ważna jest profilaktyka i w jak dużym stopniu zdrowie zależy od nas samych. Wszystkim uczestnikom zostały rozdane karty informacji osoby poszkodowanej w wypadku – ICE, zaś najaktywniejszym – glikometry.

Wszyscy z wielkim zainteresowaniem słuchali prelekcji, a wiedza uzyskana podczas tych spotkań z pewnością okaże się przydatna w różnych aspektach życia. Projekt „Aktywna Jesień – Zamiast nudy sportowe trudy” zakończył happening, podczas którego uczestnicy oceniali akcję, wymieniali się wrażeniami i oceniali sens podejmowania podobnych działań w przyszłości oraz zadeklarowali, że zakończenie projektu nie oznacza końca wspólnych spotkań. Na podwieczorek zaproszeni zostali przedstawiciele lokalnych mediów, którzy zadawali uczestnikom pytania, robili zdjęcia i przygotowali artykuły do prasy lokalnej.
Projekt „Aktywna Jesień – Zamiast nudy sportowe trudy” realizowany był w ramach Programu „Działaj Lokalnie VII”, finansowanego przez Polsko- Amerykańską Fundację Wolności, Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce oraz Fundusz Lokalny „Ramża”.

 
 
 
 

do spisu treści

 


 

Zmiana warty przy grocie MB

W związku z rezygnacją z prac przy pielęgnacji Groty, w imieniu ks. Proboszcza oraz wszystkich Parafian składamy podziękowania pani Elżbiecie Kawulok oraz pani Janinie Boczek za siedmioletnią pracę wykonywaną na rzecz Parafii.
Grota z pięknym zielonym zboczem powstała w 2000 roku z inicjatywy ówczesnego wikarego parafii ks. Mariana Tatury (obecnie proboszcza na parafiach Losenstein i Reichraming w Górnej Austrii ) oraz ogromnego zaangażowania i ofiarności rzeszy wiernych.
Otoczenie Groty, dzięki właściwym zabiegom pielęgnacyjnym, ciągle piękniało, stając się ważną wizytówką naszej parafii. Paniom, które włożyły w to wiele serca i wysiłku pragniemy jeszcze raz bardzo serdecznie podziękować. Podziękowania należą się także wszystkim parafianom, którzy w comiesięcznej ofierze wspierają utrzymanie porządku wokół kościoła i przy grocie Matki Boskiej z Lourdes.

Krystyna Mandrysz
 

do spisu treści

 


 

Mistrzostwa gminy w mini piłce ręcznej

23. 03.2012r. w SP Czernicy zostały rozegrane zawody w mini piłce ręcznej dziewcząt i chłopców. Przewodniczył im sędzia Śląskiego Związku Piłki Ręcznej pan Rafał Krawczyk. Zawody rozegrano systemem „każdy z każdym”. Kapitanowie drużyn dokonali losowania kolejności meczy. Jako pierwsze do gry przystąpiły zawodniczki SP Czernica z SP Gaszowice remisując wynikiem 8:8.
W kolejnym meczu dziewczęta z SP Czernica pokonały kol. z SP Szczerbice 11:4. O losach turnieju zadecydował mecz SP Gaszowice z SP Szczerbice, który zakończył się wynikiem 14:2.

Klasyfikacja końcowa:
I miejsce- SP Gaszowice / reprezentacja gminy na zawody powiatowe/
II miejsce- SP Czernica
III miejsce- SP Szczerbice

Monika Brzoska / SP Czernica/oraz Karolina Kubiak / SP Gaszowice/ zdobyły po 9 bramek.
Elżbieta Stacha/ SP Czernica/zdobyła 8 bramek

Na dużo wyższym poziomie zagrali chłopcy. Wszystkie drużyny wykazały się bardzo dobrym przygotowaniem. Do ostatniego gwizdka trwała walka o tytuł zwycięzcy. Przypadł on drużynie z SP Gaszowice, która pokonała kol. z SP Czernica 20:16, a SP w Szczerbicach 12: 10. SP Szczerbice uległy kol. z Czernicy 20:7 zajmując ostatecznie III miejsce.
Królem strzelców tego bardzo pięknego turnieju został Jakub Kozłowski /SP Czernica/ zdobywając 17 bramek
II miejsce- Szymon Zientek/ SP Gaszowice/ i Bartosz Reis/ SP Szczerbice/ - 15 bramek
III miejsce- Adrian Folmert /SP Czernica/
Opiekunowie drużyn: SP Gaszowice – Ł. Wojaczek
SP Szczerbice- B. Langer, SP Czernica –Z.Mrozek/ organizator zawodów/.
Podsumowania i wręczenia dyplomów z życzeniami dalszych sukcesów dokonała pani dyrektor Iwona Witek.

 
 


do spisu treści

 


 

W dokumentach historycznych

SPIS POWSZECHNY 1871
Die Gemeinden und Gutsbezirke der Provinz Schlesien und ihre Bevölkerung. Nach den Urmaterialien der allgemeinen Volkszählung vom 1. December 1871
Berlin, 1874


Części miejscowości z liczbą domów mieszkalnych i mieszkańców:

wieś Czernica 92 – 689,
przysiółek Babiagora 3 – 36,
kopalnia Charlotte 1 – 15, 3
domy dróżników kolejowych 16.
Łuków (dom dróżnika kolejowego 1 – 6)

Przygotował Andrzej Adamczyk
 

do spisu treści

 


Nekrologi



Śp. Dorota ZAWISZ (ur. 25.11.1935 / zm. 08.03.2012)

Wyrazy współczucia składamy: mężowi Alojzemu, córce Edycie z mężem Adamem, synowi Henrykowi z żoną Elżbietą, synowi Norbertowi z żoną Małgorzatą, Synowi Jerzemu z żoną Urszulą, wnukom: Dżesice, Szymonowi, Radkowi, Danielowi, Zuzi, Sewerynowi, Jarosławowi z żoną Anną, Alinie z Marcinem, Rafałowi, Sandrze z mężem Wojciechem, prawnukowi Sławkowi, dalszym krewnym.

Msza św. 30-dniowa zostanie odprawiona w Poniedziałek Wielkanocny 09.04.2012 o g. 10.30



Śp. Henryk PIELCZYK (ur. 01.04.1928 / zm. 22.03.2012)

Wyrazy współczucia składamy: całej najbliższej rodzinie

Msza św. 30-dniowa zostanie odprawiona w poniedziałek 23.04.2012 o g. 17.00

 

do spisu treści