Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Być jak Noe

Adwent to jest ten czas, który bywa impulsem do podjęcia trudu walki z naszymi słabościami i trudu wsłuchania się w natchnienia, jakie Bóg nam zsyła, by nasze życie było szczęśliwe. Bywa, że każdy nowy rok rozpoczynamy z wieloma dobrymi postanowieniami. Stawiamy sobie ambitny cel zbijania nadmiernych kilogramów lub walkę z nałogiem; obiecujemy pokonać „lenia w sobie” i rozpocząć naukę języka obcego. Pomysłów na nowy czas bywa naprawdę wiele. Kiedy rok dobiega końca, czas zrobić rachunek sumienia i ocenić ile z tych postanowień pozostało tylko pobożnym życzeniem. Jeszcze trudniej trwać w postanowieniach dotyczących wierności bożym zasadom, czy walce z naszą grzeszną naturą. Potrzebujemy motywacji, silnych argumentów. Warto też na te nasze słabości popatrzyć z dystansem i z wiarą. Adwent idealnie się do tego nadaje. Bo przecież adwent to radosne oczekiwanie, radosne porządkowanie naszego życia. Narzucona sobie dyscyplina, by pójść na kolejne Roraty, to dobra zaprawa w walce z lenistwem na cały dzień. Czas adwentu zachęca nas do wytrwałej modlitwy, bo tylko na kolanach możemy trwać w Bogu i pozwalać Jemu czynić cuda w naszym życiu. Dlaczego modlitwa jest dziś tak mało popularna? Diabeł wie, że modlitwa jest skuteczną bronią w walce z grzechem, dlatego tak skutecznie stara się do modlitwy zniechęcić, nawet modlitwę ośmieszyć.

W dzieciństwie z katechezy zapamiętałem taki przykład: Nauczycielka o poglądach leninowskich postanowiła przekonać dzieci, że modlitwa nic nie znaczy, tylko solidna praca. Podzieliła uczniów na dwie grupy. Pierwszej grupie kazała w domu posadzić w doniczce ziarenko fasoli i codziennie delikatnie podlewać. Druga grupa miała zadanie posadzić takie same ziarna fasoli, ale zamiast podlewania codziennie odmawiać pobożne modlitwy. Po kilku dniach okazało się, że tylko pierwsza grupa dzieci mogła się cieszyć sukcesem wyhodowanej roślinki. Modlitwy jej zdaniem na nic się nie zdały. I to doświadczenie miało przekonać, że czas spędzony na modlitwie jest zawsze czasem straconym. Takie przekonanie i dziś wielu zniechęca do modlitwy. Ile razy rezygnujemy z Bożych natchnień? Może dlatego, że nie widzimy „od zaraz” efektu zawierzenia Bogu.

W Biblii znajdziemy piękny przykład zawierzenia - opowieść o Noem i jego arce. Historia ta rozpoczyna się od gorzkich słów: „Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żal mi, że ich stworzyłem». Tylko Noego Pan darzył życzliwością.” (Rdz 6,5-8)

Wybrał Bóg „człowieka prawego, wyróżniającego się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi; w przyjaźni z Bogiem. Bóg rzekł do Noego «Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia jest pełna wykroczeń przeciw mnie; zatem zniszczę ich wraz z ziemią. Ty zaś zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego» (Rdz 6,13-14). Noe uwierzył Bogu. Wbrew wszystkiemu i wszystkim na długo przed katastrofą budował arkę. Wtedy jeszcze przecież nie padało, a on uparcie przygotowywał się do potopu. Tylko że jego przygotowywanie nie było przesączone lękiem, działał przecież zgodnie ze wskazówkami Boga. Nie wypatrywał nieszczęścia, wiedział, że ono nadejdzie, ale wiedział też, że kiedyś minie, a on, dzięki postępowaniu zgodnie ze wskazówkami Boga, wyjdzie z tego doświadczenia obronną ręką. Pewnie Noe też miał momenty zwątpienia, być może targały nim wątpliwości, czy nie oszalał. Mimo wszystko jednak nie zdezerterował, uwierzył i dzięki temu, że słuchał Boga, przetrwał katastrofę, ocalił swoją rodzinę. Co by się jednak stało, gdyby Noe zrezygnował z natchnienia, jakim obdarzył Go Bóg? Pewnie, jak inni, utonąłby w potopie.
W adwencie mamy być jak Noe. W bliskości z Bogiem budować naszą życiową arkę, która uchroni nas od porażki.

ks. Eugeniusz

Do spisu treści
 

Maryja w Litanii Loretańskiej

Słowo litania znaczy w języku greckim prośbę. Początki litanii loretańskiej sięgają XII wieku i, wbrew nazwie, nie wiąże się ona z Loreto we Włoszech ale z Francją. Wzorem dla jej twórców była poezja rycerska i określanie Maryi „Panną”. W języku polskim nie mamy takiego wyrażenia Matki Bożej, zwracamy się do Niej bardziej osobiście np. „Moja Pani”. W litanii loretańskiej mamy aż cztery grupy wezwań, które mają nam pomóc zrozumieć Matkę Bożą, lecz nie tylko Ją samą, ale i Pana Boga. Zgodnie z Litanią Maryję nazywamy Matką. Macierzyństwo to dzielenie się życiem. Sławiąc Ją jako Matkę, rozważamy to, czym dzieliła się zawsze, mianowicie – Życiem i to życiem swego Syna i zarazem wspierała Jego uczniów. Litania określa Maryję „Matką Kościoła”. Zauważamy, w jaki sposób dzieli się życiem niebiańskim z nami dzisiaj, bo jest Matką nas wszystkich. Jej Zycie bowiem jest przedziwne, nieskalane, najczystsze i po prostu bezinteresowne. Następnie śpiewamy „Panno”. Dziś w języku polskim zatarło się już dawne znaczenie tego słowa, które kiedyś było synonimem dziewicy. Syn Boży narodził się z dziewicy, aby nikt nie gardził dziewictwem, ale wzrastał w normalnej rodzinie, by nikomu nie przyszło do głowy lekceważyć małżeństwa. Dziewictwo, panieństwo – jak mówili nasi przodkowie - jest i dziś ważnym wyzwaniem, szczególnie dla młodzieży.

Trzecia grupa wezwań zwiera w większej części odniesienia do ksiąg biblijnych. Nazywanie Maryi „Przybytkiem” – to przypomnienie świątyni jerozolimskiej, w której, jak czytamy w księgach Kronik np. Izajasza czy Ezechiela, przebywał w tajemniczy sposób Bóg – podobnie jak w Maryi mieszkał Syn Boży, a Ona sama była pełna Ducha Świętego. Matka Boża jest bardzo osadzona w Biblii, zwłaszcza w Starym Testamencie. Ten fakt ma odniesienie i do nas: Jak dalece my chrześcijanie jesteśmy zakorzenieni w Biblii? Na ile Jej lektura staje się dla nas chlebem powszednim?

Maryję nazywamy „Królową? Bycie królem, królową oznacza panowanie z miłością. Maryja pochodziła z religijnego środowiska izraelskiego. Wskazują na to opisy Zwiastowania. Jest oddana Bogu i przyjmuje Jego wolę, tak jak powinna to robić każda Żydówka. Jej mąż, Józef, także wypełnia nakazy Pana i przepisy prawa religijnego: czas oczyszczenia i zarazem ofiarowania pierworodnego w świątyni a później odwiedzenia jej w czasie pielgrzymki z okazji Święta Paschy. Nie było to łatwe, gdyż wśród mieszkańców Palestyny występowało zróżnicowanie, jeśli chodzi o przekonania religijne, nie mówiąc już o Żydach z diaspory. (Diaspora znaczy mniejszość żydowską w krajach pogańskich), które jeszcze silniej ulegały różnym wpływom. Maryja żyła pośród tej mieszanki poglądów i postaw religijnych. Jako kobieta nie uczestniczyła w dyskusjach i sporach, prowadzonych przez przedstawicieli różnych stronnictw, choć wpływały one silnie na życie ówczesnych mieszkańców Judei, Galilei i innych części Palestyny. Król Herod budował świątynię jerozolimską a równocześnie Cezareę nadmorską, w której wybudował również okazały teatr, a przedstawienia w teatrach starożytnych miały swój pogański religijny wymiar.

Kobieta w Judaizmie
W judaizmie żadna z kobiet nie zyskała takiego znaczenia i poważania jak Maryja w chrześcijaństwie. To właśnie wyznawcy Chrystusa, wychodzący od Jego nauk o godności człowieka i analizy Jego Wcielenia, dostrzegli i wyeksponowali rolę niewiast.
Maryja miała wybitne poprzedniczki. Autorzy Starego Testamentu dostrzegali i uwieczniali te kobiety, które w wyjątkowy sposób zapisały się w historii Narodu Wybranego. Najważniejsza, zapowiadająca rolę Maryi była Ewa z Księgi Rodzaju. Pierwsza kobieta i matka kolejnych pokoleń. Współwinna niewierności wobec Boga, dająca się skusić pokrętnym namowom węża, była tą, której decyzja zaważyła na losach ludzkości. Współczesna analiza i interpretacja tekstu biblijnego pokazuje, że postać Ewy, podobnie jak cała opowieść o wydarzeniach w ogrodzie Eden, są wyjaśnieniem stanu duchowego człowieka, jego skłonności do grzechu i odwracania się od Boga oraz następstw tego stanu. Problemy, cierpienie i różne kompleksy, które niszczą radość bycia z drugim człowiekiem i przyjaźń z Bogiem, mają swoje źródło w tamtej decyzji i są wspólne dla całej ludzkości. Chrześcijanie więc najpierw wskazywali na Jezusa jako Tego, który swoją Ofiarą pokonał grzech Adama i wszystkie kolejne, które po Nim nastąpiły. Docenili także Maryję, nazywając ją „Nową Ewą” i wskazując na zasadniczą różnicę w pokorze i postawie Maryi, podczas gdy tamta Ewa nie potrafiła zaufać Panu i chciała być niezależną nawet od Stwórcy. Próbowała zachować swobodę od nakazów Boga, a Maryja całkowicie poddała się Jego woli. Pierwszej kobiecie zabrakło wytrwałości, a Matka Jezusa mimo przeciwności umiała je znosić, choć wiązało się to z problemami i cierpieniem. Ewa chciała raczej wiedzy, „by jak Bóg znać dobro zło” (Rdz 3,5). Maryja pogodziła się z tym, że nie wszystko, co Bóg zamierzył i co robi Jego Syn, jest dla Niej jasne. Dzięki temu Maryja stała się Matką życia a nie śmierci, człowiekiem prawdziwie wolnym, obdarzonym chwałą i szczególną Miłością. To ostatecznie Ona ma najgłębszą wiedzę o Bogu i jest w szczególnej bliskości z Nim, jako matka Jego Syna.

Maryja w chrześcijaństwie dostępuje wyjątkowej czci, w Litanii Loretańskiej wyrażona jest owa cześć w formie śpiewanej.

ks. Ryszard

Do spisu treści
 

Jubileusze małżeńskie

29 października 2019 roku w Domu Przyjęć „Ewa” odbyły się uroczyste obchody jubileuszy pożycia małżeńskiego z udziałem par obchodzących Złote, Szmaragdowe, Żelazne i Diamentowe Gody. Zebranych gości przywitała kierownik Urzędu Stanu Cywilnego Halina Bobrzyk oraz Wójt Gminy Gaszowice Paweł Bugdol. Do życzeń dołączyli się również Przedstawiciel Rady Gminy Gaszowice Pan Tadeusz Korecki i Proboszczowie Parafii Gaszowice, Szczerbice i Czernica.
Parom, które przeżyły 50 lat we wspólnym związku, Prezydent RP nadał medale za długoletnie pożycie małżeńskie, które w jego imieniu wręczyli Wójt Gminy Paweł Bugdol i kierownik USC Halina Bobrzyk. Po wręczeniu odznaczeń państwowych, upominków i dyplomów wzniesiono toast, a potem goście udali się na uroczysty obiad.

Część artystyczną przygotowały uczennice koła wokalnego Powiatowego Ogniska Pracy Pozaszkolnej z Czerwionki-Leszczyn, działającego przy Szkole Podstawowej w Czernicy, prowadzonego przez Panią Patrycję Czeszyk.

Drodzy Jubilaci!
Niech ten szczególny dla Was dzień będzie okazją nie tylko do wspomnień, ale także do pogodnego spojrzenia w przyszłość. Przyjmijcie więc najserdeczniejsze życzenia zdrowia szczęścia, pomyślności i samych radosnych chwil.

Kierownik USC
Halina Bobrzyk

Złoty Jubileusz małżeństwa obchodzą w tym roku następujące pary:

Danuta i Jerzy Cimięgowie, Janina i Stanisław Goworowscy, Anna i Jerzy Majerowie, Urszula i Jan Mikołajczakowie, Helena i Alojzy Mrozowie, Urszula i Jerzy Piontkowie, Henryka i Henryk Porwołowie oraz Zofia i Ryszard Stańkowie.

55-lecie małżeństwa czyli Szmaragdowe Gody świętują:
Elfryda i Józef Biczyskowie, Urszula i Edward Cyranowie, Irena i Paweł Honiszowie oraz Ingrid i Józef Pawełkowie.

Diamentowe Gody czyli 60-lecie małżeństwa obchodzą:
Róża i Gerard Reznerowie, Elfryda i Antoni Wieczorkowie oraz Halina i Jerzy Zientkowie.


Grupowe zdjęcia jubilatów zamieściliśmy na stronach kolorowych Znaku Pokoju

Do spisu treści
 

Plakat - Zaproszenie na spotkanie ze św. Mikołajem

Do spisu treści
 

Jesienny koncert

Dnia 29 października 2019 r. w Dworze w Łukowie Śląskim odbyło się niecodzienne święto muzyczne. Na zaproszenie władz Powiatu Rybnickiego odpowiedziała światowej sławy pianistka, rybniczanka Lidia Grychtołówna, która w ramach obchodów dni muzyki Henryka Mikołaja Góreckiego zagrała w Łukowie piękny koncert. Wykonała kilka utworów m.in.: Chopina, Schumana, Schuberta, Brahmsa, Debussy’ego, Rachmaninowa. Recital fortepianowy wykonany został z mistrzowską wirtuozerią, a klimat utworów, nieco jesienno - melancholijny, znakomicie wpisywał się w porę roku. Wieczorny kameralny koncert był hołdem złożonym naszemu parafianinowi śp. Henrykowi Mikołajowi Góreckiemu, krótkim słowem ozdobiła ten wieczór Pani Jadwiga Górecka, wdowa po zmarłym w 2010 r. wielkim kompozytorze. Wieczór ten zapamiętamy na długo z wielu względów – zagrała dla nas artystka dojrzała, ale jakże kochająca życie, nadzieję i piękno sztuki. Nie zapomnimy kojących uszy dźwięków fortepianu, potwierdzających kolejny raz, że muzyka klasyczna to myślące dźwięki.

J. Appel

Do spisu treści
 

Plan kolędy

Do spisu treści
 

Wiersz: Oddajmy cześć górnikom

Do spisu treści
 

W drogę z JP2

Hitem ostatnich dni w kinach okazał się film "Nieplanowane". Jest to historia kobiety, która z charyzmatycznej dyrektorki kliniki zabijania dzieci staje się orędowniczką życia dla poczętych. Postacią drugoplanową w filmie jest lekarz, który, jak się okazało, zamordował w życiu prywatnym około 1200 dzieci. Anthony Levatino, bo tak się nazywa, zmienił się całkowicie po śmierci córki. Przestał zabijać, a zaczął bronić. Historie tych dwóch osób pokazują, że granicę między dobrem i złem łatwo jest przekroczyć i łatwo można zatracić się w grzechu.

Z okazji 70 rocznicy wyzwolenia obozu w Ravensbrück odbyło się w Warszawie spotkanie, w którym uczestniczyła pani profesor Wanda Półtawska. Była jedną z najmłodszych więźniarek tego obozu pośród wielu polskich nauczycielek i harcerek tam uwięzionych, na których Niemcy wykonywali pseudomedyczne eksperymenty. Po wojnie Wanda Półtawska została lekarzem i niestrudzoną obrończynią życia dzieci poczętych. W przemówieniu, wygłoszonym na wyżej wspomnianym spotkaniu, ubolewa ona nad zignorowaniem nauki Karola Wojtyły w Polsce, dotyczącej tego tematu. "Jego nauka przeszła nad głowami Polaków" - twierdzi i jednocześnie apeluje, aby nie pozwolić zabijać dzieci i mówi wprost, że: "To nie jest prawda, że nie wiadomo, kiedy zaczyna się życie ludzkie."

Karol Wojtyła wierzył, że nadejdą ludzie mężni i odważni i dadzą świadectwo prawdzie. Że będą oni w stanie dla prawdy pozyskać wszystko. Gdzież oni są, gdzież to świadectwo, gdzie ta prawda? Dobrze wiemy, kiedy zaczyna się życie, ale daliśmy sobie wmówić kłamstwo, bo granica między kłamstwem i prawdą jest świadomie zamazywana.

Do dnia 4 listopada 2019 roku w Hiszpanii i innych krajach Europy pod petycją dotyczącą ogłoszenia św. Jana Pawła II patronem Europy podpisało się 14 tysięcy osób. Polaków podpisało się 18 tysięcy. Podczas kongresów w Polsce, ale i w Czechach, na Słowacji i we Lwowie ogłoszono postulat ustanowienia Jana Pawła II doktorem kościoła. Dzieła tego podjął się Ruch "Europa Christi". Każdy z nas może również zgłosić swoje poparcie dla tych inicjatyw podpisując się na stronie: www.myslacojczyzna.pl.

Jan Paweł II, orędownik Święta Miłosierdzia, na pewno nie chciałby, aby prawdziwe było o nas zdanie: "Nie ofiary brak narodowi, który już nie ma co ofiarować-ale brak Miłosierdzia". A także myśl, że "U nas poświęcenie to jest dopiero, ażeby umieć wszystko stracić dla sprawy". Poświęcenie polega na tym, ażeby wszystko zyskać dla sprawy. Zyskajmy siebie dla ważnych spraw.

Jacek Stacha

Do spisu treści
 

Pierwsza pomoc w czernickiej Szkole Podstawowej
czyli „Wiem jak ratować”

„A wszystko to, bo Ciebie kocham…” to fragment jednej z piosenek, której rytm idealnie wpasuje się w częstotliwość uciśnięć klatki piersiowej osoby poszkodowanej. Dnia 12 listopada tego roku gościli u nas przedstawiciele FUNDACJI KUMAK z siedzibą w Suminie. Postanowili odwiedzić nas, aby przeprowadzić warsztaty z zakresu udzielania pierwszej pomocy.

Na pierwszej części zajęć uczniowie przypomnieli sobie numery alarmowe – a tak naprawdę wręcz śpiewająco, całym chórem, je podali, czym bardzo pozytywnie zaskoczyli naszych gości. Później ćwiczyli, jakie informacje należy podać dyspozytorowi numeru alarmowego. Dostawali od prowadzących spontaniczne polecenia odnośnie sytuacji, do której wzywają pomoc, a jednak poradzili sobie świetnie! Podczas zajęć uczniowie klas III i klasy IV – bo to do nich była skierowana akcja – uczyli się wykonywania resuscytacji krążeniowo – oddechowej. Ratowali rodzinę fantomów, wyposażonych w najnowocześniejsze czujniki i bezprzewodową łączność – taki sprzęt pozwolił na fachową ocenę działań przeprowadzanych na fantomach przez młodych ratowników z czernickiej szkoły. Uczniowie dowiedzieli się, czym jest puls i ciśnienie oraz jakie urządzenia służą do ich pomiaru. Prowadzący wytłumaczyli też, co to cholesterol i jak działa na nasz organizm, a następnie opowiedzieli o rodzajach cukrzycy. Dowiedzieliśmy się, jak cukierkiem lub łykiem coca-coli można uratować życie.

Na koniec zajęć mogliśmy zobaczyć oryginalny sprzęt służący do ratowania życia i wysłuchaliśmy, jak się go używa. Został też zaprezentowany automatyczny defibrylator AED. Dzieci były zafascynowane udziałem w zajęciach. Bardzo dużo wiedziały, a dzięki tym warsztatom dowiedziały się jeszcze więcej. Nauczyły się przede wszystkim, że nie należy się bać udzielania pomocy, bo czasem wystarczy tak niewiele, aby uczynić bardzo wiele.

Zadanie pod nazwą „Wiem jak ratować” jest dofinansowane ze środków programu Działaj Lokalnie 2019 Polsko – Amerykańskiej Fundacji Wolności realizowanego przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce oraz Ośrodka Działaj Lokalnie – Fundusz Lokalny Ramża.

Patrycja Czeszyk

Do spisu treści
 

„Ty druha we mnie masz…”

W dniu 6 listopada 2019 r. uczestnicy koła wokalnego Powiatowego Ogniska Pracy Pozaszkolnej z Czerwionki - Leszczyn, prowadzonego przy Szkole Podstawowej w Czernicy, zostali zaproszeni na niezwykłe spotkanie z muzyką. Była to audycja umuzykalniająca zorganizowana właśnie przez POPP.

Pierwszą atrakcją było już samo miejsce koncertu. Otóż został on zorganizowany w pięknym, niedawno odnowionym Dworze w Łukowie Śląskim, gdzie wyznaczone było spotkanie dla nas i wielu koleżanek i kolegów z innych szkół naszej gminy. Gdy wszyscy we wspomnianym dniu i o wyznaczonej godzinie dotarli na miejsce, rozpoczął się koncert, który okazał się być prawdziwą uczta dla ducha. Z zapartym tchem słuchaliśmy prezentowanych podczas koncertu utworów o bliskim nam tematyce i brzmieniu. Mieliśmy okazję wysłuchać utworów i piosenek ze znanych bajek Disneya. Melodie były wygrywane na klarnecie oraz saksofonie z akompaniamentem klawiszowym. Mogliśmy sami przez chwilę stać się instrumentalistami i zagrać akompaniament perkusyjny do poszczególnych utworów. Dowiedzieliśmy się też kilku „muzycznych” ciekawostek na temat prezentowanych podczas spotkania instrumentów. Piosenki śpiewane były przez Panią Monikę Marcol - wokalistkę znanego i popularnego muzycznego show X – Factor. Wszystkich nas urzekła barwa i moc zaklęta w jej wyjątkowym głosie. W niejednym oku zakręciła się łezka, gdy razem wokalnie ,,ulepiliśmy bałwana...,, choć śniegu wcale nie było.

Jak to z nami – artystami – bywa czasu poświęconego na naszą pasję nie liczymy, a o czasie spędzonym na spotkaniu w Łukowie można powiedzieć, że upłynął zbyt szybko. Chciałoby się słuchać i śpiewać więcej i więcej. To muzyczne spotkanie jeszcze na długo zostanie w naszej pamięci, a na kolejne już teraz mamy mnóstwo chęci…

Patrycja Czeszyk

Do spisu treści
 

„Let's get to know the schools and classrooms in the world”

W tym roku szkolnym chętni uczniowie klas 5a oraz 5b biorą udział w niezwykłym projekcie edukacyjnym. Wspólnie z wieloma szkołami z terenu Europy i Azji prezentują swoje szkoły. Współpraca jest realizowana w terminie wrzesień - grudzień 2019. Wśród naszych partnerów są placówki z: Turcji, Rumunii, Litwy, Włoch, Jordanii, Republiki Mołdawii, Słowacji, Albanii, Północnej Macedonii, Azerbejdżanu, Bułgarii, Ukrainy, Portugalii, Serbii, Hiszpanii, Tunezji, Gruzji, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz Armenii.

Pierwszym zadaniem dzieci było zaprojektowanie i wykonanie logo projektu oraz plakatów, promujących udział szkoły w tej niezwykłej międzynarodowej współpracy. Kolejnym etapem było wzajemne zapoznanie się jej uczestników. Szkoły projektowe zaprezentowały zespoły zadaniowe, a każdy uczeń dokonał swej prezentacji oraz założył konto na TwinSpace - platformie projektu. Trzecie zadanie polegało na ukazaniu wizerunku budynku swej szkoły oraz stworzeniu jego krótkiego opisu w języku angielskim. Natomiast koniec października uczniowie spędzili na tworzeniu filmików oraz prezentacji multimedialnych, ukazujących wnętrze swych placówek, w szczególności sal lekcyjnych. Końcową fazą projektu będzie zaprezentowanie ciekawych zajęć pozalekcyjnych oraz wytworów pracy uczniowskiej w postaci wystaw klasowych, gazetek, itp.

Powyższy projekt ma na celu nie tylko rozwijanie umiejętności językowych czy też nawiązanie kontaktów z rówieśnikami z innych krajów, ale przede wszystkim jego fundamentem jest prezentacja własnej szkoły oraz poznanie środowiska szkolnego placówek partnerskich.

Szczegóły dotyczące realizacji projektu wraz z odnośnikami można znaleźć na stronie internetowej szkoły pod adresem https://czernicasp.edupage.org w zakładce eTwinning.

A. Niesobska

Do spisu treści
 

Wieczór Czernicki z sentymentem w tle

W ścianach czernickiego Zameczku znowu ożyły wspomnienia. Tegoroczny Wieczór Czernicki, organizowany przez Stowarzyszenie Działań Lokalnych „Spichlerz” był poświęcony „Ponadczasowemu Kapłanowi” – księdzu Janowi Kapołce.

„Ksiądz Kapołka pełnił i wciąż pełni wyjątkową rolę w świadomości lokalnej społeczności. W tym roku obchodzilibyśmy setną rocznicę jego urodzin. Była to zatem idealna okazja do wyjątkowego świętowania. Z tej okazji wydaliśmy publikację ze wspomnieniami mieszkańców, którzy zechcieli się z nami nimi podzielić. Przez cały rok spotykaliśmy się na wywiadach. Przy kawie rozmawialiśmy o księdzu Janie, oglądaliśmy zdjęcia i pamiątki” – mówią organizatorzy. Efektem tych spotkań jest publikacja pod redakcją Patrycji Tomiczek, która swoją premierę miała 17 listopada.

Ksiądz Jan Kapołka (1919-2001) był pierwszym proboszczem i budowniczym parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach. Jednak najdłużej swoją posługę pełnił w Czernicy i to tu czuł się jak w domu. „To lokalny pasjonat historii, amator fotografii i ludzi. Był dla wszystkich przyjacielem. Potrafił się dogadać ze wszystkimi. Taki inny ksiądz to był. Był dobrym duszpasterzem. Potrafił rozmawiać” – czytamy we wstępie wspomnień o ks. Kapołce. Podczas Wieczoru można było otrzymać publikację, zobaczyć zdjęcia, które zrobił ksiądz Kapołka podczas swojej posługi w Czernicy oraz skosztować jego ulubionych przysmaków. Zachęcamy do lektury publikacji. Bezpłatne egzemplarze są dostępne w czernickim zameczku.
A już 22 grudnia zapraszamy na spotkanie przy czernickiej choince.

Do spisu treści
 

Przedszkolaki z przedszkola "Bajkowe Wzgórze"
świętują Międzynarodowy Dzień Praw Dziecka wspólnie z UNICEF

20 listopada 2019 roku czernickie przedszkole brało udział w światowych obchodach Międzynarodowego Dnia Praw Dziecka organizowanych przez UNICEF Polska.

W tym roku przypadła wyjątkowa - 30 rocznica uchwalenia Konwencji o prawach dziecka. 20 listopada to szczególna data, która powinna zwracać naszą uwagę na dzieci i ich prawa. W 1989 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych przyjęła uniwersalny dokument, gwarantujący wszystkim dzieciom na świecie ich prawa. Chronią one dzieci, ale i wspierają je w prawidłowym rozwoju. Znajomość praw pozwala najmłodszym uchronić się przed różnymi niebezpieczeństwami. Z drugiej strony daje im możliwość aktywnego uczestniczenia w procesach podejmowania decyzji, które ich dotyczą. Rolą dorosłych jest nie tylko dbanie o to, aby prawa dziecka były przestrzegane, ale także szerzenie wiedzy o prawach dziecka, w tym edukowanie dzieci. UNICEF w swoich działaniach zwraca uwagę na te kwestie i inicjuje różne projekty, których celem jest upowszechnienie wiedzy o prawach dziecka. Międzynarodowy Dzień Praw Dziecka z UNICEF to wydarzenie, które jednoczy wszystkie dzieci na świecie. W tym dniu w wielu krajach dzieci oraz dorośli podejmują wspólne inicjatywy, mające na celu okazanie wsparcia i solidarności z dziećmi, których prawa nie są respektowane. To radosny dzień, ale z poważnym przesłaniem.

W obchody Międzynarodowego Dnia Praw Dziecka włączyły się także placówki edukacyjne w Polsce. Setki szkół i przedszkoli zdecydowały się uczcić 30 rocznicę uchwalenia Konwencji o prawach dziecka. Do akcji przystąpiło także nasze przedszkole, które zorganizowało uroczysty happening - w ramach tego dnia wszystkie dzieci oraz pracownicy przyszli ubrani na niebiesko, czyli w kolorze UNICEF, odbył się "uroczysty niebieski przemarsz przedszkolaków". Każda grupa zaprezentowała swój program artystyczny, dotyczący przestrzegania praw dzieci, w sali gimnastycznej, specjalnie na tę okoliczność udekorowanej na niebiesko, oraz została odśpiewana piosenka pt: " Prawa Dziecka". Następnie zostało zrobione pamiątkowe zdjęcie, upamiętniające nasze wyjątkowe wydarzenie. W dalszej części dnia każde dziecko wybrało sobie swoje najlepsze prawo dziecka i narysowało do niego rysunek. Na koniec z rysunków dzieci zorganizowaliśmy na korytarzach wystawę, by rodzice i opiekunowie mogli podziwiać pracę i talent dzieciaków.

Koordynator akcji
Agnieszka Kukuczka

Do spisu treści
 

Dziękujemy za wsparcie

"Każdy gest, nawet najdrobniejszy...
zmienia świat, czyjś świat!"

Dziękujemy Wszystkim Parafianom z Czernicy i Łukowa Śl. za wsparcie finansowe na pokrycie części szkód wyrządzonych na skutek nieszczęśliwego wypadku, który miał miejsce 29-30 października.

Dziękujemy ks. Proboszczowi Eugeniuszowi Twardochowi oraz sołtysowi Czernicy Adamowi Mrozowi za inicjatywę zbiórki. Dziękujemy Redakcji Znaku Pokoju za cegiełkę finansową, pochodzącą z oszczędności gazetkowych. Z serca dziękujemy wszystkim ofiarodawcom, sąsiadom, znajomym oraz przyjaciołom za każdy gest, dobre słowo i nieocenioną pomoc w usuwaniu skutków pożaru.

rodzina Pawełek

Od redakcji:
Zbiórka przed kościołem przyniosła dochód w wysokości 6783 zł. Do tej sumy redakcja Znaku Pokoju zdecydowała dołożyć 3217 zł. (Ze sprzedaży każdego numeru pozostaje nadwyżka pieniężna, która, odkładana na konto, pozwala od czasu do czasu dofinansować jakiś szlachetny cel). Przekazana kwota 10 tysięcy zł przeznaczona będzie na wymianę stolarki okiennej oraz instalacji elektrycznej.

Do spisu treści
 

Śp.   Danuta WARSZ  zd. Bitner   (ur. 11.05.1965 / zm. 01.11.2019)

Wyrazy współczucia składamy: najbliższej rodzinie

 

Śp.   Maria GRZYBEK   (ur. 13.09.1954 / zm. 08.11.2019)

Wyrazy współczucia składamy: mężowi Henrykowi, matce Krystynie, synowi Damianowi z żoną Kariną, synowi Mariuszowi z żoną Anną; wnukom: Weronice, Monice, Oliverowi i Gracjanowi; bratu Mirkowi z rodziną, szwagierce Róży z rodziną

 

do spisu treści