Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Zapalając znicz pamięci

Znalazłem gdzieś piękne słowa pasujące do dzisiejszego tematu:

„W tych dniach staniemy nad grobami. Ziemia, kamienna płyta i czas dzielą nas od osoby bliskiej, kochanej. Przynosimy światło naszej pamięci i kwiaty wdzięczności, a w sercu modlitwę. Cisza grobu w szczególny sposób do nas przemawia. Płonące znicze, pękające ich szklane obudowy, uściski bliskich i znajomych, gwar słów nie są w stanie w niczym zakłócić ciszy grobu. Kolejny raz przypominają tylko o przemijaniu, jak opadnięte liście z drzew. Co jest dalej?

Dokąd idziemy w pośpiechu pędzącego świata i mijającego życia? Dokąd biegniemy bez miłości, szacunku, tolerancji i zrozumienia, bez współpracy, bez prawdy i nadziei? Z pewnością do cichego, może pięknego, ale jednak grobu, w którym nasza doczesność rozsypie się w proch. Co pozostanie? Może wdzięczność - ale wiem, że to na chwilę. W głębi mojej duszy wiem, że spotkam się ze Stwórcą. Do tego najważniejszego spotkania muszę się jeszcze trochę przygotować.”

Dzień Zaduszny to powtarzająca się co rok okazją do głębokich refleksji. Najpierw nasza myśl zatrzymuje się na tych, którzy odeszli. Jeszcze niedawno byli z nami. Ktoś stracił ojca lub matkę, ktoś inny przyjaciela. Czasem serce rozrywa ból po stracie dziecka. Odeszli z naszych domów, teraz spoczywają na cmentarzu. Płonące znicze rozświetlają imiona i nazwiska wyryte w granitowych płytach. W takiej chwili człowiek wierzący bierze do ręki różaniec i powtarzając słowa „Zdrowaś Maryjo, /…/ błogosławionaś Ty i błogosławiony Owoc żywota Twojego”, prosi ufnie: „módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę naszej śmierci” - módl się za tymi, którzy umierają teraz i za tymi, którzy już odeszli.
Ci, co nie wierzą, pocieszają się sloganem: niech ci ziemia lekką będzie. Ileż beznadziei w tych słowach. Jaka różnica – ziemia lekka czy ciężka? To niemalże krzyk rozpaczy, że życie się skończyło i pozostaje pustka.

Wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego łagodzi ból rozstania. daje nadzieję na ponowne spotkanie z bliskimi w Domu Ojca. „Choć nas zasmuca nieunikniona konieczność śmierci, znajdujemy pociechę w przyszłej nieśmiertelności” (słowa prefacji z liturgii pogrzebowej). Ważna jest pamięć o naszych zmarłych, potrzebne jest nawiedzanie ich grobów, kwiaty i znicze wyrażają nasze uczucia, ale najważniejsze jest to, co możemy im ofiarować: najdoskonalszą modlitwę Kościoła, czyli Mszę świętą na pamiątkę urodzin czy w rocznicę śmierci. Za zmarłych możemy zyskać odpusty zupełne – szczególnie w oktawie uroczystości Wszystkich Świętych i Dnia Zadusznego. To piękny dar, a każdy dar umacnia miłość. Więź ze zmarłymi nie słabnie lecz trwa poprzez wiarę i modlitwę.

Skoro w „zaduszkowej” refleksji uświadamiamy sobie nasze wieczne przeznaczenie, musi pojawić się też pytanie: czy jestem gotowy? Myślimy: jestem jeszcze młody, mnie to nie dotyczy. Skąd ta pewność? Życie uczy, że „stary umrzeć musi, a młody może”. Stan łaski uświęcającej, czyli trwanie miłości Bożej, to najlepsza gwarancja gotowości. Bóg prowadzi nas różnymi drogami, stawia przed nami różne zadania. Oczekuje, byśmy realizując swoje powołanie życiowe stawali się lepszymi ludźmi.

Jesteśmy przecież pielgrzymami, którzy różnymi drogami zdążają w trudzie na to samo spotkanie…

ks. Eugeniusz

do spisu treści

Jezus Chrystus Król Wszechświata

Wydawać by się mogło, że uroczystość Chrystusa Króla jest reliktem zamierzchłej przeszłości - dziś w czasach akcentowanej demokracji – i że celebrowanie tej uroczystości jest odejściem od rzeczywistości. Jednak Jezus jest Królem i Kościół będzie zawsze wyznawał tę prawdę, gdyż pochodzi z Ewangelii, w której sam Jezus objawił ją wyraźnie w rozmowie z Piłatem, zapytany: „Czy Ty jesteś królem żydowskim?” Odpowiedział: „Tak, Ja nim jestem” (Mt 27,11).

Wiadomo nam, że nie jest On królem na wzór ziemskich monarchów, nie dąży do panowania nad narodami, zdobywania w walkach nowych obszarów, nie posługuje się żadnym orężem, które przyniesie śmierć. Takie królowanie proponował Jezusowi szatan: „pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon” (Mt 4,9). Odpowiedź była krótka: „Idź, precz szatanie!” (Mt 4,10). Królestwo Chrystusa „nie jest z tego świata” (J 18,36). Myliłby się jednak ten, kto dostrzegałby w Chrystusie jedynie jakiegoś „Króla z zaświatów”, który rządzi nie tyle ludźmi, ale duchami, a z daleka patrzy na to, co się dzieje w tym świecie w ludziach i narodach. Królestwo Jezusa wprawdzie „nie jest z tego świata”, ale z nieba od Ojca Jego jak i On sam, lecz jest głęboko zakorzenione w tym świecie, czyli w życiu ludzi, ich pracy codziennej, w ich pracach na roli i zasiewach: „Oto siewca wyszedł siać”… (czytaj dalej Mt 13, 1-23).
To Jezus Król jest siewcą na roli ludzi - czyni zasiew Królestwa Bożego.

Pan Jezus wyjaśniając tajemnice Królestwa posłużył się również przykładami przywołanymi z pasterstwa ówczesnych ludzi, wśród których żył i z których powołał sobie współpracowników i pasterzy.

Na jakich fundamentach opiera się Królestwo Jezusa? Na Jego Śmierci na Krzyżu, na Zmartwychwstaniu, czyli na Odkupieniu nas z grzechu, śmierci i szatana.

Jakie jest Królestwo Chrystusa? Zgodnie z proroctwem Daniela - wieczne: „Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie” (Dn 7,14).
Św. Jan Paweł II napisał: „Nie przeminie królestwo prawdy, miłości, łaski i przebaczenia. I nie przeminie w Nim królowanie człowieka. Tylko w Nim!”. Pan Jezus wprost mówi do nas: „ Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata. Bo byłem głodny a daliście Mi jeść; byłem spragniony a daliście Mi pić, byłem przybyszem a przyjęliście Mnie, byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. (…) Zaprawdę powiadam wam: Wszystko co uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,31-46).

Jezus słowami Ewangelii uczy nas, że służba drugiemu człowiekowi jest najważniejszym powołaniem każdego człowieka w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa, na sąd ostateczny. Nasze czyny wobec bliźniego mają wymiar eschatologiczny tzn. wieczny. Wszyscy ci, którzy podejmują czynną miłość bliźniego noszą już w sobie zadatek nieba, a ci którzy nie miłują, to już w sobie noszą zadatek piekła.

Nie można bowiem oddzielać miłości Boga, od miłości człowieka, jakby to były dwie różne płaszczyzny nie mające ze sobą nic wspólnego. Tymczasem bliźni, to miejsce spotkania z Bogiem, to droga do nieba.
Możliwość otrzymania od Boga królestwa miłości i życia, sprawiedliwości i pokoju, „przygotowane wam od założenia świata” i „posiadania” go na wieki - jest najgłębszym uzasadnieniem życia każdego z nas. Napawa nadzieją w radościach, trudach, cierpieniach i smutkach - jest im światłem, sensem a w sercach głębią radości - po prostu warto żyć i to we wszystkich okolicznościach i uwarunkowaniach. Eutanazja i samobójstwo są absurdem i beznadzieją i niczego nie rozwiążą dla wieczności, ponieważ idą z człowiekiem jako grzech i obciążenie przed Bogiem.

Pan Jezus polecił nam modlitwę „Ojcze nasz”, a w niej prośbę: „Przyjdź Królestwo Twoje”. W nabożeństwie pierwszopiątkowym, w Akcie Poświęcenia Rodziny Ludzkiej Jezusowi Chrystusowi Królowi - modlimy się: „Królem bądź nam, o Panie, nie tylko wiernym, którzy nigdy nie odstąpili od Ciebie, ale i synom marnotrawnym, którzy Cię opuścili. Spraw, aby do domu rodzicielskiego wrócili co prędzej i nie zginęli z nędzy i głodu.

Ks. Ryszard

do spisu treści

WSKAZANIA METROPOLITY KATOWICKIEGO W SPRAWIE WCZESNEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ

WPROWADZENIE TEOLOGICZNE

Jezu Chrystus, zapowiadając ustanowienie Eucharystii, powiedział: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata” (J6,51). „To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne” (J 6,40). Kościół odpowiada na wezwanie zawarte w tych słowach przez ciągłe zapraszanie wiernych do pełnego uczestnictwa w Eucharystii, aby jednoczyć ich z Panem i przez to tworzyć z nich Ciało Chrystusa. Chrystusowe zaproszenie kieruje Kościół do wszystkich, począwszy od dzieci w wieku przedszkolnym, czego wymownym przykładem jest działalność św. Piusa X. Papież ten w 1910 roku zatwierdził dekret Quam singulari, zalecając duszpasterzom, by dzieci w 7 roku życia, niekiedy nawet wcześniej, dopuścić do Komunii św., gdyż w tym wieku są one już zdolne do przyjęcia sakramentu pokuty i Eucharystii. W Polsce praktyka I Komunii św. w wieku przedszkolnym rozwinęła się już w okresie międzywojennym, jednakże dopiero po 1945 roku zaczęto ją upowszechniać na szerszą skalę.

Przyzwolenie na I Komunię św. w wieku przedszkolnym oznacza jednak uprzednie i stopniowe wprowadzenie w Misterium Eucharystii. Nawet dziecko przedszkolne powinno łączyć Komunię św. z Mszą św., w której uwieczniona została ofiara krzyżowa Chrystusa. Tego żąda Kościół (por. kan. 913 KPK).
Doprowadzenie do pełnego uczestnictwa w Mszy św. dziecka przedszkolnego domaga się również, i to na pierwszym miejscu, świadectwa wiary i pobożności całej rodziny, zwłaszcza rodziców; rodzina bowiem jest dla dziecka w tym wieku naturalnym środowiskiem, w którym ono żyje i rozwija się. Tak jak do udzielenia chrztu dziecku wymagana jest wiara rodziców, z której dziecko będzie w przyszłości czerpało, tak również wiara rodziców, objawiająca się autentyczną pobożnością i uczestnictwem w praktykach religijnych, jest gwarantem dalszego rozwoju religijnego dziecka. Tak rozumiana I Komunia św. dziecka w wieku przedszkolnym i w młodszym wieku szkolnym, zwana dalej wczesną Komunią św., służy równocześnie podniesieniu atmosfery religijnej w rodzinie, a przez to jej odnowie religijnej. Stanowi też szczytowy punkt katechizacji dzieci w tym wieku, będąc zarazem początkiem ich życia eucharystycznego w rodzinie.

Od czasu opublikowania dekretu św. Piusa X, na skutek wieloletniej praktyki duszpasterskiej, dokonała się pewna ewolucja. Obecnie akcentuje się przygotowanie na miarę wieku dziecka do sakramentu pokuty i pojednania oraz Eucharystii. Takie odpowiedzialne, podyktowane pasterską troską, podejście do wczesnej Komunii św. zobowiązuje proboszczów do czuwania nad realizacją postulatów Kościoła. W jeszcze większym stopniu odwołuje się ono do odpowiedzialności rodziców, którzy przygotowują dziecko do sakramentów świętych głównie swoją osobistą wiarą i pobożnością (por. kan. 914 KPK).


WSKAZANIA DUSZPASTERSKIE

W przygotowaniu dzieci do wczesnej Komunii świętej należy kierować się następującymi wskazaniami:
1. W każdej parafii należy umożliwić dzieciom przygotowanie do wczesnej Komunii św. Nie można jednak zrezygnować z praktyki pierwszej Komunii św. dzieci w wieku 9 lat.

2. Do wczesnej Komunii św. mogą być dopuszczone dzieci rodziców żyjących w małżeństwie sakramentalnym, odznaczających się głęboką religijnością i świadectwem życia chrześcijańskiego. Roztropności pastoralnej proboszcza pozostawia się dopuszczanie do wczesnej Komunii św. dzieci samotnych matek oraz z tzw. małżeństw mieszanych.

3. Przygotowanie dzieci do wczesnej Komunii św. trwa dwa lata. W pierwszym roku miejscem katechezy przygotowawczej dla dzieci czteroletnich lub pięcioletnich jest przedszkole, zaś w drugim roku – oprócz katechezy w przedszkolu lub w szkole – organizuje się raz w tygodniu spotkanie w parafii.

4. Rodzice uczęszczają z dziećmi na katechezę parafialną i dopełniają przygotowanie swojego dziecka przez katechezę domową.

5. Katechizację dzieci przedszkolnych prowadzą katechetki zakonne i świeckie; katechizują one również rodziców pod kierownictwem i przy czynnym udziale duszpasterza.

6. Rodzice, którzy podejmują decyzję o przygotowaniu dziecka do wczesnej Komunii św., powinni zostać poinformowani o wszystkich obowiązkach, jakie na siebie przyjmują: przynajmniej do III klasy szkoły podstawowej włącznie będą uczęszczać z dziećmi do miesięcznej spowiedzi i uczestniczyć z nimi w niedzielnej Mszy św., przystępując wspólnie do Komunii św. Powinni także otrzymać odpowiednią formację w ramach dni skupienia.

7. Można wyrazić zgodę na dopuszczenie do I Komunii św. rodzeństwa, gdy jedno dziecko uczęszcza do przedszkola, a drugie do szkoły podstawowej, pod warunkiem, że rodzice zobowiążą się uczestniczyć z młodszym dzieckiem w katechezie parafialnej, organizowanej w roku szkolnym, w którym będzie miała miejsce uroczystość I Komunii św.

8. Dzieci przystępują do pierwszej Komunii św. razem ze swoimi rodzicami.

9. Strojem dzieci przystępujących do wczesnej Komunii św. jest szata liturgiczna.

10. Podczas uroczystości domowej, zgodnie z dotychczasowym zwyczajem, nie podaje się napojów alkoholowych.

11. Dzieci, które przystąpiły do wczesnej Komunii św., powinny gromadzić się wraz z rodzicami na miesięcznej Mszy św., poprzedzonej sakramentem pokuty i pojednania.

12. Należy pielęgnować praktykę obchodzenia rocznicy I Komunii św., połączonej z odnowieniem przyrzeczeń Chrztu św., jednakże bez organizowania dodatkowo tzw. uroczystej Komunii św.

Zarządzam, aby powyższe wskazania przestrzegano w Archidiecezji Katowickiej począwszy od daty ogłoszenia tego dokumentu.

+ Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki

do spisu treści

Zaproszenie

ZAPRASZAMY NA PIELGRZYMKĘ do Ziemi Świętej wraz z Jordanią i Górą Synaj w Egipcie w terminie od 19 lutego do 6 marca 2015r. Na całkowity koszt pielgrzymki składa się:

- cena pobytu z wyżywieniem i przejazdami - 1580 $
- 8100 Kč - bilet lotniczy
- 300 zł - przejazd autokarem do Pragi i z powrotem oraz ubezpieczenie całego wyjazdu
- 40 € - przewodniczka


Pielgrzymka podzielona jest na trzy odrębne części:

Na początek zielona Galilea, gdzie nawiedzamy Hajfę z górą Karmel, Kafarnaum, Tabghę, górę Ośmiu Błogosławieństw, Tyberiadę, Nazaret, górę Tabor, Yardenit, Kanę Galilejską. W tej części atrakcją jest rejs po jeziorze Genezaret oraz odnowienie przyrzeczeń małżeńskich w Kanie.

W drugiej części dominuje świat arabski - przejazd do Jordanii, nawiedzenie pustyni, gdzie działał św. Jan Chrzciciel połączone z odnowieniem chrztu, zwiedzanie Petry, rajd jeepami po pustyni Wadi Rum, przejazd do Egiptu, nocne wejście na górę Synaj, zwiedzanie monastyru św. Katarzyny (VI wiek), pustynia Judzka, Samaria, powrót do Izraela, Morze Martwe, Jerycho, Betlejem.

Część trzecia obejmuje Jerozolimę i okolice (np. Betanię Łazarza, Betfage, Ain Karem, Emaus). Mocnym atutem tego odcinka pielgrzymki jest 6 noclegów w Jerozolimie, w hotelu oddalonym 100 m od bramy Heroda w murach Starego Miasta. Pozwala to na spokojne, refleksyjne przeżycie najświętszych miejsc naszej religii - góry Oliwnej z ogrodem Getsemani, Wieczernika, Ciemnicy, Drogi Krzyżowej i bazyliki Bożego Grobu.

Mamy świadomość, że jest to kosztowna wyprawa, ale może znajdą się osoby zainteresowane głębszym poznaniem Ojczyzny Jezusa.

Zapraszamy

do spisu treści

Śmierć próbą wiary

Próbą wiary w rodzinie jest odchodzenie najbliższych. Śmierć zawsze przychodzi nie w porę.  Jest to jednak niezwykła łaska, dla tego, kto żegna się z nami na jakiś czas, idąc witać się z Ojcem Niebieskim. Dla towarzyszących w tym przejściu, śmierć bliskiej osoby również stanowi łaskę. Jest to dotknięcie tajemnicy, którą wielu, pochłoniętych doczesnością, przegapia. Przypomina nam o tym listopad.

Korzystajmy z mądrości Kościoła, który wspiera nas w drodze wiary do niebieskiej ojczyzny. Umiejmy mądrze czerpać z tego bogactwa ducha i tradycji. Nie tylko w listopadzie, ale przez cały rok okazujmy wdzięczność naszym bliskim zmarłym modlitwą za przekazany nam dar wiary.

Odwiedzajmy cmentarze z pobożnością, ciepłym wspomnieniem i modlitwą w sercu. Zamawiajmy msze św. za naszych bliskich. Módlmy się przy każdej okazji za tych, którzy stoją u bram Najwyższego, a także za nas podążających w tę samą stronę. Przecież jakość śmierci zależy od tego jak człowiek żył. Niech wiara jest wezwaniem, aby pragnąć nie tyle śmierci bezbolesnej, ile „dobrej śmierci”, przygotowanej zawczasu przez przykładne życie.

E.K.

do spisu treści

Renesansowy psałterz
Kraków, 1939

do spisu treści

11 listopada - Święto Niepodległości

Przedostatni miesiąc w roku zajmuje w polskim kalendarzu narodowym miejsce szczególne. Rozpoczyna go dzień Wszystkich Świętych, zaraz potem Zaduszki, kiedy wspominamy wszystkich bliskich zmarłych, 11 listopada zaś przypada święto odzyskania niepodległości i jeszcze po drodze imieniny Marcina, a kończy się ten miesiąc tradycyjnymi andrzejkami. Sprzyjają zadumie coraz krótsze dni schyłku jesieni, opadające ostatnie liście, słoty i szarugi, coraz dłuższe wieczory. Przez okna, o które „deszcz dzwoni jesienny”, można dojrzeć bezlistne drzewa i krzewy, pod warstwą szronu spoczywa ozimina, a na ziemię sypie się niekiedy pierwszy śnieg.

Czas zadumy, nostalgii, prawie „letargu” i jakby na przekór temu listopad od dwustu pięćdziesięciu lat jest scenerią największych polskich dramatów i największych, choć nietrwałych triumfów, upamiętnionych w ikonografii i literaturze oraz przekształconych w swoista mitologię narodową. Dzieje agonii i dzieje zmartwychwstania Rzeczypospolitej rozgrywały się w wyobraźni narodowej do 1918 roku właśnie na przestrzeni tego jednego „mitycznego” miesiąca. Bowiem wyobraźnia narodowa, żywiąca się swojskimi mitami, czyli niespełnionymi marzeniami, nie pozwalała kolejnym pokoleniom w latach niewoli zapomnieć o wolnej ojczyźnie.

Józef Mączka, piewca Legionów Polskich, napisał jeszcze w 1916 roku charakterystyczny wiersz zakończony następującymi słowami:
„Wiem! ... nie mów ... radość zabije ...
... Królowo Polskiej Korony!
Wiem – tyś jest zwiastun natchniony:
Ojczyzna wstała – i żyje!”

Jak na Boski znak „stań się” wyłania się więc Polska z otchłani dni listopadowych 1918 roku. Tak jakby Bóg Sędzia Sprawiedliwy pomnąc, że największe nieszczęścia spadały na polską ziemię w listopadzie, w tym samym miesiącu wynagradzał cierpienia „narodowi wybranemu” obdarzając go wolnością.

W wierszu „Zmartwychwstanie” Józefa Mączki wolna ojczyzna stawała się nie tylko przejawem Bożych wyroków i dziejowej sprawiedliwości, ale także realizacją testamentu narodowego wieszczów i męczenników sprawy narodowej:
„Pioruny biły na dziejów zegarze
godzinę Twoją, o Polsko szczęśliwa –
pioruny kuły w Twych kajdan ogniwa,
że się rozpękły w płomiennym ich żarze...

Taką nam Ciebie wróżyli pieśniarze,
których duch ogniem wyżyny porywa.
(...)

Taką nam byłaś w ojców obietnicy,
(...)

I w snach męczeńskich katorżnej ciemnicy
i w snach poległych - w samotnym kurhanie,
w snach, którym jedno imię: Zmartwychwstanie!

Oto po raz pierwszy, po dwustu latach udręczeń i straconych złudzeń kolejnych pokoleń, zaświeciło nad Wisłą słońce niepodległości. Ojczyzna naprawdę wstała z mogiły i choć nie była, jak się potem okazało państwem doskonałym, to jednak tamte jesienne dni stały się rzeczywiście „czasem odnalezionym”, którego całe pokolenia poszukiwały bezskutecznie. Wielu wtedy nawet nie zdawało sobie sprawy, że w roku 1918 roku przeżyli Polacy najpiękniejszy listopad w całej swej historii.

AB

do spisu treści

Otwarcie ścieżki edukacyjnej

5 października 2014 r., w niedzielne popołudnie, teren parku wokół Zameczku tętnił życiem. Wszystko za sprawą otwarcia ścieżki przyrodniczej i związanej z tym zagadki: "O czym szumią czernickie drzewa?".

W wydarzeniu uczestniczyli mieszkańcy Czernicy i Łukowa Śląskiego oraz zaproszeni goście. Symboliczne przecięcie wstęgi przez najmłodszych wolontariuszy SDL Spichlerz stało się sygnałem do oficjalnego udostępnienia ścieżki dla zwiedzających. Wspólny spacer, mający na celu zapoznanie uczestników wydarzenia z bogactwem przyrodniczym parku odbył się pod czujnym okiem pana Mirosława Paprotnego i pani Beaty Karwot. Pan Mirosław Paprotny, autor treści merytorycznych zawartych na 9 tablicach umieszczonych na terenie parku, w ciekawy sposób opowiedział o drzewostanie oraz roślinności, którą można nacieszyć oko podczas spaceru. Dodatkową atrakcją stał się również kolejny już quest oddany w ręce mieszkańców wsi. Ta współczesna forma turystyki w oryginalny sposób promuje lokalne dziedzictwo przyrodnicze oraz kulturalne (ulotka questingowa do pobrania w siedzibie i na stronie Stowarzyszenia).

Młodsi uczestnicy wydarzenia uświetnili otwarcie ścieżki przyrodniczej niecodziennym „Pokazem Mody Leśnej”. Inspiracją dla dzieci była przyroda, a okazją do pobudzenia ich kreatywności stały się wcześniej przeprowadzone warsztaty plastyczne zorganizowane przez stowarzyszenie 12 września 2014 r. Wszystkie dzieci otrzymały dyplomy oraz nagrody w postaci własnoręcznie wykonanych przez członków Stowarzyszenia poduszek w kształcie sów. Dodatkowo jury w składzie: Gabriela Lenartowicz – prezes Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach, Damian Mrowiec – starosta rybnicki oraz Damian Machnik – autor oprawy graficznej tablic, przyznało wyróżnienia za najbardziej pomysłowe i oryginalne kostiumy. W ofercie znalazła się także animacja dla najmłodszych – rękodzieło metodą decoupage.

Każdy uczestnik mógł uraczyć podniebienie lokalnymi specjałami – Muffinkami Sowy Mądrej Głowy, ciastem marchewkowym, pieczonymi ziemniakami serwowanymi z masłem czosnkowym oraz rozkoszować się aromatem kawy. Ścieżka edukacyjna jest wspólnym przedsięwzięciem SDL Spichlerz i Ośrodka Kultury „Zameczek”, dofinansowanym przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska.

Nagłośnienie podczas wydarzenia – dzięki uprzejmości firmie „Unister Sound” Jacek Pytlik.
Więcej informacji na stronie internetowej stowarzyszenia www.sdlspichlerz.pl oraz na facebooku.

Małgorzata Krajczok
SDL Spichlerz


do spisu treści

Jubileusze pożycia małżeńskiego

22 października 2014 roku w Domu Przyjęć "Ewa" w Piecach odbyły się uroczyste obchody jubileuszy pożycia małżeńskiego z udziałem par obchodzących Żelazne, Diamentowe, Platynowe i Złote Gody. Zebranych powitała Z-ca Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego Halina Bobrzyk oraz Wójt Gminy Pan Andrzej Kowalczyk. W uroczystości udział wzięli: Przewodniczący Rady Gminy Pan Piotr Górecki, który w imieniu Rady Gminy złożył życzenia. Do życzeń dołączyli się również Proboszczowie parafii Czernica, Gaszowice i Szczerbice.

Spotkanie odbyło się w sympatycznej atmosferze. Były gratulacje, kwiaty, życzenia. Po wręczeniu odznaczeń Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie, upominków oraz dyplomów wzniesiono toast, po którym jubilaci udali się na uroczysty obiad. Część artystyczną przygotowała młodzież z Gimnazjum w Piecach prowadzona przez Panią Katarzynę Brachaczek.

Jubilaci z naszej parafii:

Halina Bobrzyk

...........................................................................................................................................................................................................

Kochani Jubilaci,

wiele lat temu przysięgaliście sobie miłość i wierność. Całe wasze życie dowiodło tego, że nie były to słowa rzucone na wiatr.
Z okazji rocznicy ślubu życzymy Wam, aby kolejne dni spędzone razem pełne były miłości, radości i szczęścia, czyli tych uczuć, które towarzyszą wam już od tylu lat.

Redakcja „Znaku Pokoju”
 

do spisu treści

 

Co nowego w naszych wioskach

Sprawozdanie z zebrania wiejskiego w Czernicy z dnia 17. 10. 2014r.

W zebraniu uczestniczyło 54 naszych mieszkańców, Wójt gminy oraz Kierownik Gminnego referatu ochrony środowiska. Porządek zebrania obejmował zakres działalności od marca 2013 do października 2014, a w nim:
1. Sprawozdanie z prac Rady Sołeckiej i Sołtysa oraz przedstawienie robót inwestycyjno- remontowych wykonanych na terenie naszego sołectwa.
2. Informacje o problemach w gospodarowaniu odpadami komunalnymi w gminie.
3. Wystąpienie Wójta.
4.Wystąpienie Dyrektor przedszkola w Czernicy.
5. Wolne głosy i wnioski.
6. Prezentacja kandydatów na wójta, radnych powiatowych i radnych gminnych.

Ad.1. W/w okresie Rada Sołecka odbyła 10 spotkań. Wspólnie z radnymi dokonywała bieżącego objazdu naszych dróg, przyjmowała zgłoszenia dotyczących oświetlenia ulic, jak i zagrożeń energetycznych. Przeprowadziła zbiórkę finansową na terenie gminy na rzecz pomocy pogorzelcom z ul. Buczyna. Niosła pomoc, szczególnie osobom starszym, w sprawach takich jak: kontakt z Urzędem Gminy, uprzątnięcie opału na zimę i dokonanie różnych opłat. Na terenia naszego sołectwa wykonano 40 prac inwestycyjno - remontowych. Ważniejsze z nich to: montaż systemu zarządzania temperaturą w szkole podstawowej, montaż dodatkowych lamp oświetleniowych na ulicach: Wąwozowej, Sobieskiego i Dębowej, montaż siłowni napowietrznej na terenie OK Zameczek, budowa chodnika na ul. Wolności z Czernicy do Łukowa, asfaltowanie dróg na nowym osiedlu, ułożenie płyt drogowych na ul. Górniczej, budowa płotu przy boisku szkolnym, remonty cząstkowe ulic oraz remonty w szkole podstawowej i przedszkolu.

Ad.2. Kierownik Gminnego Referatu Ochrony Środowiska poinformowała o problemach techniczno-finansowych dotyczących gospodarki odpadami, ze szczególnym uwzględnieniem nadspodziewanej ilości odpadów zielonych. Poinformowała także, że gmina ze swojego budżetu dopłaca do wywożonych odpadów, w związku z czym nie wyklucza konieczności zmiany wysokości opłat ponoszonych przez mieszkańców.

Ad.3. Wójt w swoim wystąpieniu podsumował 16 letni okres swojej pracy na rzecz gminy i poszczególnych sołectw. Podziękował mieszkańcom za współpracę i przedstawił swoje plany co do dalszej działalności samorządowej w powiecie. Sołtys dziękował obecnemu wójtowi za: kierowanie się hierarchią potrzeb, odważne i rozsądne korzystanie z funduszy pomocowych, sprawiedliwy podział dysponowanymi środkami i bycie dobrym gospodarzem.

Ad.4. Pani dyrektor omówiła problemy organizacyjne dnia codziennego w przedszkolu, jak i przedstawiła plany objęcia opieką dzieci dwuletnich.

Ad.5. Mieszkańcy poruszali problemy: bezpieczeństwa na czernickich drogach, ich oznakowania, zamontowania luster, oświetlenia i wyznaczenia w rejonie skrzyżowania ul. Podleśnej z Wolności przejścia dla pieszych.

Ad.6. Obecni na zebraniu kandydaci na wójta, radnych gminnych i powiatowych zaprezentowali krótko swoje programy i zachęcili do udziału w wyborach samorządowych.

Sołtys Czernicy

do spisu treści

Śpiew było słychać

Łaskawy płomień gasł nam w oczach
śpiew było słychać chociaż nikt nie śpiewał
wtem przeleciały nisko ptaki
ich cichy szelest do tej pory słychać

Wkrótce za nimi pofruniemy
z tą samą pieśnią w ciężkim skrzydle
za pokoleniem które w testamencie
śpiew i modlitwę zostawiło

Spytasz na koniec co to za śpiewanie
czy można śpiewać nie będąc świętym
i czy aniołów starczy by dokończyć
tęskną melodię z biednej ziemi

ks. Andrzej Madej

 

do spisu treści