Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Wielki Post

W Środę Popielcową rozpoczyna się w Kościele czterdziestodniowy czas Wielkiego Postu. Św. Jan Paweł II określił kiedyś, co jest dla nas chrześcijan ważne w czasie przygotowania do Wielkanocy: „Przeżywać Wielki Post, to znaczy nawrócić się do Boga za pośrednictwem Jezusa. Chrystus wskazuje nam w Ewangelii bogaty program nawrócenia. Odkupiciel a po Nim Kościół, przedkłada nam w tym czasie środki, które służą do tego nawrócenia: modlitwę, jałmużnę i post. Trzeba przyjąć te środki i wprowadzić je w życie stosownie do potrzeb i możliwości człowieka i chrześcijanina naszych czasów. Wielki Post jest zatem dla wierzących sposobnością do wnikliwej rewizji życia”.

Bóg ustami proroka Joela mówi: „Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca a nie szaty”. Prorok Joel przypomina, że zaangażowanie musi wyrazić się w konkretnych wyborach i czynach. „Nawróćcie się do Pana i Boga waszego” - wymaga to oderwania się od wszystkiego, co nas oddala od Niego. Pan Jezus w szóstym rozdziale Ewangelii św. Mateusza konkretyzuje wielkopostne wymagania dla wewnętrznego, duchowego nawrócenia. Mówi o poście, modlitwie i jałmużnie.

Papież Jan Paweł II tak komentuje słowa z Ewangelii Mateusza: „Ewangelia podkreśla, że Pan „widzi w ukryciu”, to znaczy patrzy w serce. Zewnętrzne gesty pokuty mają znaczenie, jeśli są wyrazem wewnętrznej postawy, jeśli wyrażają silną wolę odwrócenia się od zła i wejścia na drogę dobra” .

Jezus przestrzega przed ostentacyjnym czynieniem dobra. Dotyczy to najpierw jałmużny. Jałmużna należała do świętego obowiązku, a nawet była aktem pobożności. Biblia wspomina także jałmużnę, jako okazję do przebaczenia grzechów przez Boga. „Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy”. Jezus występuje przeciwko ostentacyjności w czasie modlitwy. Jezus jednak nie pomniejsza wcale publicznej modlitwy, ale występuje przeciw takiej postawie, w której modlący się chce na siebie zwrócić uwagę a nie na Boga. „Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy”. Znów podstawowe założenie: Jezus nie przekreśla postu, podobnie jak i jałmużny, i modlitwy. Jezus poucza, że uczniowie nie ludziom mają pokazywać, że poszczą, ale Ojcu. Bardzo ważne są słowa Jezusa: „A Ojciec twój, który widzi w ukrycie, odda tobie”. Tak! Bóg wszystko widzi, zna nasze najskrytsze intencje, potrafi hojnie wynagrodzić ich szczerość, bo Bóg jest hojny i ma z czego dawać.

Co szczególnie warto praktykować w sześciotygodniowym Poście przed Wielkanocą? Chodzi o to, co Kościół nazywa „metanoją”, czyli nawróceniem serca ku Chrystusowi oraz pojednanie z bliźnimi. Konkretnie chodzi więc o większą wstrzemięźliwość w jedzeniu i piciu, z wykluczeniem alkoholu. Także o refleksję nad Słowem Bożym słuchanym we Mszy św.
i czytanym w Biblii w domu, rezygnację z hucznych zabaw. Więcej modlitwy prywatnej i wspólnotowej. Uwrażliwienie na potrzeby bliźnich. Korzystanie z Sakramentu Pokuty i Pojednania. Uczestniczenie w różnych nabożeństwach pasyjnych takich jak: Gorzkie Żale, Droga Krzyżowa, wielkopostne dni skupienia.

Współczesne pasaże sklepów zachęcają ogromem możliwości, kuszą nas nadmiarem wszystkiego: pracy, jedzenia, alkoholu, pieniędzy - np. tzw. ”chwilówki”, gry komputerowe, telefony komórkowe. Nadmiar ten stał się nieodłącznym towarzyszem życiowej drogi, zwłaszcza młodego człowieka. Zachowanie dystansu wobec tego nadmiaru i zdobywanie się na umiarkowanie w zakupach i konsumpcji będzie nieraz trudne, ale konieczne, a to z kolei stanowi już poważny element w Chrystusowym rozumieniu postu, jałmużny i modlitwy. W Ewangelii św. Marka czytamy, że kiedy Jezus opuścił pustynię po czterdziestu dniach postu, zaczął wołać, że Królestwo Boże jest blisko. Na pustyni odkrył, że Bóg jest niemal w zasięgu ręki. Wielki Post i dla nas może być ciekawą pustynią duchową, która sprawi, że lepiej odkryjemy wartość Królestwa Bożego.

Ks. Ryszard

do spisu treści
 

Dziękujemy za choinki i wystrój kościoła!

W imieniu Kapłanów oraz Parafian, dziękujemy za drzewka podarowane na uroczystość Bożego Narodzenia przez: Teresę Porwoł, rodzinę Spandel, Izabelę i Dariusza Tomaszków, Annę i Grzegorza Kostków, Joannę i Damiana Olszynów oraz Mirosławę i Mirosława Hadamów.

Mężczyznom dziękujemy za wycięcie, zwiezienie i ustawienie choinek w kościele. Swój czas poświęcili: Piotr Blinda, Zenek Boczek, Piotr Bugdoł, Ramon Durczok, Robert Durczok, Tomasz Jakubczyk, Jan Keler, Władysław Kolarczyk, Marian Kowol, Wacław Magnor, Marian Sala, Łukasz Skupień, Robert Steuer, Jan Styrnol, Andrzej Szewczyk, Herbert Tkocz, Jerzy Zawisz

Szczególne podziękowania należą się za świąteczne dekoracje! Dziękujemy pani Danucie Cyran i starszym ministrantom za kolorowe dekoracje i całe bogactwo wystroju. Pani Danuta Cyran z Łukowa Śl. przejęła obowiązki dekorowania naszej świątyni w ostatnim kwartale ubiegłego roku po pani Sylwii Bugdoł. Od początku można było zauważyć jej kreatywność, pasję oraz talent do tworzenia kompozycji kwiatowych. Zajęcie to wykonuje z pełnym zaangażowaniem i poświeceniem. Widać, że obcowanie z kwiatami sprawia jej radość, a efekty jej pracy radują oczy i serca wszystkich Parafian. Dziękujemy za poświęcony czas i życzymy zapału oraz energii do dalszego działania.

do spisu treści
 

Droga przez Wielki Post

W rozpoczynającym się okresie Wielkiego Postu szczególną uwagę zwracać będziemy na przygotowanie do przyjęcia zmartwychwstałego Chrystusa. Na posprzątanie wszystkiego będzie 40 dni. O ile porządki domowe nas nie ominą, to trzeba zadbać również o czystość domu dla Chrystusa, czyli należy zadbać o serce. W poniższym artykule, okres przygotowań, pragnę porównać do drogi, tej fizycznej nawierzchni, po której się poruszamy.

Najpierw część techniczna. Drogi należą do najważniejszych i najwybitniejszych osiągnięć starożytnych Rzymian. Ich konstrukcje przetrwały do naszych czasów. Każda droga składała się z ściśle określonych warstw: podbudowy, warstwy nośnej i warstwy użytkowej. Ważnym elementem również było to, że przy ścieżkach były ustawiane kamienie milowe, które informowały o odległości, jaka pozostała do miejsca docelowego.

A teraz czas na część metaforyczną. Wbrew temu, że dzieli nas od Rzymian ok. 2000 lat technika budowania dróg nie zmieniła się. Również ta duchowa pozostała taka sama. Zaczynając od dołu mamy podbudowę. W naszej wielkopostnej drodze bazę stanowi modlitwa oraz częsta kontemplacja Pisma Świętego. Bez tego nie można mówić o dalszych etapach „budowy” naszej duchowej ścieżki ku Zbawicielowi. Jako, że baza musi być wytrzymała, musimy zadbać o solidną dawkę tego materiału, po to by można było na nim usadzić warstwę nośną. W budowie fizycznej, przejmuje ona obciążenia z warstwy wyżej, pomaga odciążyć warstwę użytkową, czyli tę, po której chodzimy. Nie inaczej jest w ścieżce duchowej. Tutaj warstwą nośną jest Eucharystia, która nas utwierdza w łączności z Bogiem, daje nam siły do dalszej walki, do dalszej budowy. Bez niej droga też miałaby prawo bytu, lecz niestety jej trwałość spadłaby diametralnie. Ostatnią warstwą jest warstwa użytkowa. U starożytnych Rzymian był to najczęściej kamień. W ścieżce duchowej są to dobre uczynki. To właśnie każda jedna drobna rzecz, czy to pomoc, uśmiech, czy też miłe słowo dodaje nam jeden „kamień” do drogi wielkopostnej. Na koniec chciałbym jeszcze wspomnieć o kamieniach milowych, które pełnią u nas taką samą funkcję jak u Rzymian. Różnica w tym, że u starożytnych były to kamienne obeliski, a w ścieżce duchowej są to kolejne niedziele Wielkiego Postu, które mają nam przypominać, jak blisko już jesteśmy Zmartwychwstałego.

Gdy już uda nam się prawidłowo zbudować wszystkie warstwy, będziemy mieli prostą ścieżkę wprost pod krzyż Zbawiciela, po to, żeby tam razem przeżywać boleści tortur, a później radować się Jego Zmartwychwstaniem. Niech to będzie Twoje zadanie na okres Wielkiego Postu! Czy zdołasz zbudować słuszną drogę?

Mateusz

do spisu treści
 

Święci są w naszej szkole

Każdy z nas nosi w sobie pragnienie nieba, czyli chce być świętym. Chętni uczniowie i uczennice pierwszych klas wcielili się w postacie ulubionych świętych (sami lub z pomocą rodziców przygotowali przebranie i przedstawili w klasie krótki życiorys świętego). Największą popularnością cieszyli się św. Franciszek i św. Barbara (po 2 osoby wybrały tych świętych), oraz św. Józef, św. Krzysztof, św. Piotr, św. Jadwiga i św. Jan Chrzciciel. Zdjęcia przedstawiamy na okładce.

Katechetka, Eugenia Boczek

do spisu treści
 

Kolędnicy Misyjni

29 grudnia 2017 roku grupa misyjna działająca w naszej szkole przyłączyła się ogólnopolskiej akcji Kolędników Misyjnych. Uczniowie, przebrani w odpowiednie stroje szli, jak przystało kolędnikom za gwiazdą betlejemską, ulicami Czernicy i Łukowa Śląskiego, by przedstawić krótki misyjny program, pośpiewać kolędy i prosić o drobną ofiarę na cele misyjne. W tym roku Kolędników Misyjnych zaprosiło 10 rodzin, Przedszkole i Biblioteka. Zebrana kwota - 385 zł. zostanie przekazana do Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci, jako pomoc dla dzieci ofiar wojny w Syrii.

Dziękujemy wolontariuszom za nauczenie się krótkiej scenki, przygotowanie pięknych strojów i poświęcony czas podczas świątecznej zimowej przerwy.

Katechetka E. Boczek

do spisu treści
 

Drogowskaz

do spisu treści
 

Droga krzyżowa

do spisu treści
 

Miłość jedyna jest

do spisu treści
 

Rekolekcje wielkopostne

w dniach od 17 do 21 marca 2018 r.
rekolekcje prowadzi ks. Krzysztof Winkler

„Przyśpieszyć zwycięstwo miłości!”

 SOBOTA 17.03.2018

Inauguracja rekolekcji - Veni Creator i nauka ogólna

17.00  Msza św.
 

 NIEDZIELA 18.03.2018

Inauguracja rekolekcji - Veni Creator i nauka ogólna

Msze św. o 7.30; 10.30, 16.00. O 15.30 Gorzkie Żale

17.00     Nauka stanowa dla MŁODZIEŻY

PONIEDZIAŁEK 19.03.2018

  7.30       Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.

  8.00       Msza św. z nauką ogólną dla wszystkich

  9.30       Rekolekcyjne spotkanie dla dzieci klas 4-5-6

11.00       Rekolekcyjne spotkanie dla dzieci klas 1-2-3

17.30       Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.

18.00       Msza św. z nauką ogólną dla wszystkich

19.00       Nauka stanowa dla KOBIET

WTOREK 20.03.2018

7.30       Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.

  8.00       Msza św. z nauką ogólną dla wszystkich

  9.30       Rekolekcyjne spotkanie ze spowiedzią dla dzieci klas 4-5-6

11.00       Rekolekcyjne spotkanie ze spowiedzią dla dzieci klas 1-2-3

17.30       Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.

18.00       Msza św. z nauką ogólną dla wszystkich

19.00       Nauka stanowa dla MĘŻCZYZN

ŚRODA 21.03.2018

 7.30      Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.

  8.00       Msza św. z nauką na zakończenie rekolekcji

  9.30       Msza z udziałem chorych i starszych parafian oraz wdów i wdowców

11.00       Msza św. dla dzieci

12.00       Odwiedziny chorych i starszych parafian

17.30       Adoracja Najświętszego Sakramentu i okazja do spowiedzi św.

18.00       Msza św. z nauką na zakończenie rekolekcji

ŚRODA   JEST   DNIEM   ZAKOŃCZENIA   REKOLEKCJI

1. Błogosławieństwo z odpustem zupełnym

2. Kolekta rekolekcyjna na wszystkich Mszach św.

S P O W I E D Ź    Ś W.
Każdego dnia pół godziny przed każdą Mszą św. (w czasie nauk nie spowiadamy)

do spisu treści
 

Trasa drogi krzyżowej

Parafialna droga krzyżowa przejdzie następującymi ulicami:
 - Sobieskiego
- "Rusbaną"
- Barcioka
- Starą

do spisu treści
 

Statystyka duszpasterska za rok 2017

OCHRZCZENI w 2017 r.:
Ochrzczonych zostało 34 dzieci: 20 dziewczynek i 14 chłopców (dla porównania: w roku 2016 - 29 dzieci)

1 KOMUNIA ŚW.:
11.06.2017 r. do Komunii św. przystąpiło 24 dzieci (przed rokiem 50 dzieci)

BIERZMOWANIE:
05.06.2017 w Rydułtowach ks. kanonik Łukasz Gaweł z upoważnienia abpa Wiktora Skworca udzielił sakramentu bierzmowania 18 osobom z naszej parafii (przed rokiem 21 osób).

ŚLUBY:
8 par zawarło związek małżeński (przed rokiem 10). (Nazwiska podano w kolejności daty ślubu).

POGRZEBY:
Zmarło 31 osób - 15 kobiet i 16 mężczyzn (przed rokiem 34). (nazwiska podano w kolejności daty zgonu)

ROZDANE KOMUNIE ŚW. –  54.019 (przed rokiem 54 950)


ODWIEDZINY CHORYCH – 350 (przed rokiem 316). Dodatkowo podczas rekolekcji wielkopostnych 81 osób przyjęło sakrament namaszczenia chorych.


SENIORZY naszej wspólnoty parafialnej:

KOBIETY

MĘŻCZYŹNI:

MAŁŻONKOWIE o najdłuższym stażu małżeńskim

do spisu treści
 

Wielki Tydzień - Wielkie tajemnice

do spisu treści
 

Nasza wdzięczna pamięć

No i mamy 2018 rok oraz kolejnych 70-latków. W 1955 roku ich wychowawczynią została p. Michalina Mikulska na zlecenie nowego kierownika szkoły Wita Doleżycha. Ta wieloletnia nauczycielka cieszyła się szacunkiem uczniów i ich rodziców. Sprowadził ją do Czernicy jaj brat St. Bożek. Był to kierownik szkoły jeszcze z czasów przedwojennych. Gdy wybuchła wojna, jako polski nauczyciel i wielki obrońca polskości musiał się ukrywać. Wrósł w naszą społeczność poprzez ożenek w rodzinie Bobrzyk. Doczekali się z żoną trojga dzieci tj. Zbigniewa, Bożeny i Witolda. W czasie wrogich poszukiwań p. Bożek został ostrzeżony o grożącym mu niebezpieczeństwie. Po zakończeniu wojny wrócił do Czernicy. Z czasem Kuratorium Oświaty w Katowicach doceniło jego zasługi i zaproponowało pracę. Wiązało się to z przeprowadzką całej rodziny. Pozostawiony w Czernicy dom najpierw wynajmowano z potem sprzedano pp. Szewczykom. Zbigniewa Bożka znał cały Śląsk, bo był dziennikarzem „Trybuny Robotniczej” i relacjonował czytelnikom swoje podróże po ZSRR. Uczniowie St. Bożka do starości wspominali go jako dobrego pedagoga, który miał świetne podejście do nauczania i wychowania dzieci. W powojennej kadrze nauczycielskiej czernickiej szkoły znalazła się siostra St. Bożka p. M. Mikulska.
Po latach p. Michalina wspominała, że zarówno miejscowość, jak i szkoła bardzo jej się spodobały. Nigdy nie tłumaczyła, że nosi nazwisko Mikulska a nie Bożek. Z czasem ze strzępów rozmów wynikało, iż była zamężna, ale bardzo krótko. Mąż zaangażował się w Ruch Oporu i już nigdy nie wrócił. Strony rodzinne St. Bożka i jego siostry to okolice Krosna i Jasła, dokładnie wieś Szebnie.
Los mieszkańców tych ziem był nie do pozazdroszczenia. Doznali wielu krzywd od niemieckiego okupanta. Najpierw musieli budować obóz koncentracyjny a potem w nim ginąć razem z Żydami i Rosjanami już w 1941 roku. Rok później powstał kolejny obóz przeznaczony dla jeńców radzieckich. Od wiosny 1943 do jesieni 1944 roku działał obóz pracy przymusowej. Okoliczne pomniki przypominają tysiące ludzi rozstrzelanych i wrzuconych do ogromnych dołów. Nurt pobliskiej rzeki Jesiołki przemieszczał prochy ze zwłok spalonych na żelaznych rusztach. To ogromne żniwo śmierci prawdopodobnie zadecydowało, że p. Michalina została mieszkanką Czernicy. Zamieszkała razem z przedwojenną nauczycielką p. Klarą Wyderczanką w niewielkich pomieszczeniach na poddaszu szkoły. Każda z pań miała jeden pokój z kuchenką i komórką. Piece opalano indywidualnie, chociaż w klasach były grzejniki co. Wodę trzeba było nosić z pobliskiej studni. Ubikacje znajdowały się na zewnątrz budynku. Jedynym udogodnieniem był zlew na podeście schodów, do odprowadzania brudnej wody. Zaszczytem dla uczniów było dostarczanie od czasu do czasu wiader wody lub opału do mieszkania nauczycielek. Pani Michalina była bardzo wymagającą osobą i to zarówno dla siebie jak i dla podopiecznych. Klasy liczyły dużo uczniów, brakowało pomocy naukowych a podręczniki były szare i mało ciekawe. Pani Michalina przez wiele lat uczyła geografii. Miała do dyspozycji mapę Polski, mapę świata i globus. Wiele więc zależało od jej inwencji. Trwałość wiedzy uczniów uzupełniała w prowadzonej przez siebie bibliotece. Tam równo w rządkach stały książki obłożone szarym papierem i oznaczone kolorowymi naklejkami. Te związane z geografią i przyrodą miały kolor zielony. P. Michalina bardzo polecała książki podróżnicze. J. Verne, A. Fidler, Centkiewiczowie byli w centrum zainteresowania ambitniejszych uczniów. Wygląd wypożyczanej książki świadczył o czytelniku, były więc nagany i pochwały (słowne). Uczniom opłacały się konkursy czytelnictwa spoza spisu lektur. Rozwijały zainteresowania oraz rzutowały na oceny. P. Michalina zawsze towarzyszyła uczniom w wycieczkach krajoznawczych. Do dziś byli uczniowie pamiętają wycieczkę do Krakowa w 1959 roku. Tam zobaczyli Wawel odbity w Wiśle oraz Kościół Mariacki (jeszcze bez ołtarza W. Stwosza). Na Rynku mogli kupić lody za złotówkę, nie za złotego! Obiad w restauracji to nauka savuar vivru. Szczytem emocji był zjazd w podziemia Wieliczki. Nowych wrażeń dostarczyła wycieczka w Sudety w 1961 r. Najpierw była wędrówka szlakiem, potem przejazd wyciągiem krzesełkowym oraz wspinaczka na Śnieżkę. Stamtąd rozciągał się niezapomniany widok okolicy. Emocjonujące było też spotkanie z żołnierzami polsko- czeskiego pogranicza. Na wycieczkach nawet język stanowił problem dla uczniów. Przyzwyczajenie do gwary było silniejsze od poprawnej polszczyzny. Nie dziwiła lekcja, gdy p. Michalina weszła do klasy z rowerem i uczyła prawidłowych nazw jego części. Starała się też likwidować popularne germanizmy. Z zapisem notatek z lekcji też był kłopot. Uczniowie mieli do dyspozycji obsadkę ze stalówką oraz przenośne kałamarze z atramentem. Po przejściu na emeryturę p. Klary Wyderczanki p. Michalina zamieszkała z wychowawczynią przedszkolną p. Hildegardą Konopką (z d. Okrent) i jej rodziną. Z czasem stała się ciocią Michasią dla dzieci Konopków - Bogusi i Wojtka. One rozweselały jej samotność. Przyjaźnią p. Michaliny cieszyła się wieloletnia sprzątaczka szkolna - p. Fr. Kachel. Była to wojenna wdowa wychowująca dwoje dzieci. Ciężko pracowała w dobie klasowych „kącików czystości”, gdy nie było kranu z wodą nawet na korytarzu. Ogrzewaniem i otoczeniem szkoły zajmował się z wielkim oddaniem p. E. Rydygiel. Grono nauczycielskie darzyło p. Michalinę wielką sympatią. Zaakceptowało nawet jej zastępcze kierowanie szkołą. Pamiętało zawsze razem z uczniami o imieninach 29 września. Gdy nadeszła zasłużona emerytura p. Michalina wróciła do Szebni. Zamieszkała wraz z rodziną siostry (pp Woźniak). Miała tam własny, niekrępujący pokój. Mieszkańcy darzyli ja szacunkiem i uznaniem. Czernickim uczniom i nauczycielom pozostał kontakt korespondencyjny. Dzieci Konopków odwiedzały ciocię Michasię razem z mamą w czasie wakacji. Podróż i pobyt w krainie J. Łukaszewicza, to była dla nich wielka frajda. Miały też okazję poznać z bliska życie w wiejskim gospodarstwie a nawet trochę pomagać. Ostatni ich wyjazd do p. Michaliny to wyjazd na pogrzeb w 1982 roku. Do żałobnego nastroju dołączyły się kłopoty z dojazdem spowodowane stanem wojennym. Jeśli kiedyś jakaś wycieczka dotrze do rodzinnych stron p. Michaliny Mikulskiej, to w pobliżu bramy cmentarza parafialnego przy kościele św. Marcina znajdzie jej mogiłę. Tam każdy uczestnik może wspomnieć dzielną osobę, której nie ominęły życiowe dramaty i ciężka choroba u schyłku życia. Pokolenia byłych czernickich uczniów wierne są jej pamięci. My ludzie zachodniego pogranicza, z naszą burzliwą historią bez trudu możemy zrozumieć koszmar wojny na wschodnich krańcach Polski. To dwoje ludzi stamtąd los przygnał do nas. Niech wiersz W. Szymborskiej „Obóz głodowy pod Jasłem” złączy nasze dzieje. Zapamiętajmy też, że niedaleko grobu p. Michaliny znajduje się zbiorowa mogiła tzw. Niebieskiej Eskadry. Spoczywa w niej sześciu pilotów - uczniów pobliskiej szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich, którzy w czasie ćwiczeń zginęli 1 września 1939 roku. Tak to najnowsza historia przeplata się ze współczesnością naszej wspólnej Ojczyzny.

J. Krajczok
H. Konopka

do spisu treści
 

Ośrodek Kultury "Zameczek"

Grudzień był bardzo pracowity dla Ośrodka Kultury „Zameczek” i Stowarzyszenia Działań Lokalnych „Spichlerz”. Gdzieś pomiędzy świątecznymi porządkami i zakupami, lokalna społeczność miała okazję wspólnie przeżyć magię zbliżającego się Bożego Narodzenia. 21 grudnia o 18.00 mieszkańcy Czernicy i okolic z pomocą Rady Sołeckiej i harcerzy ozdobili choinkę. Pomimo zimnego wieczoru, w powietrzu czuć było ciepłą atmosferę.
Wypoczęci i naładowani pozytywną energią z przytupem wkroczyliśmy w Nowy Rok. 14 stycznia odbył się 26. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Oprócz zbiórki przy kościele, na terenie Ośrodka Kultury „Zameczek” można było zjeść kiełbaskę z ogniska i grochówkę harcerską oraz zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie rodzinne u pani Jagody Barteczko. Wystąpiły „Znaczki” i zespół „Trojok”.
Przed nami ferie. Spółdzielnia Socjalna „Horyzonty kultury” organizuje warsztaty dla dzieci podczas dwóch tygodni ferii. Koszt pięciodniowych warsztatów to 300 zł. Cena obejmuje całodniowe wyżywienie oraz opiekę animatora. Zapisy pod numerami telefonów: Kasia: 664 173 856, Patrycja: 694 940 511.
12 lutego w Ośrodku Kultury „Zameczek” odbędzie się spektakl w wykonaniu Katarzyny Chwałek-Bednarczyk i Patrycji Tomiczek - „Zabiliście mi syna”, opowiadający o pacyfikacji kopalni „Wujek” z 1981 roku, widziany oczami matek, żon i córek pomordowanych górników. Cena biletu: 15 zł. Ilość miejsc ograniczona. Szczegóły w biurze Ośrodka Kultury.

do spisu treści
 

Popielec

do spisu treści
 

Śp.   Tadeusz KOLORZ   (ur. 06.03.1963 / zm. 18.12.2017)

Wyrazy współczucia składamy: rodzicom Róży i Eugeniuszowi, córkom Marzenie i Sandrze z rodzinami, synom Przemysławowi i Sebastianowi; wnukom: Nicoli, Milence i Danielowi; siostrom Renacie, Janinie i Bogusławie z rodzinami

Msza św. 30-dniowa odprawiona została w czwartek 18.01.2018 o godz. 17.00

Śp.   Dorota ROSKOSZ   (ur. 08.03.1932 / zm. 10.01.2018)

Wyrazy współczucia składamy: córkom: Renacie, Kornelii i Weronice z mężami, synowi Januszowi z żoną; wnukom z rodzinami oraz prawnukom, bratu Gerardowi, dalszym krewnym

Msza św. 30-dniowa odprawiona została w czwartek 8.02.2018 o godz. 17.00
 

Śp.   Dorota TRONT   (ur. 26.11.1930 / zm. 23.01.2018)

Wyrazy współczucia składamy: córkom Danucie i Bożenie z mężami, wnukom: Mateuszowi z Magdą, Adamowi z rodziną, Aleksandrowi

Msza św. 30-dniowa odprawiona została w piątek 23.02.2018 o godz. 17.00

 

do spisu treści