Kliknij w miniaturę okładki, aby przejść do dużego formatu

The Chosen

Sezon zimowy to okres, gdzie więcej czasu mogę poświęcić na przeczytanie dobrej książki i obejrzenie ciekawego filmu. W 2023 roku zobaczyłam wyrywkowo kilka odcinków wielosezonowego serialu o życiu Jezusa opartego na Piśmie Świętym „The Chosen”. Już wtedy film ten wywarł na mnie wielkie wrażenie.

Na początku tego roku miałam możliwość zobaczyć całą serię, wszystkie dotąd wyprodukowane 24 odcinki. Od pierwszej części serialu wróciły wspomnienia, które przeżyłam w czasie pielgrzymki do Ziemi Świętej. Tam wędrowaliśmy śladami Jezusa i Jego nauczania. Film ukazuje nam powołanie apostołów i ich powolną przemianę oraz relacje Jezusa z osobami z różnych warstw społecznych, Jego cuda i nauczanie. Każdy odcinek jest jakby odrębną całością.

Oglądając film czułam, że Jezus przemawia nie tylko do ludzi, którzy zgromadzili się wokół niego, ale także do mnie. Słowa skierowane do apostołów i ludzi słuchających Jego nauczania, są również dla mnie drogowskazami do życia i przemiany mojego serca, muszę tylko chcieć oddać Mu wszystkie moje problemy i wątpliwości. On wie czego mi potrzeba, zna moje myśli, pragnienia i zawsze jest obecny przy mnie bez względu na to, czy Jego obecność odczuwam. Jedna z końcowych scen ostatniego odcinka przedstawia Szymona, który w czasie burzy na jeziorze idzie po wodzie do Jezusa. W pewnym momencie apostoł uląkł się i zaczął tonąć. „Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: Czemu zwątpiłeś człowiecze małej wiary?” /Mt14,31/.  Tak samo jest w moim życiu. Mam chwile, w których wątpię i upadam. Dziękuję Ci Jezu, za te wszystkie sytuacje, kiedy wyciągasz do mnie swoje ręce i pomagasz mi powstać z moich upadków.

Ten film pozwolił mi inaczej spojrzeć na Pismo Święte. Żyjąc Ewangelią i trwając przy Jezusie, wiem że będę próbowała każdego dnia przyjąć jego wolę.

Alicja N.

Do spisu treści

Podziękowania za świąteczny wystrój kościoła

Kościół parafialny został pięknie udekorowany na okres świąteczny. Pragniemy w imieniu wszystkich parafian podziękować tym, którzy przyczynili się do stworzenia pięknego wystroju.

Dziękujemy ofiarodawcom choinek, a byli to:

W pracę przy wystroju zaangażowani byli:

Za stworzenie dekoracji dziękujemy:

Do spisu treści

Życzenia urodzinowe

Księdzu Ryszardowi Lapczykowi,
który 4 lutego obchodzi swoje urodziny,
składamy najserdeczniejsze życzenia,

przede wszystkim łaski zdrowia,
aby Pan Bóg każdego dnia obdarzał księdza siłami fizycznymi i duchowymi
oraz wszelkimi potrzebnymi darami,
aby Pan Jezus wspomagał księdza w codziennej posłudze,
a Matka Boża otaczała opieką i miłością.

W dniu urodzin księdza Ryszarda odbędzie się w jego intencji Msza Św. (4.02.2024, godz. 16.00).

Parafianie

Do spisu treści

Zwiedzanie Fatimy na własną rękę
– Przygoda Bez Biura Podróży

Z wielką radością chcę podzielić się z Wami moją osobistą historią samodzielnego zwiedzania Fatimy, miejsca niezwykle ważnego dla każdego chrześcijanina. Zapraszam Was na podróż, w której pokażę, że odwiedzenie tego świętego miejsca bez wsparcia biura podróży jest nie tylko możliwe, ale i niezwykle satysfakcjonujące.

Planowanie podróży. Nasza przygoda zaczęła się w Polsce. Wybraliśmy lot tanimi liniami lotniczymi Ryanair z Krakowa do Lizbony. Aby zmniejszyć koszty, postanowiliśmy zostawić nasz samochód na parkingu NextPark, który oferuje przystępne ceny oraz bezpłatny transfer na lotnisko. Po przybyciu do Lizbony, zamieszkaliśmy w apartamencie w dzielnicy Belem, zarezerwowanym przez Booking.com. Lokalizacja była idealna - nieco tańsza niż w centrum miasta, a jednocześnie umożliwiała łatwy dostęp do najważniejszych atrakcji. Apartament oferował aneks kuchenny, co pozwoliło nam na samodzielne przygotowywanie posiłków, co było kolejnym sposobem na oszczędności. Do przemieszczenia się z lotniska do apartamentu skorzystaliśmy z usług getTransfer.com, co okazało się wygodne i ekonomiczne.


Dzień w Fatimie. Do Fatimy, oddalonej o około 120 km od Lizbony, udaliśmy się w niedzielę. Do wyboru mieliśmy kilka opcji transportu, w tym Flixbus oraz ponownie getTransfer.com. Wybraliśmy tę drugą opcję, która oferowała transport bezpośrednio z naszego apartamentu do Fatimy, a następnie z powrotem do Lizbony. Ta opcja okazała się być bardziej opłacalna dla naszej 6-osobowej grupy niż podróż autokarem. Po przybyciu do Fatimy, pierwsze kroki skierowaliśmy do Bazyliki Matki Bożej Różańcowej, zaprojektowanej przez Gerarda van Kriekena. Ten imponujący kościół, zbudowany w stylu neobarokowym, ma około 70 metrów długości i 37 metrów szerokości. Wewnątrz znajduje się 15 ołtarzy, poświęconych 15 tajemnicom różańca. W bazylice spoczywają także grobowce Franciszka i Hiacynty Marto oraz Łucji dos Santos. Kolejnym punktem naszej wizyty była Kaplica Objawień, gdzie codziennie odprawiany jest różaniec i odbywa się marsz z pochodniami. To stosunkowo niewielkie, ale niezwykle ważne miejsce kultu, zbudowane zostało w miejscu objawienia się Matki Boskiej. Tuż obok kaplicy objawień znajduje się palenisko, na którym wierni składają świece łącząc je ze swoją intencją w sprawie, której przybyli do sanktuarium. Zwiedziliśmy również Muzeum Sanktuarium Fatimskiego, które oferuje dwie stałe ekspozycje. Jedna z nich, „Fatima Światło i Pokój”, przedstawia eksponaty związane z objawieniami i pielgrzymkami fatimskimi. W muzeum znajdują się także wota dziękczynne ofiarowane Matce Boskiej Fatimskiej przez pielgrzymów i przywódców państw z całego świata. Godziny otwarcia muzeum są wygodne, więc każdy znajdzie odpowiedni moment na wizytę.

Bazylika Trójcy Przenajświętszej w Fatimie. Nie mogło również zabraknąć wizyty w Bazylice Trójcy Przenajświętszej (Igreja da Santíssima Trindade), kościele znajdującym się tuż obok Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej. Ten monumentalny kościół, wybudowany w latach 2004-2007 z ofiar pieniężnych pielgrzymów, jest dziełem wybitnego greckiego architekta Alexandrosa Tombazisa. Bazylika, długa na 95 metrów i szeroka o 20 metrów, stanowi przykład nowoczesnego podejścia do architektury sakralnej, łącząc prostotę z dostojnością. Symetria dwóch podstawowych elementów – doskonałego okręgu i przecinającego go elementu liniowego – podkreśla religijny charakter miejsca, jednocześnie harmonizując z otoczeniem. We wnętrzu bazyliki, która ma kształt koła, znajduje się 9000 miejsc dla wiernych, w tym ponad 8000 miejsc siedzących. Ściany zewnętrzne pokryte są jasnobrązowym piaskowcem, a konstrukcja dachu, niewidoczna z zewnątrz, wsparta jest na dwóch belkach tworzących centralną oś. Wnętrze zawiera też trzy kaplice: Kaplicę Najświętszego Serca Pana Jezusa, Kaplicę Niepokalanego Serca Maryi oraz Kaplicę Zmartwychwstania Jezusa, a także miejsce adoracji Najświętszego Sakramentu oraz dziesiątki konfesjonałów dla penitentów.

Dom-Muzeum w Aljustrel. Warto również odwiedzić Dom-Muzeum w Aljustrel, położony zaledwie 2 km od Sanktuarium. To tutaj znajduje się dom Marii Rosy, matki chrzestnej Łucji dos Santos. Ekspozycja pokazuje życie codzienne w portugalskiej wsi z czasów objawień fatimskich, z akcentami na rzemiosło, stroje i narzędzia rolnicze.

Domy Dzieci Fatimskich. Odwiedziliśmy również domy Franciszka, Hiacynty i Łucji, które znajdują się w Aljustrel. Dom, w którym wychowała się Łucja, został odrestaurowany i zawiera meble oraz wyposażenie pozostawione przez rodzinę dos Santos. Jest to fascynujące miejsce, które pozwala lepiej zrozumieć życie codzienne i warunki, w jakich żyły dzieci, które były świadkami objawień.

Miejsca objawień i droga krzyżowa. W Fatimie znajdują się również inne istotne miejsca związane z objawieniami, takie jak Loca do Cabeço, miejsce pierwszego i trzeciego objawienia Anioła, oraz Valinhos, gdzie miało miejsce czwarte objawienie. Każde z tych miejsc jest punktem na drodze krzyżowej, prowadzącej do Kalwarii Węgierskiej.

Pielgrzymka do Fatimy. Fatima jest miejscem, które każdy chrześcijanin powinien odwiedzić przynajmniej raz w życiu. Niezależnie od pory roku, to miejsce emanuje głęboką duchowością i spokojem. Największa liczba pielgrzymów przybywa jednak w okresie głównych uroczystości religijnych, co warto wziąć pod uwagę przy planowaniu wizyty.

Podsumowanie. Samodzielne zwiedzanie Fatimy to nie tylko oszczędność, ale także możliwość głębszego doświadczenia i zrozumienia tego wyjątkowego miejsca. Można tu znaleźć spokój ducha i zanurzyć się w historii, która odmieniła świat. Mam nadzieję, że moje doświadczenia i wskazówki będą pomocne dla wszystkich, którzy planują samodzielną podróż do tego świętego miejsca. Wszystkim pielgrzymom życzę pełnych refleksji i inspiracji doświadczeń.

Agnieszka Mandrysz

Do spisu treści

Wiersz: Psalm dziękczynny

Do spisu treści

Ludzie szybko zapominają
(cytat z ks. Pawła Misia)

W zakończonym już 2023 roku minęło 70 lat od poświęcenia kościoła parafialnego w Czernicy. Z tej okazji została opublikowana książka o księdzu Pawle Misiu, budowniczym tej świątyni. To wyraz determinacji lokalnego pasjonata p. Józefa Pawełka, zainteresowania autorów i dobrej woli sponsorów. Do tej pozycji książkowej zakradła się niezamierzona pomyłka. Zamieszczoną tam fotografię, przedstawiającą czterech duchownych, połączono z uroczystością poświęcenia kościoła (03.05.1953). Natomiast przedstawia ona uroczystość prymicyjną księdza Antoniego Koszorza z lipca 1957 roku.

Dla uporządkowania warto przypomnieć, kogo widać na tym zdjęciu. Fotografia przedstawia 4 osoby, od lewej strony stoi przyszły ksiądz, Zygfryd Strokosz, któremu już blisko do własnych prymicji (26.12.1958). W środku stoi prymicjant, ksiądz Antoni Koszorz, obok niego proboszcz, ksiądz Paweł Miś, a od prawej strony stoi pierwszy czernicki wikary, ksiądz Józef Loska. Można powiedzieć, że na fotografii został zatrzymany w czasie ważny moment z życia duszpasterskiego księdza Pawła Misia oraz parafii w Czernicy.

Spośród obecnych na fotografii osób może nieco zapomnianą jest postać pierwszego czernickiego wikarego, księdza Józefa Loski. Warto więc, przy okazji minionego jubileuszu, go przypomnieć. Oto garść wspomnień o tym kapłanie. Był on wielką pomocą dla przeciążonego pracą proboszcza. Przede wszystkim przejął obecną wtedy w szkole katechezę. Był młody, energiczny i uśmiechnięty, inny od poważnego, zmęczonego i surowego ks. Pawła. Szczególną opieką otoczył dzieci przygotowujące się do Pierwszej Komunii Św. Niezwykłość Eucharystii przybliżył im poprzez opowieść o św. Tarsycjuszu. Sam ją przetłumaczył z niemieckiej książeczki. Prosił o dłuższy post eucharystyczny w dniu Pierwszej Komunii, choć akurat ograniczono go do 3 godzin (dziś 1 godzina). W klasie czwartej wprowadził cienkie zeszyty. Na powielonych kostkach z Dzieciątkiem schodzącym do żłobka gromadziliśmy kwiatki dobrych uczynków.

Ks. Józef zorganizował z wychowawczynią, panią Klarą Wyderczanką, przedstawienie o świętym Mikołaju. Pani Klara ręcznie przepisała tekst z podziałem na role. Nie żałowała czasu na próby. Rodzice organizowali przebrania. Świętemu gościowi towarzyszyły nie tylko dzieci, ale anioły i zziębnięte zwierzęta. Po przedstawieniu na scenę (w sali państwa Porwolików) wkroczył dorosły św. Mikołaj. Dla dzieci i nauczycieli z każdej klasy był koszyk z prezentami. Najwięcej ich otrzymał ksiądz katecheta, ku zdziwieniu ks. proboszcza. Każde dziecko miało przygotowany prezencik, który wkładało do koszyka, a potem losowo wybierało coś dla siebie. Nie liczyła się wartość materialna, ale serce i uśmiech. Były więc owoce, cukierki, obrazki, wycinanki, orzechy w sreberku itp. Po raz pierwszy na czas adwentu przygotowywaliśmy lampiony. Kilkoro dzieci miało gotowe kolorowe lampiony, które można było składać i rozkładać. Łatwo było zapalić wewnątrz świeczkę. Większość dzieci przy pomocy i pomysłowości rodziców realizowała pomysł ks. katechety. Trudno było zdobyć ładną tekturę, kolorowe bibułki a nawet dobry klej. Grudniowe poranki były mroźne a ubranie przewiewne. Zapał księdza wikarego okazał się zaraźliwy. Już z daleka było widać światło z pokoju, który zajmował w starej plebanii. Nie tylko adwent, ale nabożeństwa majowe, październikowe czy oktawa Bożego Ciała gromadziły wielu uczestników.

Ksiądz Józef zachęcał nastolatków do gry w piłkę, towarzyszył im. Sprzyjało to lepszym zachowaniom, w jego towarzystwie nie wypadało być niekulturalnym lub wulgarnym. Naturalny i radosny kontakt cieszył wikarego, który inicjował różne formy pobożności. Na przykład atrakcją dla dzieci, z pierwszokomunijnymi włącznie, była piesza pielgrzymka do Pszowa, naturalnie z modlitwą i pieśnią na ustach. Droga powrotna to już świeckie piosenki, a na koniec burza z ulewą, grzmotami i błyskawicami.

Szczególna troska księdza o dzieci po Pierwszej Komunii (czyli z klasy 4) była zapowiedzią sakramentu bierzmowania. Do szkoły miał przyjechać ks. biskup Herbert Bednorz. Planowane były mały egzamin dla bierzmowańców i wizytacja zajęć katechetycznych. Te zamierzenia zostały zrealizowane, ale ks. Loska ich nie doczekał. Mimo dobrej współpracy rodziców i nauczycieli zakwestionowano wymagania katechety i kuria była zmuszona przenieść go natychmiastowo do innej parafii. Był to Koszalin.

Na tym zakończyła się nasza wiedza o dalszych losach młodego księdza. Nie wiadomo czy otoczka tajemnicy była wówczas zamierzonym zabiegiem? Może dziś ktoś znajdzie odpowiedź na to pytanie? Posługa ks. Józefa Loski to piękna karta w życiu parafii, zwłaszcza dzieci i młodzieży, a także ks. Pawła Misia. W tym samym czasie odeszła na emeryturę wieloletnia wychowawczyni czernickich pokoleń p. Klara Wyderczanka. Pozostała z nami p. Michalina Mikulska. Te dwie nauczycielki były świadkami zapowiadanego bierzmowania – jedno dla chłopców, drugie dla dziewczynek. Do tego sakramentu przystąpiło też kilkoro dorosłych, którzy go dotychczas nie przyjęli. Wiarygodność przywołanych wspomnień mogą potwierdzić zeszło i tegoroczni 80-latkowie, którzy kończyli podstawową edukację w 1957 i 1958 roku.

W Czernicy pozostała też książka Jana Dobraczyńskiego pt: "Listy do Nikodema", planowana jako prezent imeninowo-urodzinowy od szkoły dla ks. Józefa.

Dziwi też fakt, że dokumenty parafialne i wspomniana na początku książka nie zanotowały obecności ks. Loski wśród naszej społeczności. Natomiast za zrządzenie opatrzności można uznać iż 66 lat kapłaństwa o. Antoniego Koszorza i 65 lat kapłaństwa ks. Zygfryda Strokosza to dar za śmierć 64-letniego ich proboszcza, Pawła Misia. Stare przysłowie mądrze tłumaczy: "Wszystko dobre, co Bóg czyni".

JK

Do spisu treści

Jubileusze małżeńskie

W dniach 5 i 6 grudnia 2023 roku pary małżeńskie z terenu Gminy Gaszowice obchodziły swoje Złote, Szmaragdowe, Diamentowe oraz Żelazne Gody.

Świętowanie rozpoczęło się uroczystym przywitaniem gości gdzie Wójt Gminy w swoim wystąpieniu złożył Dostojnym Jubilatom gratulacje i życzenia wielu kolejnych lat w zdrowiu, wzajemnej miłości i szacunku ze strony rodziny oraz najbliższych. W imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Wójt Gminy Gaszowice Pan Paweł Bugdol wręczył medale za długoletnie pożycie małżeńskie. Wręczono również kwiaty i upominki. W spotkaniu brali udział Przewodniczący Rady Gminy Pan Krzysztof Lorek, Radna Powiatu Rybnickiego Pani Karina Stępień oraz proboszczowie parafii Czernica, Gaszowice i Szczerbice.

Dla jubilatów oraz zaproszonych gości przygotowano poczęstunek, a oprawę artystyczną przygotowały dzieci z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Szczerbicach prowadzone przez Panią Katarzynę Brachaczek.

USC Gaszowice

Od redakcji Znaku Pokoju:
Na przedostatniej stronie (kolorowej) prezentujemy zdjęcia poszczególnych grup Jubilatów. Na górze strony znajdziemy zdjęcie małżonków świętujących Żelazne Gody (65 lat) oraz Gody Diamentowe (60 lat), a wśród nich nasi parafianie: Dorota i Henryk Malcharczykowie oraz Irena i Adam Grzelcowie. Z przyczyn zdrowotnych zabrakło Weroniki i Eryka Beierów oraz Agnieszki i Stanisława Mańków.
W gronie 55-latków, a więc Platynowych Jubilatów znaleźli się Halina i Janusz Milionowie. Złote Gody w roku 2023 świętowali: Elżbieta i Jerzy Kawulokowie, Grażyna i Roman Guniowie, Halina i Stanisław Żuchowiczowie, Stefania i Stanisław Mrozkowie, Małgorzata i Edward Żydkowie, Anna i Henryk Krawczykowie, Barbara i Henryk Pytlikowie (kolejność wg daty ślubu).

Do spisu treści

Łukowskie spotkanie z Seniorami

W dniu 07.01.2024 w Łukowie Śląskim odbyło się Noworoczne Spotkanie z Seniorami. W spotkaniu wzięło udział 60 seniorów naszej wsi oraz zaproszeni goście: Wójt Gminy Gaszowice, Starosta Powiatu Rybnickiego oraz przedstawiciele organizacji działających na terenie wsi. Sołtys, Wójt Gminy oraz Starosta Powiatu złożyli zebranym najserdeczniejsze życzenia wszelkiej pomyślności, a przede wszystkim zdrowia w Nowym Roku.

Goście obejrzeli filmik ze zdjęć z ostatnich spotkań noworocznych oraz działań, jakie były realizowane w ubiegłym roku na terenie Łukowa Śląskiego.

Organizatorzy przygotowali dla wszystkich poczęstunek, a Starosta Powiatu wręczył drobne upominki. Spotkanie uświetnił pan Sławek, grający na akordeonie. Przy stole Seniorzy mieli okazję nie tylko do wspólnego śpiewania kolęd, ale także do porozmawiania w miłej atmosferze o swoich codziennych sprawach. Spotkanie zostało zorganizowane przez Sołtysa i Radę Sołecką Łukowa Śląskiego.

Dziękujemy wszystkim obecnym.

Sołtys i Rada Sołecka

Do spisu treści

Niezwykłe urodziny

„Niech żyje nam, niech żyje nam,
niech żyje długie lata,
a Anioł Stróż ze samych róż
niechaj jej wieniec spłata!

Do spisu treści

Statystyka duszpasterska za rok 2023

OCHRZCZENI w 2023 r.:
Ochrzczonych zostało 18 dzieci: 11 dziewczynek i 7 chłopców (dla porównania: w roku 2022 - 21 dzieci)

1 KOMUNIA ŚW.:  4 czerwca 2023 r. do Komunii św. przystąpiło 28 dzieci (przed rokiem 27)

BIERZMOWANIE: 15 czerwca 2023 ks. bp Dariusz Kałuża udzielił sakramentu bierzmowania 49 osobom. (w ubiegłym roku 34 osoby)

SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA: 5 par zawarło związek małżeński (przed rokiem 9 par). (Nazwiska podano w kolejności daty ślubu).

POGRZEBY: Zmarło 21 osób - 8 kobiet i 13 mężczyzn (przed rokiem 31). (nazwiska podano w kolejności daty zgonu)

ROZDANE KOMUNIE ŚW. – W 2023 roku 42.586 osób przystąpiło do Komunii świętej. (przed rokiem 43.667). Względem poprzedniego roku odnotowujemy spadek o 1081.


ODWIEDZINY CHORYCH i STARSZYCH PARAFIAN w domach 158 (przed rokiem 165)

.......................................................................................................................

SENIORZY naszej wspólnoty parafialnej:

KOBIETY

MĘŻCZYŹNI

MAŁŻONKOWIE o najdłuższym stażu małżeńskim

do spisu treści
 

Śp. Róża ZAŁĘGA   (ur. 14.08.1951 / zm. 21.12.2023)

Wyrazy współczucia składamy: mężowi Czesławowi, córce Ilonie, synowi Wojciechowi; wnukom Urszuli z mężem Szymonem, Michalinie z mężem Justinem, Wiktorii z Mateuszem, Kacprowi, Natanielowi, Mai; prawnukom: Kajetanowi, Helence i Liliannie; bratu Alojzemu z rodziną; szwagierce Danucie z rodziną,
 

Śp. Łukasz MIKÓŁKA   (ur. 07.07.1986 / zm. 29.12.2023)

Wyrazy współczucia składamy: ojcu Janowi, siostrom i braciom z rodzinami

do spisu treści