Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Czas Adwentu

Już czas Adwentu. W kościele Msza św. roratnia z pieśniami adwentowymi i wołaniem pokoleń: „Spuście rosę niebiosa z góry, a obłoki niech spuszczą z deszczem Sprawiedliwego. Niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela”. Przy ołtarzu wieniec adwentowy z czterema świecami. Jeszcze ważniejsza „roratka” - okazała świeca z białą lub niebieską wstążką, symbolizującą Nazaretankę, pełną Łaski i Niepokalanie Poczętą. Rozśpiewane dzieci z migocącym światłem kolorowych lampionów, wielu w towarzystwie rodziców lub dziadków.

I znów jest Adwent w Twoim Kościele Boże. Znów wracamy do modlitwy, tęsknoty i wyglądania, do pieśni nadziei i obietnicy. Wszelka niedola ludzka, wszelki niedosyt, całe wierzące oczekiwanie zbiega się znowu w tym jednym słowie: „Przybądź! Nie zwlekaj! Jaka do dziwna modlitwa. Bo przecież już przyszedłeś, przecież już rozbiłeś między nami swój namiot. Przecież już podzieliłeś z nami całe nasze życie. Czyż możliwe więc, byśmy wzywali Cię naszym „Przybądź” jeszcze do czegoś więcej? Czy mógłbyś przyjść jeszcze bliżej, niż już przyszedłeś, wchodząc tak głęboko w naszą zwykłość, że nie umieliśmy Cię odróżnić od innych ludzi?

A jednak, o Boże nasz, któryś nazwał siebie Synem Człowieczym, mówimy Ci wciąż, modlimy się ciągle: PRZYBĄDŹ!” (Karl Rahner). Maryja z Nazaretu, jako pierwsza z ludzi w pełnym wymiarze przeżywała Adwent, od Zwiastowania do Bożego Narodzenia w Betlejem. W Nazarecie „wszystko się zaczęło”: W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta zwanego Nazaret” (Łk 1,26). „Oto poczniesz i porodzisz Syna i nadasz Mu imię Jezus” (Łk 1,31). „Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według Twego słowa” (Łk 1,38).

W chwili wypowiedzenia tych słów Słowo Ciałem się stało w mocy Ducha Świętego, zaczął się Adwent, czas radosnej nadziei.
Na czym polega Adwent w naszym chrześcijańskim życiu? Adwent jest okresem radosnego i pobożnego oczekiwanie na przyjście Pana, na Boże Narodzenie, jako wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa i objawienia się Boga-Człowieka (6 I), oraz na drugie przyjścia Chrystusa na końcu wieków.

Myśl przewodnia Adwentu jest taka: Chrystus przyszedł i Chrystus powróci. Chrystus jest stale wśród nas. Myśl liturgii Słowa, skierowana jest najpierw na Paruzję, czyli powtórne przyjście Mesjasza i Jego wiecznego Królestwa. Mówią o tym teksty mszalne i czytania pierwszej części Adwentu, do 16 grudnia. Słuchamy wtedy czytań mesjańskich głównie proroka Izajasza. Ewangelie mówią wiele o Królestwie mesjańskim na ziemi.

Druga część Adwentu od 17 do 24 grudnia stanowi bezpośrednie przygotowanie do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Główną postacią tej części Adwentu jest Jan Chrzciciel - wielki Poprzednik Pański, który wzywał: „Nawróćcie się bo bliskie jest królestwo niebieskie”.

Maryja w Nazarecie w swoim domu, w czasie Zwiastowania zasłuchana była w słowa anioła Gabriela: „Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie” (Łk 1,29). Co znaczy owo „zmieszanie się”? Pewnego rodzaju zawstydzenie świadczy o głębokiej pokorze Maryi, jej poczuciu własnej niskości wobec zaszczytu i Łask, jakimi Bóg raczył Ją obdarować.

To istota Adwentu, mianowicie pokorne zasłuchanie w czytaniach mszalnych, w Słowie Bożym. Słowo Boże inspiruje do miłosierdzia chrześcijańskiego: „W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy” (Łk 1,39). Pielgrzymka Nawiedzenia (z Nazaretu około 150 km) do Ain Karem. Maryja wniosła do domu Zachariasza i Elżbiety łaskę i radość, czyli coś najważniejszego, bo nikt prócz Maryi nie mógł domowi Zachariasza wyświadczyć takiej przysługi. Maryja oczywiście również przyszła do Elżbiety, by Jej tak po ludzku pomóc w pracach domowych. Poniżej domu bije źródło wody, jedyne w tej miejscowości, to samo, które istniało w czasie Nawiedzenia. Nazywają go źródłem Maryi i słusznie. Ona zapewne przychodziła tam po wodę, bo należało to do obowiązków kobiet, by w glinianych dzbanach, nieść wodę na głowie do domu. Jednak najważniejszą służbą było to, że wniosła do domu Elżbiety nienarodzone Dziecię i obdarowała radością dom Elżbiety, spodziewającej się narodzenia Jana Chrzciciela. Nawiedzenie i spotkanie obu matek było twórcze, że na wieki zapisane zostały w Ewangelii - prorocze utwory mistyczne w formie poetyckiej. Są to:
    - Benedictus: „Wtedy ojciec jego Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i prorokował mówiąc: Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela…” (Łk 1,67)
     - Magnificat: „Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana”… (Łk 1,46n).

Oto znów istota Adwentu, mianowicie: służba ludziom chorym, bezdomnym, starym, niepełnosprawnym, na wiele sposóbów cierpiącym. Dzieciom w ramach Caritas lub innych organizowanych akcjach na rzecz dzieci i najbiedniejszej studiującej młodzieży w ramach „Dzieła Nowego Tysiąclecia”. Adwent jest dany przez dobroć Boga, jako czas Łaski, równocześnie jako czas zadany nam, byśmy w obfitości świadczonego dobra duchowego i materialnego, czynili przygotowania do świąt Bożego Narodzenia i na drugie przyjście Chrystusa na końcu wieków.

Ks. Ryszard

do spisu treści

14 grudnia – wspomnienie św. Jana od Krzyża, mistyka, Doktora Kościoła

„Święty Jan od Krzyża jest nauczycielem drogi do pełnego zjednoczenia z Bogiem” św. Jan Paweł I

Wiara chrześcijańska jest pełnym ujęciem rzeczywistości. Pełnię swą zawdzięcza temu, że ma udział w wiedzy samego Boga, o której autor natchniony mówi, iż „(...) dosięga od końca aż do końca mocno i urządza wszystko łagodnie.” (Mdr 8,1) Rzeczywistości przyrodzone i nadprzyrodzone, chociaż należą do dwóch odrębnych porządków, łączą się w jednym podmiocie – w człowieku, jako istocie stworzonej przez Boga. Dzięki temu osobowość ludzka nie tylko nie zostaje w niczym uszczuplona, lecz przeciwnie, zostaje postawiona wobec nieograniczonych możliwości ubogacenia swojej egzystencji.

Powyższe łączenie wartości i najpełniejszy rozkwit osobowości dokonuje się w chrześcijańskiej mistyce, w której natura i łaska, działanie człowieka najbardziej intensywne i działanie Boga najbardziej skuteczne łączą się w najdoskonalszą harmonię.
Dzieła św. Jana od Krzyża są prawdziwym wyrazem, a zarazem „drogą” do pełnego zjednoczenia z Bogiem poprzez wiarę, nadzieję i miłość. W dziele „Droga na Górę Karmel” Święty napisał: „Stan zjednoczenia z Bogiem polega na całkowitej przemianie duszy w wolę Bożą tak, by w niej nie było nic przeciwnego woli Bożej(...)”.

Główną ideą, jaka przyświeca św. Janowi jest pojęcie zjednoczenia przekształcającego. Jest to zjednoczenie w miłości z Bogiem, powodujące całkowitą zgodność woli duszy i woli Boga: „Gdy dusza dojdzie do habitualnego stanu zjednoczenia – jej działania stają się Boże, gdyż sprawia je Duch Święty.” Według doktryny Świętego Doktora najbliższymi środkami zjednoczenia z Bogiem są trzy cnoty teologiczne: wiara, nadzieja i miłość. One to oświecają duszę, prowadzą ją, uwalniają i oczyszczają, a wreszcie przekształcają i jednoczą z Bogiem. Fundamentalnym założeniem jego doktryny jest diagnoza kontemplacji. Nikt tak jak on, nie podał jasno i wyraźnie rozpoznawalnych jej znaków. Dla św. Jana kontemplacja, to wiara duszy, która pobudzona miłością doświadcza najpełniejszej Światłości – Olśnienia. Jest to stan, w którym dusza cała jest pogrążona w Bogu, w Niego przemieniona, staje się jednym żywym płomieniem. Wszystkie jej czynności są przebóstwione i podlegają nieustannemu działaniu Ducha Świętego.

Święty Doktor nawołuje także do duchowej ascezy, czyli wyrzeczenia się tych wszystkich wrażeń, uczuć i pragnień, które nie są bezpośrednio, lub przynajmniej pośrednio skierowane ku chwale Bożej.
Właściwie nauka Świętego o wyrzeczeniu się wszystkiego, nie jest niczym innym jak wiernym echem Ewangelii. Wyprowadził on proste wnioski ze słów Chrystusa: „Kto chce za mną iść, niech zaprze się samego siebie, a weźmie krzyż swój i naśladuje mnie.” (Mt 16,24) Wierny uczeń Boskiego Mistrza i miłośnik Jego Krzyża pojął właściwie życie i naukę Jezusa. Lecz aby móc pójść za Chrystusem i się do Niego upodobnić, trzeba wpierw oderwać się od wszystkiego, co się ma i posiada.

Idealna zgodność nauki świętego Jana od Krzyża z Ewangelią i położenie na tej nauce pieczęci Kościoła przez ogłoszenie Jana Doktorem powszechnym, upewnia nas, że nauka ta jest dla wszystkich dostępna, a wcielenie jej w życie nie przekracza sił ludzkich wspartych łaską Bożą. Naukę Świętego cechuje powszechność i wieloaspektowość. Nie ma w niej mowy o drodze do doskonałości wyłącznie zakonnej czy kapłańskiej, lecz o drodze do jakiej powołani są wszyscy chrześcijanie.

AB

do spisu treści

BARBARA ŚWIĘTA - mądra, piękna i uparta

Tak naprawdę niewiele o świętej Barbarze wiadomo. Słowo to po łacinie oznacza cudzoziemka, mieszkanka spoza Grecji. Nie wiadomo, kiedy dokładnie żyła i gdzie zginęła. Przypuszcza się ,że zmarła ok. 305 roku, wtedy gdy nasiliło się prześladowanie chrześcijan za panowania cesarza Maksymiliana Galeriusza.

Jej żywot związany jest z legendą. Według niej Barbara miała być córką bogatego człowieka. Była piękną, mądrą dziewczyną, która bez wiedzy ojca przyjęła chrześcijaństwo i złożyła śluby dozgonnej czystości. Dziwne zachowanie córki zaniepokoiło ojca. Zamknął ją w wieży. Obawiał się, że ktoś może donieść na niego, że trzyma w domu chrześcijankę. Myślał, że niewygody złamią niepokorną dziewczynę. Ale Barbara specjalnie się tym nie przejęła. W odosobnieniu miała czas na modlitwy, posty i nabożeństwa. Miarka ojcowskiej cierpliwości przebrała się, gdy do budowanej z rozkazu ojca łaźni, Barbara zamiast dwóch okien kazała wstawić trzecie w imię Trójcy Świętej oraz wyryła krzyż na ścianie budowli. Wtedy ojciec oddał ją w ręce okrutnego urzędnika Marcjana. Ten najpierw łagodnie, później torturami próbował zmusić Barbarę do wyrzeczenia się wiary. Nie pomogło. Dziewczynę skazano na ścięcie. Katem został jej ojciec. Przed śmiercią, skazanej ukazał się anioł i udzielił jej komunii świętej, a w okrutnego ojca uderzył piorun.

Na pamiątkę owego wybuchu boskiego gniewu Barbara została patronką wszystkich, mających do czynienia z hukiem i eksplozjami: kamieniarzy, górników, artylerzystów oraz hutników. Jest orędowniczką w czasie burzy i pożarów. Zalicza się do grona świętych mających stały dyżur ratowniczy nad światem. Nie ma ani jednej kopalni bez obrazu tej świętej. O św. Barbarze mówi się, że jest patronką dobrej śmierci i trudnej pracy. Od wieków modlą się do niej marynarze oraz rybacy. Wszyscy, którzy są narażenia na nagłą śmierć.

Na Śląsku mówi się o niej Barborka, co dobrym wynagradza, a złych potrafi karać. Jest współ patronką archidiecezji katowickiej oraz patronką Akademii Górniczo- Hutniczej w Krakowie. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim przypada 4 grudnia. W dniu wspomnienia świętej, obchodzone jest tradycyjne święto górnicze- Barbórka.

E.K.

Życzymy wszystkim górnikom zdrowia, pogody ducha oraz wiary w lepsze jutro. Niech św. Barbara ma Was w swojej opiece. Szczęść Boże. Zespół redakcyjny

do spisu treści

Zaproszenie na mszę św. i agapę

8 grudnia przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i jest świętem patronalnym Rycerstwa Niepokalanej.
Z tej okazji, o godz. 17ºº odprawiona zostanie msza święta w intencji członków Rycerstwa oraz wszystkich grup modlitewnych i apostolskich naszej parafii. Zapraszam wszystkie grupy do udziału w Mszy świętej, a następnie na wspólną agapę (spotkanie po wspólnej Mszy św. służące umocnieniu więzi pomiędzy członkami wspólnoty wiernych do Ośrodka Kultury „Zameczek”.

ks. proboszcz E. Twardoch

do spisu treści

INFORMACJA NA TEMAT BUDOWY KAPLICY POGRZEBOWEJ

Dość długo już przygotowujemy się do rozpoczęcia budowy kaplicy pogrzebowej. Nie był to bynajmniej czas stracony, ponieważ udało się już zdobyć odpowiednie ekspertyzy i orzeczenia prawne. W ciągu ostatnich ośmiu miesięcy udało nam się zebrać kwotę 84.304 zł. Oto dokładne, miesięczne rozliczenie:

Różnica w kwotach to naliczone odsetki bankowe. W lipcu i sierpniu zbiórka kopertowa przeznaczona była na zakup opału.

Sporo emocji budzi lokalizacja budowy kaplicy. Rada Parafialna podjęła decyzję, z którą i ja się zgadzam, że nowa kaplica powstanie w miejsce przeznaczonego do wyburzenia „starego kościoła”. Wiem, że dla wielu Parafian jest to miejsce sentymentalne, wielu tam zostało ochrzczonych, tam przystępowali do 1 Komunii świętej, czy zawierali małżeństwo. Rzeczywistość jednak ma dwa oblicza. Dziś obiekt niszczeje. Drzwi stale są wyważane, a w środku znajdujemy puszki i butelki po alkoholu, prezerwatywy oraz inne śmieci. Nasuwa się pytanie, czy możemy pozwolić, aby miejsce uświęcone dalej było tak profanowane. Rada Parafialna zgodnie zauważyła, że zarówno od strony ekonomicznej, jak i pragmatycznej, najlepszym rozwiązaniem będzie budowa kaplicy w miejscu już kiedyś poświęconym. Lokalizacja ta pozwoli również w przyszłości, po wstępnych modlitwach przy trumnie zmarłego, uformować kondukt żałobny do górnego kościoła.

Nowoczesna kaplica, zgodnie z wymaganiami Sanepidu, musi być wyposażona w urządzenia chłodnicze. Pozwoli to przechować ciało zmarłego do dnia pogrzebu, a jednocześnie rodzina będzie mogła gromadzić się na wspólną modlitwę.

Załatwianie pozwoleń, dokumentacji oraz projekt techniczny nowej kaplicy zleciłem inż. Stefanowi Sładkowi z Radoszów. Jest on człowiekiem religijnym, związanym z Kościołem, jego syn został kapłanem. Jako architekt prowadził budowę groty Matki Bożej przy naszym kościele. Prace wyburzeniowe i budowlane chcę powierzyć firmie inż. Jarosława Gembalczyka z Czernicy.
Obecnie kompletujemy odpowiednie zezwolenia na wyburzenie starej kaplicy. Otrzymaliśmy już orzeczenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, którego treść zamieścimy na końcu tego artykułu. Zgodę na wyburzenie wyraziła również Komisja Budownictwa i Sztuki Sakralnej naszej Kurii w Katowicach.

Następnym krokiem będzie przygotowanie kilku szkiców proponowanego kształtu nowej kaplicy. Projekty przedstawimy Parafianom w „Znaku Pokoju” oraz w gablotce. Po wyborze jednego z nich biuro architekta przygotuje dokumentację budowy.
Bardzo zależy mi na tym, aby budowa kaplicy nie była przyczyną skłócenia Parafii. Zależy mi na zgodzie i zrozumieniu. Miejsce to ma stać się nie tylko „przechowalnią” zmarłych, ale symbolem stałej, życzliwej, modlitewnej pamięci o zmarłych. Więź ze zmarłymi powinna mieć swoje przełożenie na wspólnotę żyjących. Budowa kaplicy musi zatem przebiegać w atmosferze religijnej jedności. Całe dzieło budowy ogarnijmy naszą modlitwą.

ks. Eugeniusz

do spisu treści

Decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków

Rzymskokatololicka Parafia
Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski
44-282 Czernica
ul. Jana III Sobieskiego 15

W odpowiedzi na pismo z dnia 17.10.14 r. w sprawie rozbiórki budynku kościoła tymczasowego przy ul. Jana III Sobieskiego w Czernicy, Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Katowicach informuje, że w/w budynek nie jest objęty ochroną konserwatorską wynikającą z wpisu do rejestru zabytków. W związku z tym nie zachodzi konieczność uzyskania pozwolenia konserwatorskiego wydawanego w oparciu o art. 36 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z 23 lipca 2003 roku (Dz.U. Nr 162, poz. 1568 z późn. zm.).

Inwestycja będzie uzgadniana przez Starostwo Powiatowe w Rybniku. Wstępnie informuje się, że teren inwestycji nie został ujęty w wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków.

do spisu treści

Plan kolędy

do spisu treści

Dwa wieczory pełne wspomnień

Kolejne sentymentalne spotkanie z historią w tle już za nami. Rok 2014 upłynął w SDL Spichlerz pod znakiem historii żołnierzy walczących na frontach I wojny światowej. Towarzyszyły nam dawne fotografie, pożółkłe dokumenty, zakurzone przedmioty, za co raz jeszcze składamy podziękowania osobom, które pomogły nam i udostępniły swoje rodzinne pamiątki. Dzięki spotkaniom z mieszkańcami Gminy Gaszowice udało się wspólnie zebrać dane dotyczące 16 bohaterów – żołnierzy uczestniczących w walkach z lat 1914-1918. Znaleźli się wśród nich: Paweł Brzezina, Joachim Felbier, Robert Śliwik, Konstanty Iskała, Jerzy Tomeczek, Teofil Mrozek, Paweł Soppa, Józef Bluszcz, Paweł Krajczok, Wiktor Węgrzyk, Karol Wieczorek, Paweł Kasparek, Juliusz Fojcik, Franciszek Biskup, Józef Mandera, Augustyn Zientek.

Cenne informacje zostały zawarte w kronice Juliusza Fojcika, gdyż dotyczą one żołnierzy z terenu Czernicy i Łukowa Śląskiego, którzy zginęli na froncie: Francuz Teodor, Friedrich von Reklninhansen, Gomułka Adolf, Zachor Karol, Tomaszek Karol, Tanzyna Wilhelm, Zawisło Ailhelm, Pieczka Ludwik, Wieczorek Jan, Święty Paweł, Potyka Jan, Moskwa Wilhelm, Moslor Adolf, Rydygiel August, Krajczok Emanuel, Michalski Józef, Potyka Konstanty, Reodenko Józef, Friedrich Wilhelm, Michel Adolf, Kubiniok Ludwik, Mandrysz Teofil, Michałek Alojzy Józef, Lukoszek Karol, Newy Adolf, Kubek Paweł, Mielimąka Emil, Schneider Alojzy, Porwoł (mię nieznane), Mandrysz Jan, Kiesob (imię nieznane), Baszczok Franciszek, John Jan.

Zarówno w Czernicy jak i Łukowie Śląskim lokalna społeczność mogła zobaczyć przygotowane wystawy i wysłuchać prelekcji związanych bezpośrednio z tematyką wojenną.

Podczas Wieczoru Czernickiego pan Krzysztof Banaś – Rzecznik Tradycji i Obyczaju Szlacheckiego w Stowarzyszeniu Szlachty Wielkopolskiej zaprezentował rodzaje uzbrojenia używanego podczas I wojny, natomiast w czasie Podwieczorku Łukowskiego gościliśmy Grupę Rekonstrukcji Historycznej „Powstaniec Śląski”, której umundurowani przedstawiciele przybliżyli nam wojenne losy.

Klimat obydwu wydarzeń podkreślił blask lampionów przygotowanych przez mieszkańców gminy w ramach warsztatów i ogłoszonego wcześniej konkursu. Wydarzenie uświetnił koncert pana Szymona Kamczyka, który przedstawił kilka wariacji muzycznych inspirowanych wydarzeniami wojennymi. Wystąpił także zespół Trojak działający przy Ośrodku Kultury w Czernicy.
W wydarzeniu wziął udział potomek barona von Roth - Michael Roth wraz ze swoją córką Waleską, którzy przyjechali do Czernicy w poszukiwaniu swoich korzeni aż z Monachium.

Stowarzyszenie w dalszym ciągu prowadzi digitalizację wszelkich dawnych dokumentów, fotografii, map, listów. Posiadamy specjalistyczny sprzęt niezbędny do archiwizacji cyfrowej. Zapraszamy do kontaktu sdlspichlerz@gmail.com.
Wystawę poświęconą 100 rocznicy wybuchu I wojny będzie można jeszcze zobaczyć w Bibliotece Publicznej w Czernicy w okresie od 1 do 31 grudnia 2014 r.

Galeria fotografii www.sdlspichlerz.pl

Projekt "Losy zawiłe bohaterów pierwszej wojny – dla Polski walczyli, by nastał czas spokojny", dofinansowany ze środków Programu „Działaj Lokalnie VIII” Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności realizowanego przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce” oraz Ośrodka Działaj Lokalnie – Funduszu Lokalnego Ramża w Czerwionce-Leszczynach, a także zadania publicznego Gminy Gaszowice..

do spisu treści

Roraty

Przedświtu ciemność największa.
I mróz, i wiatru wycie.
Zda się, że już nie wstanie
Nowy dzień, nowe życie...

Kroki ludzkie w ciemności.
Dusze mrokiem zmęczone.
Nagle śpiew i modlitwa
I okna rozjarzone

Nadzieja z tych świateł płynąca,
Tak dzisiaj, jak przed laty.
Nadzieja na przyjście Światła: Roraty

ks. R D
 

do spisu treści

 

Wykopki ziemniaków

Lato dobiegło końca, nadszedł czas na jesienne plony. We wrześniu Kółko Regionalne wybrało się do gospodarstwa państwa Żuchowicz, by wziąć udział w tradycyjnym zbiorze ziemniaków. Wyposażeni w wiaderka, kalosze i dobry humor udali się w pole. Po pracy czekała na wszystkich niespodzianka – słodki poczęstunek.

Dziękujemy państwu Żuchowicz za zaproszenie.

do spisu treści

Questing - spacer pełen zagadek
 

W słoneczny wrześniowy dzień wybraliśmy się na spacer ulicami Czernicy szlakiem questingu górniczego opracowanego przez Stowarzyszenie Działań Lokalnych „Spichlerz”. Zobaczyliśmy ciekawe miejsca i jednocześnie poznaliśmy kawałek lokalnej historii. Na mecie czekała na nas niespodzianka.

Iwona Kwiatoń
opiekunka Kółka Regionalnego przy SP w Czernicy


do spisu treści

Zaproszenie na jasełka
 

Uczniowie, rodzice i nauczyciele ze Szkoły Podstawowej w Czernicy zapraszają społeczność wiejską na jasełka 2014 połączone z kiermaszem bożonarodzeniowym.

Główną atrakcją będzie występ uczniów koła teatralnego w przedstawieniu świątecznym pt. „Czwarty król idzie z Czernicy”. Spektakl będzie wzbogacony pięknymi kolędami i piosenkami świątecznymi w wykonaniu szkolnych kółek wokalnych i instrumentalnych. Podczas imprezy można będzie zakupić świąteczne ciasta i ciasteczka oraz tradycyjny już swojski makaron.
Impreza odbędzie się 17 grudnia 2014 r. o godzinie 16.00 w hali sportowej przy SP Czernica.

Zapraszamy serdecznie na uroczystość, która wprowadzi wszystkich w pogodny, świąteczny nastrój.
 

do spisu treści

HISTORIA NASZEGO PARAFIALNEGO SZTANDARU GÓRNICZEGO
 

Śląsk – to także nasza Parafia Czernica – Łuków, a jak Śląsk to górnictwo i z nim związane piękne tradycje górnicze. Mam nadzieję, że nasi Parafianie dużo wiedzą jakim dobrodziejstwem były i jeszcze są kopalnie. W przeszłości, prawie z każdej rodziny ktoś pracował w górnictwie, które dawało utrzymanie i możliwość życia w naszej parafii.

Za to górnicy w różny sposób wyrażali wdzięczność. A jednym wyrażeniem wdzięczności za pracę w górnictwie było w 1938 roku ufundowanie i poświęcenie sztandaru górniczego z patronką górników Św. Barbarą. Na potwierdzenie tego faktu przedstawiamy zdjęcie, które udostępnił nam pan Zygmunt Troszka. Ten sztandar istnieje do dzisiaj.

Dużo szacunku należy się ludziom, którzy potrafili się nim opiekować, by mógł i nam służyć w różnych uroczystościach, a także w ostatniej drodze do wieczności. Całe lata sztandar nie miał stałego miejsca, był przechowywany w domach górników.

Od dwudziestu lat, dzięki powstaniu Klubu Emeryta w Ośrodku Kultury ,,Zameczek”, ma swoje stałe miejsce. Po przyjęciu sztandaru do Klubu Emeryta był bardzo już zniszczony, ale członkowie postarali się o odnowienie. Przy tej okazji chcę przypomnieć, że sztandar może służyć każdemu mieszkańcowi naszej parafii, wystarczy tylko zgłosić komuś z Klubu Emeryta, albo w Zameczku. Jest prośba dotycząca zdjęcia, bo za dużo o nim nie wiemy. Nie wiemy gdzie jest zrobione, a znamy tylko ludzi przy sztandarze od lewej: Wilhelm Święty, Teodor Kubek. Rozpoznani na zdjęciu: Alojzy Troszka, Józef Bierza, Teodor Achtelik (rodzina Giemza), (Siecioch).

Joachim Bobrzyk
 

do spisu treści