Ślązok Ernest urodził się 15.X.1906 w Załężu. Był synem Jana i Filomeny z d. Duda. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do szkoły zawodowej. Następnie jako ślusarz pracował w Królewskiej Hucie. Wkrótce awansował na stanowisko pomocnika biurowego, a potem mistrza wagowego.

Pragnąc poświęcić swoje życie na służbę Bogu i ludziom w kapłaństwie, rozpoczął przygotowywać się prywatnie do zdania matury. W 1935 roku wyjechał do Wilna, gdzie dwa lata później zdał egzamin dojrzałości. W 1937 rozpoczął studia teologiczne na Wileńskim Uniwersytecie im. Stefana Batorego. Rok później wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Po wybuchu II wojny światowej został zmuszony, jak inni śląscy klerycy, do opuszczenia Krakowa, więc przeniósł się do Seminarium Duchownego w Widnawie, gdzie kontynuował studia.

Święcenia kapłańskie przyjął 21.III.1942 we Wrocławiu z rąk kardynała A. Bertrama. Jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Marii Magdaleny w w Tychach (1942-1943), św. Marii Magdaleny w Bielszowicach (Ruda Śl.) (1943-1946), Matki Bożej Różańcowej w Chropaczowie (1946-1948), św. Pawła w Nowym Bytomiu i św. Antoniego w Chorzowie.

W latach 1952-1953 pełnił obowiązki substytuta w parafii NMP Królowej Polski w Czernicy, gdzie zastępował uwięzionego przez komunistów proboszcza Pawła Misia.

Następnie znów w charakterze wikariusza pracował w parafiach: św. Augustyna w Lipinach, św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym, św. Klemensa w Miedźnej i św. Wojciecha w Radzionkowie.

W 1957 roku znalazł się ponownie w parafii św. Antoniego w Chorzowie, na terenie której zamieszkał tym razem jako komorant.

Zmarł nagle 24 lipca 1974 roku w Gdyni. Pochowany został w Chorzowie.

(Słownik biograficzny duchowieństwa (Archi)diecezji katowickiej 1922-2008, red. naukowa ks. Jerzy Myszor, Księgarnia św. Jacka w Katowicach, 2009)

cofnij