MIŚ PAWEŁ urodził się 25 maja 1916 w Nowym Bieruniu w rodzinie Mateusza i Jadwigi z d. Mozler. Jego ojciec był mechanikiem na kolei. Zanim wstąpił do Seminarium Duchownego uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości, a następnie do Państwowego Gimnazjum im. T. Kościuszki w Mysłowicach, gdzie w maju 1935 roku zdał maturę. Jeszcze w tym samym roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, rozpoczynając równocześnie studia na Wydziale Teologicznym UJ. Ze względu na wybuch II wojny światowej, ostatni rok studiów ukończył już w ramach tajnego nauczania w Katowicach.

         Sakrament święceń kapłańskich przyjął 21 listopada 1939 w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach z rąk bpa Stanisława Adamskiego. Bezpośrednio po święceniach został wikariuszem w parafii NSPJ w Nowym Bieruniu, a po 12.II.1941 przeniesiono go do parafii św. Józefa w Krasowach.

Po krótkich doświadczeniach duszpasterskich został przymusowo wcielony do Wehrmachtu, gdzie miał być kapelanem. W czasie podróży transportem wojskowym na Kretę uciekł z armii niemieckiej i przez pewien czas ukrywał się w Grecji. Stamtąd przez Jugosławię dotarł do armii gen. Andersa. Za swoją służbę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie został odznaczony orderami wojskowymi. Po zakończeniu wojny nie powrócił od razu do Polski, ale przebywał do 1947 roku na terenie Szkocji.

 Po powrocie został skierowany do pracy w parafii św. Jacka w Radoszowach (31.V.1947). 14.IX.1949 został katechetą w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej typu podstawowego i licealnego w Siemianowicach Śl. Był też kapelanem sióstr wizytek.

Od 1 lutego 1950 został przeniesiony w ramach zastępstwa do Czernicy, będącej lokalią parafii w Rydułtowach, a następnie został minowany kuratusem w kościele NMP w Czernicy.

6.XI.1952 został aresztowany przez milicję w związku z tzw. akcją podpisową polegającą na zbieraniu podpisów pod petycją do władz w sprawie religijnego wychowania dzieci. UB próbowało zatrzymać ks. Misia kilka dni wcześniej, ale uniemożliwili to parafianie, zaciągając stałą wartę przed probostwem. Oficjalnym powodem aresztowania, jak relacjonuje ks. Urbaczka, były rzekome bezprawne działania ks. Misia przy budowie kościoła w Czernicy. 18.I.1953 dziesięciu mieszkańców parafii wystosowało list do wikariusza kapitulnego ks. Filipa Bednorza z prośbą o interwencję w sprawie swojego duszpasterza, biorąc winę za utrudnienia w jego aresztowaniu na siebie. Ks. Miś został skazany na trzy lata więzienia, które po amnestii zamieniono na półtora roku. Ostatecznie był więziony do 14.XI.1953.

W 1957 roku ustanowiono osobną parafię NMP Królowej Korony Polskiej w Czernicy, której został pierwszym proboszczem (od 20.XII.1957). Kilka miesięcy wcześniej (5.IV.1957) został powołany przez bpa Adamskiego na stanowisko referenta budowlanego Kurii Diecezjalnej. Ks. Miś miał się zająć organizacją oraz doradztwem budowlanym w ramach powstającej wówczas Komisji Budowlanej. 10.II.1961 został ustanowiony proboszczem parafii św. Mikołaja w Lublińcu. 20.III.1961 został mianowany dziekanem dekanatu lublinieckiego.

Na ostatniej swojej placówce duszpasterskiej, jak się potem okazało, rozwinął w pełni swoje pasje budowlane. Wyremontował gruntownie kościół parafialny, dostosowując go z czasem do wymogów posoborowych. Dokończył prace we wnętrzu Domu Katolickiego, w którym znajdowały się salki katechetyczne, obszerna kaplica i kilka innych pomieszczeń. W dzielnicy Lublińca, Steblowie, wybudował dom z garażem, w którym zamierzał zamieszkać po przejściu na emeryturę. Spotkał się tutaj ponownie z kłopotami ze strony władz, które uznały, iż garaż będzie służyć jako kaplica. W czerwcu 1977 roku uzyskano zezwolenie, a wiosną 1978 rozpoczęto budowę nowego kościoła w Lublińcu - Jawornicy, pod wezwaniem św. Stanisława bpa i męczennika. 25.VI.1980 erygowano nową parafię w Jawornicy, a następnie 5.VIII.1980 bp. Herbert Bednorz mianował ks. Misia wikariuszem - ekonomem w nowej parafii.

Ks. Miś w wyniku wypadku, któremu uległ przy budowie kościoła w Jawornicy, na kilka tygodni przed konsekracją, znalazł się w szpitalu w Częstochowie, gdzie zmarł 6.VIII.1980. W mowie pogrzebowej bp. Bednorz nazwał go „budowniczym kościołów”. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Lublińcu.

 (Słownik biograficzny duchowieństwa (Archi)diecezji katowickiej 1922-2008, red. naukowa ks. Jerzy Myszor, Księgarnia św. Jacka w Katowicach, 2009)

cofnij