Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Czwarte przykazanie kościelne

1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy Świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię Świętą.
4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty
    powstrzymywać się od udziału w zabawach.
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Obserwujemy dziwny paradoks naszych czasów: dla zachowania pięknej sylwetki i walki z nadwagą ludzie zdolni są do wielkich wyrzeczeń. Potrafią sobie narzucić dyscyplinę w żywieniu, ściśle przestrzegają kaloryczności pokarmów, rezygnują ze słodyczy, korzystają z porad dietetyków. Wynika to z dbałości o zdrowie i piękny wygląd. Jednocześnie wszelkie formy wyrzeczenia i postu dla dobra duchowego uznaje się za anachronizm i przeżytek. Czym zatem jest chrześcijański post?
Według Księgi Jonasza post ma charakter pokutny i wynagradzający: „I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory. /.../ Zarządzono i ogłoszono w Niniwie co następuje: Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. /.../ niech żarliwie wołają do Boga! Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania /…/. Kto wie, może się ulituje Bóg, /…/ a nie zginiemy?” /por. Jon 3, 5-9/.

Ewangelie pokazują nam Chrystusa, przygotowującego się do misji publicznego nauczania poprzez czterdziestodniowy post i modlitwę, bo „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. /por. Mt 4, 1-11/. Uczniom, którzy nie umieli poradzić sobie z człowiekiem opętanym, Jezus tłumaczy, że „ten rodzaj /diabła/ można wyrzucić tylko modlitwą i postem /Mk 9,29/.
Katechizm Kościoła natomiast uczy, że „droga do doskonałości wiedzie przez Krzyż. Nie ma świętości bez wyrzeczenia i bez walki duchowej. Postęp duchowy zakłada ascezę i umartwienie, które prowadzą stopniowo do życia w pokoju i radości błogosławieństw”.

Kodeks Prawa Kanonicznego jasno określa zasady zachowania postu i wstrzemięźliwości:
Kan. 1249 - Wszyscy wierni, każdy na swój sposób, obowiązani są na podstawie Prawa Bożego czynić pokutę. Żeby jednak wszyscy przez jakieś wspólne zachowanie pokuty złączyli się między sobą, zostają nakazane dni pokuty, w które wierni powinni modlić się w sposób szczególny, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać post i wstrzemięźliwość.
Kan. 1250 - W Kościele powszechnym dniami i okresami pokutnymi są poszczególne piątki całego roku i czas wielkiego postu.
Kan. 1251 - Wstrzemięźliwość od spożywania mięsa lub innych pokarmów, zgodnie z zarządzeniem Konferencji Episkopatu, należy zachowywać we wszystkie piątki całego roku, chyba że w danym dniu przypada jakaś uroczystość. Natomiast wstrzemięźliwość i post obowiązują w środę popielcową oraz w Wielki Piątek.
Kan. 1252 - Prawem o wstrzemięźliwości są związane osoby, które ukończyły czternasty rok życia, prawem zaś o poście są związane wszystkie osoby pełnoletnie, aż do rozpoczęcia sześćdziesiątego roku życia. Kan. 1253 - Konferencja Episkopatu może dokładniej określić sposób zachowania postu i wstrzemięźliwości, jak również w całości lub części zastąpić post i wstrzemięźliwość innymi formami pokuty, zwłaszcza uczynkami miłości i pobożności.

Wstrzemięźliwość (abstinentia, post jakościowy) polega na wstrzymaniu się od spożywania potraw mięsnych, obowiązuje we wszystkie piątki całego roku, chyba, że w piątek wypada uroczystość kościelna. Obowiązuje wszystkich katolików, od ukończenia 14 roku aż do końca życia. Młodszych należy też wychowywać w autentycznym duchu pokuty.
Post (ieiunium, post ilościowy) polega na spożyciu w ciągu dnia tylko jednego posiłku do syta oraz rano i wieczorem posiłków mniejszych. Dotyczy osób od pełnoletniości aż do rozpoczęcia 60 roku życia. W połączeniu z postem jakościowym stanowi, tzw. post ścisły. Obowiązuje tylko dwa razy w roku: w Popielec i Wielki Piątek (zaleca się też zachowanie tradycji postu w Wigilię Bożego Narodzenia).

Przepisy dotyczące postów, nie dotyczą osób schorowanych, którym post czy wstrzemięźliwość mogłyby przynieść dodatkową szkodę na zdrowiu.
Korzystając z w/w kan. 1253 Konferencja Episkopatu Polski wprowadziła niedawno zmianę zezwalającą na urządzanie zabaw w piątki (z wyjątkiem całego okresu Wielkiego Postu). Okres Adwentu jest okresem radosnego oczekiwania na Narodzenie Jezusa, nie jest „czasem zakazanym”, a więc w Adwencie można się bawić.
Podsumowując, praktyka postów jest swego rodzaju tarczą, która broni przed zniewoleniem zła, wzmacnia ducha, pozwala wzrastać duchowo. Jest też tarczą (jak emblemat szkolny), która pozwala zidentyfikować katolika. Katolik zachowuje zasady kościelne: chodzi do kościoła, przyjmuje sakramenty, zachowuje posty, bo „po ich owocach poznacie ich” /Mt 7,16/.

ks. Eugeniusz

o spisu treści

Niepokalane Poczęcie

Rodzice Maryi

Wszystko, co na ich temat wiemy, pochodzi z tak zwanej Protoewangelii Jakuba, pisma powstałego około roku 150 po Chrystusie. Nie należy do kanonu natchnionych ksiąg Nowego Testamentu. Niemniej jednak pobożność ludowa wciąż się do niej odwoływała, a nawet niektórzy papieże wywodzili z niej wspierające argumenty. To ona uzasadnia cześć oddawaną św. Annie w niezliczonych świątyniach pod Jej wezwaniem. Anna uważana jest za matkę Maryi, a Joachim z królewskiego rodu Dawida - posiadający prawdopodobnie liczne trzody owiec - uważany jest za małżonka Anny i ojca Maryi. Ich małżeństwo długo było bezdzietne. Miał mieć wizję w esseńskim klasztorze Kosiba, w której otrzymał obietnicę dziecka, która spełniła się.
Teraz otwórzmy pierwszy rozdział ewangelii świętego Łukasza, czytajmy wiersze 1-4, a następnie Zwiastowanie (wiersze 26-38), także Nawiedzenie (wiersze 39-56). „Łukasz jako jedyny relacjonuje początki historii Jezusa i to precyzyjnie, nieomal pedantycznie, jej autor obchodzi się z faktami z życia Jezusa Syna Bożego” (z książki p.t. „Jezus Chrystus”, autor: Peter Seewald). Wiadomości o dzieciństwie Jezusa, czerpał bezpośrednio od Jego matki Maryi. To poważne prawdopodobieństwo. Łukasz był lekarzem pochodzącym z Antiochii w Syrii, który od roku 50/51 towarzyszył apostołowi Pawłowi w podróżach misyjnych.

Łukasz pragnie, aby potraktowano go poważnie jako historyka, który stwierdza na początku pisanej ewangelii: „Postanawiam więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei dostojny Teofilu, abyś mógł przekonać się o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono” (Łk 1,3-4). Owa „pewność nauk” odnosić się może do matki Jezusa, co do Jego dzieciństwa. W Ewangelii Łukasza istnieje uzasadnienie prawdy o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny, choć nie ma w niej słowa „Niepokalana”. Trzeba czytać tekst Ewangelii o Zwiastowaniu, a mianowicie: „Bądź pozdrowiona pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami” (Łk 1,28).

Zauważmy, że anioł Gabriel wbrew wszelkim ówczesnym zwyczajom pozdrawia Maryję, oddając Jej pełen szacunku hołd. Normalnie przy pozdrowieniu wymienia się imię tego, którego się pozdrawia, zwłaszcza przy publicznym czy uroczystym odniesieniu. Zauważmy, że Gabriel nie wymienia imienia Maryi, mówi tylko: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski”. Wyrażenie „pełna łaski” spełnia funkcję imienia, zastępuje Jej imię. Ma to wielkie znaczenie. Według semickiego myślenia, imię wyraża istotę człowieka, mianowicie to, czym on naprawdę jest, lub jego zadanie czy posłannictwo. „Łaski pełna”, to imię Maryi dane Jej przez Boga: „Nie bój się Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga” (wiersz 30).

Kiedy Maryja stała się Niepokalanie Poczętą? Gdy Bóg dał jej pełnię łaski! Maryja otrzymała życie przez swoich rodziców Joachima i Annę w czasie biologicznego i cielesnego aktu małżeńskiego, tak jak każdy z nas od swoich rodziców. Wtedy, w chwili poczęcia Maryi, Bóg nie dopuścił grzechu pierworodnego, czyli zachował Ją od dziedzicznego grzechu, który jest udziałem wszystkich ludzi, od czasów prarodziców naszych: Adama i Ewy. Wyjątek stanowi Maryja matka Jezusa. Jest to prawda wiary zdefiniowana na Objawieniu Bożym, przez papieża Piusa IX w roku 1854 - jako dogmat.
Oto papieska definicja: „Najświętsza Maryja Dziewica, od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga Wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego”.

Cztery lata później, ciekawa sprawa miała miejsce we francuskim Lourdes przy Pirenejach. Mianowicie 25 marca w 1858 roku Bernadeta Soubiirous, w grocie Massabielle, doświadczyła kolejnego objawienia, w czasie którego, cztery razy pyta Aquero jak się nazywa. Za czwartym razem „Piękna Pani” składa dłonie na wysokości piersi, wznosi oczy ku niebu i mówi: „Que soy era Immaculada Councepciou” - „Jestem Niepokalane Poczęcie”. Bernadeta nie rozumie tych słów, dlatego powtarzając je biegnie do proboszcza, by dać mu tak długo oczekiwaną odpowiedzieć. Peyramale jest zaszokowany; Aquero, „Piękna Pani”, którą widzi Bernadeta, to nikt inny tylko Maryja, tylko ona mogła powiedzieć o sobie „Jestem Niepokalane Poczęcie”.
Kultura religijna Bernadety była zbyt mała, by mogła ona wiedzieć, że cztery lata wcześniej, 8 grudnia w 1854 roku, Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu. Co więcej, pojęcie to, jak i wiele innych, było jej obce. Wyrażenie to było w owym czasie czymś nowym, także dla proboszcza i biskupa Laurencje, jako że w teologii używano wtedy określenia „poczęta bez grzechu”. (Na podstawie książki „Lourdes Sanktuarium Maryjne”).

„Maryja bez grzechu przypomina nam tutaj tę podstawową potrzebę: mówi nam jak Bernadecie: módlcie się za grzeszników, przyjdźcie się obmyć, oczyścić, zaczerpnąć nowego życia. Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię”. (Słowa bł. Jana Pawła II wypowiedziane w Lourdes 1983 r.)

ks. Ryszard

do spisu treści

Jeszcze o tym, że „diabeł nie ma kolan”...

cytat pochodzi z homilii oraz artykułu ks. prof. Jerzego Szymika

„Potem zasadził Pan Bóg ogród w Edenie, na wschodzie. Tam umieścił człowieka, którego stworzył. I sprawił Pan Bóg, że wyrosło z ziemi wszelkie drzewo przyjemne do oglądania i dobre do jedzenia oraz drzewo życia w środku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.” (Genesis, I Księga Mojżeszowa, Ogród w Edenie 2; 8,9)

Dwa drzewa szczególne zasadził Bóg w Edenie, a jedno z nich dodatkowo opatrzył zakazem skierowanym do Adama: „(...) Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść. Ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego na pewno umrzesz.” (Ogród w Edenie 2; 16,17). Jest wiele hipotez czym było owo „drzewo poznania”, może symbolem Bożej wszechwiedzy, może symbolem samej istoty Boga. Jednak zakaz był jasny, podobnie jak konsekwencje jego przekroczenia. Nie ogrodził wszakże Bóg drzewa płotem, zaufał swojemu Stworzeniu. Pierwszy człowiek otrzymał od Stwórcy bardzo wiele. Właściwie wszystko, co może otrzymać istota stworzona. Mógł rosnąć w swoim ładzie wewnętrznym, wiedzy i rozeznaniu, wolny od znikomości, przemijania i śmierci. Mógł także żyć w bliskości drugiej osoby, kobiety, stojąc u boku Stwórcy, jak choćby wtedy, gdy dopełniał imionami kreację wszelkiego stworzenia. Jednak w ten harmonijny świat wkradł się szatan z pokusą i obietnicą: „(...) Na pewno nie umrzecie. (...) lecz będziecie, jak Bóg, znający dobro i zło.” (Upadek pierwszych ludzi 3; 4,5). Ojciec Kłamstwa okazał się mistrzem kamuflażu i obłudy. Bo przecież szatan to intelekt, nie żaden prymityw, ale też kwintesencja pychy. Przybierając postać węża schlebia i kusi. Za złamanie zakazu obiecuje ludziom wspaniałą nagrodę, najpierw jednak zasiewając w nich wątpliwość: ”Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie ze wszystkich drzew ogrodu wolno wam jeść?” (Upadek pierwszych ludzi 3; 1). Zachęca do użycia wolnej woli, pokazuje łatwość czynu oraz jego wspaniały skutek - staniecie się równi Bogu. I pierwsi ludzie ulegli pokusie, zawiedli zaufanie swego Stwórcy. Ale przecież nie można żyć w opozycji do darów Stwórcy, jeśli się je odrzuca nie może ocaleć także i wolność od cierpienia, przemijania i śmierci. Bóg śmierci nie uczynił, to człowiek wywołał ją z otchłani, kiedy przyjął w siebie szatańską pychę, bowiem chciał być bogiem bez Boga.

Wprawdzie tamto wydarzenie miało miejsce u początku dziejów rodzaju ludzkiego, lecz równocześnie to samo kuszenia pojawia się wciąż i nieustannie w każdym pokoleniu i w stosunku do każdego człowieka. Wprawdzie szatan występuje pod różnymi postaciami, ale przy całej swej inteligencji posługuje się ciągle tymi samymi chwytami kuszenia: pochlebstwem, perswazją zagłuszającą sumienie, łatwością osiągnięcia celu, podważaniem zaufania do autorytetów, a nade wszystko wykorzystuje pychę, która jest w samym człowieku. Zauważmy, że zło najczęściej nie przychodzi do człowieka jako przemoc, ale jako możliwość przedstawioną do wyboru. Zatem nie tylko „diabeł nie ma kolan”, człowiek często także.

Redakcja

do spisu treści

Podziękowanie za pomoc pogorzelcom

9 listopada 2013 roku, wczesnym rankiem na naszą rodzinę spadła ogromna tragedia. Spaleniu uległ nasz dom rodzinny, znajdujący się w Łukowie Śl. przy ul. Leśnej 4. W jednej chwili 6 osób straciło dach nad głową. Od samego początku mogliśmy liczyć na wsparcie ludzi o wielkich sercach wrażliwych na ludzką krzywdę.

Chcielibyśmy podziękować wszystkim, którzy w pierwszych godzinach podali pomocną dłoń oraz tym, którzy obecnie pomagają nam w różny sposób przetrwać ten najtrudniejszy dla nas czas.

Dziękujemy przede wszystkim PARAFIANOM, którzy nie szczędzili ofiar złożonych przed kościołem 16-17 listopada. Za zgodą ks. Proboszcza pieniądze zostały zdeponowane na koncie parafialnym i zostaną wykorzystane przy odbudowie domu.
Dziękujemy Urzędowi Gminy w Gaszowicach za zaproponowanie nam do tymczasowego zamieszkania lokalu znajdującego się przy OSP w Gaszowicach.

Dziękujemy Starostwu Powiatowemu w Rybniku za zakup niezbędnego sprzętu AGD (nasz uległ zniszczeniu)
Dziękujemy Radnym, Sołtysowi, Sąsiadom, Radzie Parafialnej, Hodowcom gołębi pocztowych i wszystkim, którzy pomagają nam odnaleźć się w trudnej sytuacji i niejednokrotnie przebrnąć przez gąszcz przepisów i spraw, z którymi przyszło nam się zmierzyć.

Dziękujemy ofiarodawcom i paniom z Koła Charytatywnego za zbieranie datków przed kościołami w Czernicy oraz w Gaszowicach i w Szczerbicach.

Pełni wdzięczności

Ewa Styczeń (zd. Mikółka) z rodziną
Jan Mikółka z synem.
 

do spisu treści

Plan kolędy

do spisu treści

Ogłoszenie

Już po raz trzeci 6 stycznia 2014r. w kościele w Czernicy odbędzie się koncert charytatywny „Znak Pokoju i Przyjaciele”. Prosimy rodziców, aby zgłaszali dzieci niepełnosprawne, na rzecz których odbędzie się koncert, do Ośrodka Kultury w Czernicy (tel. 32 43 05 201) do dnia 20.12.2013r.

do spisu treści

Jubileusze

23 października 2013 roku w Domu Przyjęć „Trojok” w Gaszowicach, odbyły się uroczyste obchody jubileuszy pożycia małżeńskiego. Wśród obecnych na uroczystości były: 3 pary obchodzące Diamentowe Gody, 12 par Szmaragdowe Gody i 13 par Złote Gody. Parom, które przeżyły 50 lat we wspólnym małżeńskim związku, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadał Medale za Długoletnie Pożycie Małżeńskie. W jego imieniu medale wręczyli jubilatom Wójt Gminy Gaszowice p. Andrzej Kowalczyk wraz z Przewodniczącym Rady Gminy p. Piotrem Góreckim i Z-ca kier. USC p. Haliną Bobrzyk.

USC w Gaszowicach

Wykaz par obchodzących w 2013 roku 50 – lecie pożycia małżeńskiego
1. Beier Eryk i Weronika
2. Derska Edward i Urszula
3. Frydrych Roman i Erna
4. Grzelec Adam i Irena
5. Horniak Władysław i Agnieszka
6. Kowalski Paweł i Dorota
7. Lazar Bolesław i Rita
8. Malcharczyk Henryk i Dorota
9. Mańka Stanisław i Agnieszka
10. Nosiadek Zygmunt i Hildegarda
11. Preiniger Hubert i Lidia
12. Strupowski Maksymilian i Erna
13. Tomanek Adolf i Teresa
14. Tomaszek Gerard i Krystyna
15. Wałach Bruno i Janina

Wykaz par obchodzących w 2013 roku 55-lecie pożycia małżeńskiego
1. Anderski Bolesław i Maria
2. Badura Izydor i Maria
3. Dryja Henryk i Kunegunda
4. Fojcik Zygmunt i Adelajda
5. Korbel Zygfryd i Anna
6. Larysz Jan i Genowefa
7. Lepiarczyk Wincenty i Zofia
8. Mojżysz Emil i Irena
9. Pawełek Leon i Maria
10. Spandel Herbert i Małgorzata
11. Stawinoga Józef i Łucja
12. Syrek Leon i Erna
13. Zieleźny Hubert i Irena
14. Zimoch Stanisław i Maria

Wykaz par obchodzących w 2013 roku 60-lecie pożycia małżeńskiego
1. Górski Czesław i Maria
2. Janyga Alfred i Aniela
3. Kwiotek Benedykt i Stefania
4. Masarczyk Alfred i Elżbieta
5. Ogórczyk Szczepan i Łucja

Nazwiska Jubilatów z naszej Parafii zostały oznaczone tłustym drukiem, a zdjęcia z uroczystości zostały zamieszczone na przedostatniej stronie „ZP” (Redakcja)

do spisu treści

„Kto mówi, sieje... kto słucha, zbiera.”
-Pitagoras-

22 października członkowie grup działających przy parafii uczestniczyli w wieczorze poetycko-tanecznym z Elżbietą Bednarczyk - mieszkającą w Australii poetką, aktorką i tancerką. W pierwszej części spotkania autorka zaprezentowała swoją twórczość przeznaczoną dla dorosłych i dla dzieci. Przeczytała m.in. fragment książeczki Kłótnia w tornistrze.
Pani Elżbieta w swoich tekstach stara się przekazywać pozytywne wartości i wzory dobrego zachowania.
Po spotkaniu można było nabyć książeczkę z dedykacją i autografem, jako miły upominek na zbliżające się święta.
W drugiej części spotkania nasza bohaterka opowiadała o życiu w dalekiej Australii.
Opowieści połączone były z prezentacją slajdów. Dotyczyły życia codziennego, egzotycznej przyrody i warunków społeczno – ekonomicznych, panujących na kontynencie australijskim.
Miłą niespodzianką wieczoru był pokaz tańca cygańskiego i arabskiego w wykonaniu gościa. Pasją życiową pani Elżbiety jest nie tylko pisanie, ale również teatr i taniec, którym zajmuje się zawodowo od ponad 50 lat. Jej sprawność ruchowa nie jedną osobę wprawiła w osłupienie.

Lokalnym akcentem wieczoru poetyckiego była krótka prezentacja twórczości naszej parafianki Krystyny Mandrysz. Wiersze pani Krysi możemy śledzić na łamach pisma parafialnego „Znak Pokoju” już od 13 lat.
Spotkanie upłynęło w miłej atmosferze przepełnionej radością i uśmiechem.

Ewa Kowol

do spisu treści

Parkingi parafialne

Wokół naszego kościoła parafialnego jest sporo miejsc parkingowych dla zmotoryzowanych wiernych. Są 2 parkingi położone bardzo blisko placu kościelnego, tzw. górny i przy Grocie oraz sporo miejsca do parkowania u podnóża schodów prowadzących do naszej świątyni.
Parkingi usytuowane przy samym placu kościelnym są w głównej mierze przeznaczone dla osób starszych i niepełnosprawnych, dla których pokonanie schodów jest fizycznie niemożliwe. Jednym mankamentem tych parkingów jest brak wydzielonych miejsc do parkowania i wzajemnego zajeżdżania się kierowców.
Bądźmy bardziej wyrozumiali, stosujmy się do przepisów o ruchu drogowym, a w szczególności przestrzegajmy zasad dobrego wychowania i kultury osobistej. Oby takie apele, jak ten niżej zamieszczony nie musiały pojawiać się na łamach naszego pisma.

Redakcja
 

Drodzy Parafianie!

Sprawa dotyczy korzystania z górnego parkingu przy Kościele.
Jestem osobą z ograniczoną sprawnością ruchową.  Sytuacja ta miała miejsce kilkakrotnie po nabożeństwach różańcowych oraz sobotnio-niedzielnej Eucharystii. Bardzo proszę aby z tego parkingu korzystały osoby niepełnosprawne lub Parafianie, którzy po zakończonej Eucharystii lub nabożeństwie nie muszą pierwsi wyjeżdżać z parkingu. Mają czas zaczekać aż osoby niepełnosprawne przyjdą do swoich samochodów. Uważam, że Kościół to nasz wspólny Dom Boży, do którego mają prawo przyjść nie tylko zdrowi, ale również osoby chore i starsze. Wychodząc z Mszy Świętej z Błogosławieństwem Bożym narażeni jesteśmy na przykre uwagi, złośliwe groźby (przekłucia opon w samochodzie), obelgi pod adresem kierowców „kto Ci dał prawo jazdy baranie” od kierowców, którzy bardzo się spieszą.

Szanowni Parafianie mamy przy Kościele dużo miejsca na dolnych parkingach. Pamiętajmy o ludziach, którym trudno jest się poruszać. Pomyślmy o tym, że być może my też nie zawsze będziemy zdrowi i pełni energii, i wtedy też będzie nam przykro, gdy inni będą nas obrażać.
Życzę wszystkim dużo zdrowia i serdecznie dziękuję życzliwym, wyrozumiałym i cierpliwym Parafianom.

Parafianka.

do spisu treści

„Samo posiadanie biblioteki nie czyni człowieka uczonym”

Zgodnie z myślą niemieckiego filozofa G.E. Lessinga kieruję zaproszenie do częstszego sięgania po książkę i odwiedzania biblioteki.
Biblioteka Publiczna w Czernicy jest usytuowana w bardzo dogodnym miejscu z łatwym dojazdem. Dysponuje dość pokaźnym zbiorem, ponad 18 tys. książek, z wolnym dostępem do półek. Gromadzenie księgozbioru odbywa się przez obserwacje potrzeb czytelniczych oraz bieżące śledzenie rynku wydawniczego. W miarę skromnych możliwości finansowych sukcesywnie kupowane są nowości wydawnicze. Biblioteka posiada także prawie wszystkie tytuły z bieżącego kanonu lektur dla dzieci i młodzieży.

Wśród czytelników biblioteki nie brakuje prawdziwych „przyjaciół książnicy”. Z roku na rok zmniejsza się budżet przeznaczany na zakup książek, a właściwie brakuje na wiele rzeczy. Wtedy ratunkiem są dary przekazywane bibliotece. Korzystając z okazji chciałabym podziękować pani Danucie Blinda za przekazanie bibliotece zbioru książek obyczajowych i sensacyjnych. Ks. seniorowi Ryszardowi Lapczykowi za ciekawą literaturę religijną. Annie Bielicy oraz Joannie Brzezince za bieżące przekazywanie nowości wydawniczych. Pojawiają się też dary książek starszych, które po selekcji albo zostają w bibliotece, albo są przekazywane na makulaturę. Za wszystkie podarowane książki serdecznie dziękuję.
Oprócz darczyńców książkowych są też osoby, które pomagają wyposażać bibliotekę w ładne kolorowe sprzęty i przekazywać na rzecz dzieci słodkie upominki. Dziękuję Stowarzyszeniu U`RWIS z panem Grzegorzem Kuszkiem na czele oraz Agnieszce Pytlik, której dobro miejsc kultury szczególnie leży na sercu.

W bibliotece jest też do wypożyczenia, ostatnio podarowana przez Starostwo Powiatowe w Rybniku, publikacja „Powiat Rybnicki z lotu ptaka”. Polecam ten album, gdyż prawie każdy mieszkaniec odnajdzie w nim zdjęcie swoich zabudowań.
Zapraszam wszystkich, którzy jeszcze nie odwiedzili biblioteki, by to niezwłocznie uczynili. Będą mogli zapoznać się z bogactwem literatury znajdującej się na półkach oraz miło spędzić czas.

Ewa Kowol

do spisu treści

Dwa wieczory wspomnień

Dwa niedzielne, jesienne wieczory… Prawie 500 osób… Wspomnienia, fotografie, wzruszenia… Dzięki Stowarzyszeniu Działań Lokalnych Spichlerz mieszkańcy Czernicy i Łukowa mogli cofnąć się w czasie.

Tak w kilku słowach opisać można to co działo się podczas II Wieczoru Czernickiego i II Podwieczorku Łukowskiego. Organizatorem obydwu wydarzeń było Stowarzyszenie Działań Lokalnych Spichlerz, które od ponad roku działa na terenie Czernicy i Łukowa. Głównym celem Spichlerza jest zachowanie lokalnej tożsamości, ukazywanie wartości i ciekawych aspektów lokalnej historii. W działania stowarzyszenia chętnie włączają się zarówno ci młodsi, jak i ci starsi mieszkańcy gminy.
Wśród zaproszonych gości znaleźli się m. in. Starosta Rybnicki p. Damian Mrowiec, Wójt Gminy Gaszowice p. Andrzej Kowalczyk, Sekretarz Gminy Gaszowice p. Sabina Mańczyk oraz Seniorzy, zamieszkujący naszą gminę, którzy byli nieocenionym źródłem informacji podczas tworzenia publikacji, noszącej tytuł: „Wspomnienia mieszkańców Czernicy i Łukowa Śląskiego z lat 1939-1989”. Ku naszemu zaskoczeniu w tworzenie publikacji włączyły się także osoby, które nie mieszkają już w naszej gminie, takie jak np. Pan Henryk Stokłosa, który w Czernicy spędził tylko swoje dzieciństwo, a teraz podzielił się z nami swoimi wspomnieniami.

Przez kilka miesięcy członkowie Spichlerza zapraszali na spotkania, a także odwiedzali tych, którzy chcieli podzielić się wspomnieniami z okresu 1939 – 1989. Oglądaliśmy fotografie, czytaliśmy pamiętniki, analizowaliśmy listy, świadectwa, dokumenty. Dzięki mozolnej pracy, ale przede wszystkim dzięki ogromnej otwartości mieszkańców udało się spisać pierwszą czernicko – łukowską sylwę (łacińskie silva rerum - las rzeczy ).
W tym samym czasie pracowała grupa teatralna pod czujnym okiem pełnej energii, zapału oraz niesamowitych pomysłów Katarzyny Chwałek. Powstał spektakl „Był pierwszy piątek miesiąca…”. Widzowie mogli przeżyć niesamowite chwile, oglądając 50 lat historii zawartych w 40-minutowym przedstawieniu. Młodzież, wcielająca się w role postaci sprzed kilkudziesięciu lat, znakomicie ukazała panujące w naszej wsi nastroje, relacje międzyludzkie, uczucia towarzyszące codziennym wydarzeniom. Nie tylko najstarsi widzowie szeptali między sobą, śmiali się i ocierali łzy wzruszenia. Relacje ze spektaklu już niedługo zobaczyć będzie można na stronie internetowej stowarzyszenia www.sdlspichlerz.pl.

Zarówno w Czernicy, jak i w Łukowie Goście, kosztując urodzinowego tortu, mogli także zapoznać się z całoroczną działalnością Spichlerza, zobaczyć film o Stowarzyszeniu oraz galerię zdjęć. Swoją inaugurację miało także pierwsze slajdowisko, oparte na materiałach przekazanych nam przez Pana Teodora Sopę – slajdach robionych przez Księdza Jana Kapołkę (kolejne takie spotkania już z początkiem roku 2014). Rozstrzygnięto także konkurs, organizowany wspólnie z Przedszkolem w Czernicy. Wpłynęło 39 prac w kategorii „Bajkowe postacie w przestrzeni Czernicy i Łukowa Śląskiego”.
To oczywiście nie koniec działań Spichlerza na rzecz naszej lokalnej społeczności. W najbliższym czasie stowarzyszenie zajmie się promocją lokalnej turystyki. Powstają właśnie 4 trasy questingowe, czyli rodzaj nieoznakowanego szlaku, po którym można się poruszać dzięki wierszowanej historii z zagadkami i w ten sposób w ciekawy sposób poznać dzieje, zasoby i ciekawostki dotyczące Czernicy i Łukowa Śląskiego.
Oba wydarzenia zostały zrealizowane w ramach projektu „Tarcza rodziny i zabawy na historii ciemne sprawy” finansowanego przez Fundusz Inicjatyw Obywatelskich FIO. Projekt realizowany jest od maja 2013 roku.

Podziękowania
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy włączyli się w zbiórkę publiczną, organizowaną przez SDL Spichlerz 10 listopada w Czernicy w Ośrodku Kultury i 17 listopada w Ośrodku Sportu i Rekreacji w Łukowie, podczas której zebrano 1595,70 złotych. Całość środków, zgodnie z celem zbiórki publicznej, przeznaczona zostanie na organizację III pikniku historycznego, który odbędzie się w czerwcu 2014 roku.

do spisu treści