Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

Wpatrzeni w przykład świętej Rodziny z Nazaretu

Najcenniejszym skarbem i wartością dla dzieci są ich rodzice. Najcenniejszym skarbem i wartością dla narodu – jest każda rodzina. To właśnie pragnie Kościół uzmysłowić nam i przypomnieć, wskazując dziś na wzór Świętej Rodziny, Jezusa, Maryi i Józefa.
Czego możemy nauczyć się od Świętej Rodziny z Nazaretu? Przede wszystkim życia w miłości i jedności. Miłość jest podstawowym prawem i przykazaniem w świecie a zwłaszcza w rodzinach. Mówi o tym w dzisiejszym drugim czytaniu św. Paweł apostoł „Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość cierpliwość znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem. Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości”.
Kiedy zapytano Matkę Teresę z Kalkuty: Co myśli o życiu współczesnych rodzin? – odpowiedziała: „Tak mało jest w naszych domach i w życiu rodzinnym miłości. Nie mamy czasu dla naszych dzieci, nie mamy czasu jedni dla drugich, nie mamy czasu cieszyć się sobą wzajemnie, myślę, że gdybyś tylko mogli żyć tak, jak Jezus, Maryja i Józef żyli w Nazarecie, gdybyśmy mogli uczynić z naszych domów drugi Nazaret, wtedy pokój i radość zapanowałyby w świeci. Miłość zaczyna się w domu, żyje w domach. Gdybyśmy słuchali Jezusa powtórzyłby nam to, co już kiedyś powiedział „Miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem”.
Z miłością i jednością rodziny łączy się służba. Służbą wobec Boga jest Jezus, który przyszedł na ziemię „aby służyć a nie żeby Mu służono”. Każda prawdziwa miłość łączy się ze służbą. Służbą wobec Boga jest prawdziwa religijność. Służbą ojca i matki jest miłość w wychowaniu dzieci.
Starajmy się szukać również tego, co łączy w rodzinie a nie tego co nas dzieli. Ktoś powiedział: „Jeśli nie potrafisz zbudować pałacu – postaw przynajmniej domek. Pamiętaj jednak, że nie będzie ci w nim naprawdę dobrze, o ile nie opuszczą cię marzenia o pałacu”. Nie żyć zatem złudzeniami i marzeniami o idealnych osobach: idealnym mężu, żonie, rodzicach, dzieciach... idealnych ludzi nie ma!
Przyjmujmy zatem najbliższe nam osoby takimi, jakimi są! Pamiętajmy również, że i my mamy ogromny wpływ na naszych najbliższych. Poprzez dobre lub złe słowa – możemy podnosić ich na duchu, albo ducha w nich gasić. Często wypowiadamy życzliwe słowa w kierunku obcych a nieraz trudno jest nam zdobyć się na nie dla najbliższych. Zamiast więc wyszukiwać u siebie nawzajem ujemne strony charakteru, starajmy się dostrzec i chwalić dobro w najbliższych nam osobach. Mąż powinien często chwalić swoją żonę a żona powinna chwalić swego męża, rodzice powinni dobrym słowem i pochwałą dodawać ducha swoim dzieciom.

Modlitwa dzisiejszego Psalmu:
   Błogosławiony każdy, kto się boi Pana,
   Kto chodzi jego drogami.
   Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał,
   Szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Ks. Ryszard

Do spisu treści
 

Życzenia urodzinowe dla ks. Ryszarda

Do spisu treści
 

Statystyka duszpasterska za rok 2019

OCHRZCZENI w 2019 r.:
Ochrzczonych zostało 29 dzieci: 9 dziewczynek i 20 chłopców (dla porównania: w roku 2018 - 24 dzieci)

1 KOMUNIA ŚW.:
w roku 2019 uroczystości 1 Komunii nie było ze względu na zmiany w systemie szkolnym.

BIERZMOWANIE:
20.09.2019 w ramach wizytacji kanonicznej sakrament bierzmowania przyjęły 33 osoby z rąk biskupa Adama Wodarczyka (przed rokiem 23 osób).

ŚLUBY:
11 par zawarło związek małżeński (przed rokiem 14). (Nazwiska podano w kolejności daty ślubu).

POGRZEBY:
Zmarły 32 osoby - 16 kobiet i 16 mężczyzn (przed rokiem 26). (nazwiska podano w kolejności daty zgonu)

ROZDANE KOMUNIE ŚW. – 49.906 (przed rokiem 54.318)


ODWIEDZINY CHORYCH – w domach 328 (przed rokiem 269). Podczas rekolekcji wielkopostnych 104 osoby przyjęły sakrament namaszczenia chorych.


SENIORZY naszej wspólnoty parafialnej:
MAREK Anna (ur. 06.01.1923) /spośród kobiet/
SZYMCZYK Czesław (ur. 18.07.1930) /najstarszy z mężczyzn/


MAŁŻONKOWIE o najdłuższym stażu małżeńskim:
Irena i Alfred Siodmokowie (data ślubu: 17.10.1955)


Według kartoteki parafialnej parafia liczy obecnie 2794 osoby. Dane te mogą różnić się od stanu faktycznego z kilku powodów:
- z niektórymi rodzinami mieszkającymi na terenie parafii nie mamy kontaktu
- studenci oraz absolwenci mieszkają poza parafia, a nadal figurują w kartotece
- mieszkają na terenie parafii osoby w związkach nieformalnych

do spisu treści
 

Podziękowanie za choinki

Czas Bożego Narodzenia został podkreślony świątecznym wystrojem świątyni. Jak co roku, stanęły smukłe choinki, subtelnie udekorowane i oświetlone, zbudowano szopkę betlejemską. Dziękujemy ofiarodawcom choinek, a są to: Mirosława i Adam Bizoniowie, Monika i Kazimierz Derdakowie, Anna i Hubert Kubicowie, Kornelia i Jerzy Miczkowie, Maria i Antoni Markowie oraz Izabela i Dariusz Tomaszkowie.

Przy wycinaniu, zwożeniu i ustawianiu choinek pracowali: Piotr Blinda, Robert Durczok, Jan Keler, Andrzej Kłapeć, Andrzej Kostka, Sławek Kolarczyk, Wacław Magnor, Piotr Merkel, Stanisław Motyka, Marian Sala, Łukasz Skupień, Amadeusz Szmajduch, Herbert Tkocz, Jerzy Zawisz.

Dekorowaniem choinek zajęli się starsi ministranci: Kacper Kałusek, Mateusz Kosteczko, Piotr Klyszcz, Mateusz Weczerek i Marek Weczerek. Przy okazji wyczyścili oni żyrandole i wymienili przepalone żarówki. Dziękujemy pani Lidii Preiniger za szydełkowane bombki i ozdoby choinkowe. Nad całym wystrojem czuwała Danuta Cyran, która wraz z mężem Mirosławem jest autorką pomysłu i wykonania nowej szopki betlejemskiej.

Wszystkim serdecznie dziękujemy! Największym podziękowaniem niech będzie Boża łaska, a także zachwyt wszystkich przybywających do naszej świątyni.

Do spisu treści
 

Urodzinowe wino

Zapamiyntałach taki moi urodziny, kere były w styczniu przeszło 60 lot nazad. Mrozy były tak miyndzy 15-20 stopni. W chałupach nie było cyntralnego, yno zwykłe piecyki, kere stoły przeważnie na pojszodku izby. Ale były też kachloki. No to jak były te moi urodziny, to starsi byli w jednej izbie, a smarkaci w drugij. My byli tak, kaj był kachlok i było fajnie. Prziszli na te urodziny ujce z Radoszów z cerom, czyli mojŏm kuzynkŏm. Miała przikryncone przi szczewikach szlyńcuchy i w tym obuwiu prziszła piechty z Radoszŏw. To skiż tego, żeby sie pochwolić jaki to geszynk dostała pod choinka. Jo piyrszy roz na oczy widziała szlyńcuchy, ale żol mi jŏm było, bo jak ciapła na schodach w siyni, to już ciotka musiała jŏm sebuwać.

Prziszeł też Jorguś z drugŏm ciotkŏm. Jorguś prziniŏs mi flaszka sfoiskigo wina i to my mieli wypić. Potym za jakiś czas dowiedziałach sie, że to miało taki procynt, jak zgerowany kŏmpot. Ale w te urodziny piyli my wino. Jorguś i jo mieli my po 13 lot, kuzynka 12, a jeszcze była u nos tako mało Fridka, miała 7 lot. Też i trza było dać trocha skosztować. Mieli my szklŏnki na tyj, to my se tak po trochu piyli te ogromnie słodki wino. Śpiywali my i grali na organkach i na mandolinie, kero miała yno dwa drŏtki. I jeszcze na grzebiyniu, kery był owinyty pergaminym. Potym Jorguś chcioł iść do ustympu, a ustymp był na dworze. Wszyjscy my powylazowali bez kumora, pooblykali my taki lŏnty na beztydziyń, taki od mamy i od taty. Ale nie było tam szczewikŏw, yno tatowe filcoki i dwie pory pantofli. Jak by kto nie wiedzioł co to pantofle, już tłumacza. To był drewniok wystrugany na forma zolŏwki i odzioty, poprzibijany z boku gwoździami. Źle sie nom w tym szło, a jeszcze bardzi po śniegu. Jorguś obuł filcoki, my z kuzynkŏm te zocne pantofle. Fridka zaczła ślimtać, no to też jŏm musieli brać. Obuła se lacze, w kerych mama chodziyła dojić krowa, do chlywa. Boroczka tak szkurtała w tych laczach, no i zaroz na placu gwizdła jak dugo. Przemyciyli my te nasze insztrumynta i zachciało sie nŏm iść do sŏmsiada zagrać z zaśpiywać. Niż my tam doszli, to co po chwilku keryś leżoł, bo te nasze obuwi było łogromność niewygodne. Jorguś stwierdziył że te filcoki to chyba wożŏm kożdy po cetnorze. No ale doszli my już do lałby. W tych latach to prawie w kożdej starszej chałpie była tako drzewiano lałba, w keryj sie bez lato siedziało. Dałach sztima i zaczli my śpiywać. To znaczy yno jo, bo grałach na tej mandolinie. A reszta na organkach, a Fridka na grzebiyniu. Pamiyntŏm, że to była jakoś kolynda, ale nie doszli my ani do refrynu, jak sie dźwiyrze otworzyły i my zwyrtli ku chałupie. Jorguś zaroz wyskoczył z filcokŏw.

My z kuzynkŏm potraciyły pantofle, a Fridka uratowała jedyn lacz. Udało i sie prziszkurtać w tym jednym laczu du dŏm. Po bosoku wtatarowali my zajś bez chlyw do kumory. Pryndko my sie oszpluchali w trocha ciepłej wodzie. Fridka chciała beczeć, bo i było zima, no bo jak inakszy. Zaczli my sie wygupiać i sie rozweselyła, boli my sie że wytyrce ojcŏm. Jeszcze bardzi my sie boli, jako przelezymy bez ta piyrszo izba, przeca nas dojść chwila nie było. Wlajzujymy jedyn po drugim, nic my nie podpadli. Chłopy grali w szkata, a baby łosprowiały. Przeleźli my do naszej izby, wypiyli my reszta wina i kŏmbinowali my jak to bydzie, jak rano mama pódzie do chlywa a ni ma laczŏw. Tata bydzie szukoł pantofli i filcokŏw. Hiby bydŏm pewne.

Ale tak jakoś słysza, że w tej drugij izbie pojawiył sie inkszy głos. Poznałach po głosie moigo ujca Augusta. To szła żech sie z nim prziwitać. Ujec też sie zymnŏm prziwitoł i pado: „ida Was tam trocha podrojźnić moi dzieci” i wloz ku nom do izby. To był bardzo fajny ujec. To ŏn był u sŏmsiada i to ŏn otworzył dźwiyrze, bo chcioł nas zawołać do pojszodka. Ale my kalup lecieli du dŏm, a ŏn sie nie śpiychoł, yno zbiyroł po drŏdze te bŏty i pantofle i dziwiył sie czamu znojd yno jedyn lacz. Przeloz bez chlyw, tak jak sie chodziyło i poukłodoł w kumorze piyknie pantofle i bŏty, yno trzimoł jedyn lacz, a tyn drugi miała Fridka. Tak ech se zawsze myślała, czy ujec powiedzioł ta przigoda moim ojcŏm. Ale chyba ni, bo to by sie mi napewno co dostało.
Na drugi roz moga Wŏm napisać, jak my z Jorgusiym jechali do Raciborza po małe prosiynta.

Małgorzata Mika

Do spisu treści
 

Jasełka w czernickim przedszkolu

Grudzień to bardzo oczekiwany miesiąc przez wszystkie przedszkolaki. Dzieci w uroczysty sposób przygotowują się do Świąt Bożego Narodzenia. Jest nauka wspólnie śpiewanych kolęd oraz odgrywanie ról m.in.: Maryi, św. Józefa czy pasterzy podczas jasełek. To bardzo ważne wydarzenie dla dzieci oraz zaproszonych do przedszkola rodziców. Jasełka to także składanie sobie życzeń oraz wręczanie prezentów.
Tradycją przedszkola jest także Wigilijka. Podczas uroczystego obiadu, dzieci dzielą się opłatkiem. To ten moment kiedy wszyscy mogą poczuć atmosferę nadchodzących świąt.

Marta Mordeja

Do spisu treści
 

Wiersz:  Popielec

Do spisu treści
 

Wiersz:  Gromniczna Gaździna

Do spisu treści
 

Razem na święta

Wolontariat to działania z dobroci serca. O tym, jak wielkie serca mają uczniowie z czernickiej szkoły, mogło się w okresie świątecznym przekonać wielu potrzebujących. Jednym potrzebne były artykuły przemysłowe, innym jedzenie, a kolejni cieszyli się z odwiedzin i dobrego słowa. Nasza szkoła po raz drugi przyłączyła się do akcji zaproponowanej przez Ministra Edukacji Narodowej pt. „Razem na Święta.” Celem przedsięwzięcia jest niesienie pomocy drugiemu człowiekowi oraz budowanie wspólnoty i kształtowanie odpowiedzialności za innych. W tym roku Szkolne Koło Wolontariatu wspólnie z Samorządem Uczniowskim podjęło następujące działania:

• wykonanie prezencików (stroiki świąteczne, kartki z życzeniami i opłatkiem) i przekazanie ich mieszkającym samotnie seniorom z najbliższego otoczenia;

• przygotowanie przez uczniów kartek świątecznych z życzeniami dla podopiecznych Hospicjum św. Franciszka w Katowicach;

• przekazanie zebranych darów dla Fundacji „Pet Patrol” w Rybniku. Zorganizowanie spotkania z wolontariuszami Fundacji, która zajmuje się ratowaniem zwierząt pokrzywdzonych przez los i człowieka;

•sprzedaż świątecznych kartek dobroczynnych dla podopiecznych Stowarzyszenia „Sursum Corda”. Dochód ze sprzedaży przeznaczony jest dla chorych niepełnosprawnych objętych pomocą programu „Na Ratunek”;

• przygotowanie i przekazanie paczki z długoterminową żywnością i słodyczami dla samotnie mieszkającej osoby. Po rozeznaniu potrzeb okazało się, że potrzebny jest odbiornik radiowy, który został jej przekazany;

• przekazanie artykułów żywnościowych, słodyczy i przyborów szkolnych poprzez Stowarzyszenie Patriotyczne „Kresy” Polakom mieszkającym na Kresach;

• wysyłanie listów w ramach akcji „Marzycielska Poczta” dla Michała Grala (13 lat) i Julii Przykorzyńskiej (9 lat);

• spotkanie opłatkowe, wspólne kolędowanie, obdarowanie samodzielnie wykonanymi gwiazdkami nauczycieli, pracowników szkoły oraz emerytów;

• zaproszenie na jasełka i wspólne kolędowanie z babciami i dziadkami naszych uczniów.

Radość z dawania jest większa niż z otrzymywania. Przekonali się o tym młodzi wolontariusze, którzy już planują kolejne akcje charytatywne.

Eugenia Boczek – opiekun Szkolnego
Koła Wolontariatu

Do spisu treści
 

Śp.   Helena MRÓZ   (ur. 18.03.1951 / zm. 15.12.2019)

Wyrazy współczucia składamy: mężowi Alojzemu, synowi Andrzejowi, synowi Adamowi z żoną Justyną, wnukom: Mikołajowi i Emilianowi, rodzinie zmarłej siostry Krystyny, szwagierce Małgorzacie z rodziną

Śp.   Ryszard ZAWISZ   (ur. 09.12.1949 / zm. 24.12.2019)

Wyrazy współczucia składamy: żonie Reginie, siostrzenicy Mirosławie z mężem Januszem, Martynie z mężem Radosławem, siostrzenicy Ewelinie z rodziną, siostrzenicy Katarzynie z rodziną; Karolinie, Jakubowi i Mateuszowi

Śp.   Piotr MROZEK   (ur. 20.04.2000 / zm. 01.01.2020)

Wyrazy współczucia składamy: rodzicom Zofii i Arkadiuszowi, prababci, babci, ciociom i wujkom, kuzynostwu

Śp.   Jan BORTEL   (ur. 26.02.1957 / zm. 10.01.2020)

Wyrazy współczucia składamy: siostrze Janinie, siostrzeńcom z rodzinami, rodzinie Papierok

Śp.   Regina PRZYBYŁA   (ur. 22.11.1925 / zm. 11.01.2020)

Wyrazy współczucia składamy: córce Stefanii z mężem Alojzym, synowi Janowi z żoną Agnieszką; wnukom: Joannie z mężem Tomaszem, wnuczce Bogusi, Katarzynie z mężem Jerzym, Małgorzacie z mężem Grzegorzem, wnukowi Piotrowi; prawnukom: Szymonowi, Bartoszowi, Frankowi, Antosiowi, Eliasowi; bratu Leonowi z rodziną, rodzinie zmarłej siostry Heleny

Śp.   Mieczysław DRAGON   (ur. 01.09.1945 / zm. 11.01.2020)

Wyrazy współczucia składamy: żonie Urszuli, córce Mireli z mężem Januszem, córce Joannie z mężem Zenonem, córce Barbarze z mężem Tomaszem; wnukom: Beacie z rodziną, Piotrowi z dziećmi, Annie z rodziną, Pawłowi z narzeczoną, Julii, Rosalii

Żona i córki zmarłego składają serdeczne podziękowania bliższej i dalszej rodzinie, która w tak bolesnych dla nas chwilach dzieli z nami smutek i żal po stracie naszego ukochanego Męża, Ojca, Dziadka, Pradziadka i Teścia.

    Za te wspólne w życiu chwile,
    Za dobro któregoś tyle dawał
    Każdego dnia
    Niech Pan Bóg zbawienie ci da.

Śp.   Łucja OGÓRCZYK   (ur. 13.12.1933 / zm. 21.01.2020)

Wyrazy współczucia składamy: synowi Leszkowi, synowi Damianowi z żoną Bogusławą; bliższej i dalszej rodzinie

do spisu treści